องค์ประกอบการพัฒนาภาวะผู้นำในการจัดการเรียนการสอนของอาจารย์ สังกัดสถาบันการอาชีวศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบและตัวบ่งชี้การพัฒนาภาวะผู้นำในการจัดการเรียนการสอนของอาจารย์ สังกัดสถาบันการอาชีวศึกษา 2) วิเคราะห์และตรวจสอบความตรงเชิงโครงสร้างองค์ประกอบของการพัฒนาภาวะผู้นำในการจัดการเรียนการสอนของอาจารย์ สังกัดสถาบันการอาชีวศึกษาใช้วิธีการวิจัยแบบผสมผสานวิธีการ 3 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การศึกษาเอกสารงานวิจัยที่เกี่ยวข้องการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิ 9 คน เพื่อสังเคราะห์ตัวบ่งชี้เบื้องต้น 2) การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ โดยใช้แบบสอบถามกับผู้บริหารและอาจารย์ผู้สอนในสังกัดสถาบันการอาชีวศึกษา จำนวน 210 คน และ 3) การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันใช้แบบสอบถามกับหัวหน้างานในสถานศึกษาอาชีวศึกษา จำนวน 210 คน เครื่องมือวิจัย ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างแบบสอบถามมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ตรวจสอบความเชื่อมั่นของเครื่องมือด้วยค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค ซึ่งมีค่าเท่ากับ 0.86 ซึ่งมากกว่าา 0.7 แสดงว่าเครื่องมือมีความเชื่อมั่นระดับสูง ผลการวิจัยพบว่า 1) ตัวบ่งชี้การพัฒนาภาวะผู้นำในการจัดการเรียนการสอนของอาจารย์ ในสังกัดการอาชีวศึกษา มีจำนวน 30 ตัวบ่งชี้ โดยมีตัวบ่งชี้ที่สำคัญ 28 ตัวบ่งชี้ 2) ผลวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ พบว่า มีองค์ประกอบหลัก 5 ด้าน ได้แก่ ด้านประยุกต์ใช้เทคโนโลยียุคดิจิทัล ด้านส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ ด้านคุณลักษณะผู้นำอันพึงประสงค์ ด้านภาวะผู้นำในการสื่อสาร ด้านทักษะความคิดสร้างสรรค์ 3) ผลวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน พบว่า ข้อมูลมีโครงสร้างองค์ประกอบหลักที่ชัดเจนเพียงองค์ประกอบเดียว ทำให้ต้องวิเคราะห์ข้อมูลในรูปแบบเอกมิติ พบว่า ตัวบ่งชี้ที่สำคัญในแต่ละองค์ประกอบที่มีค่าน้ำหนักตามเกณฑ์ ได้แก่ ด้าน ADT มี 4 ตัวบ่งชี้ ด้าน PLM มี 4 ตัวบ่งชี้ ด้าน DLT มี 3 ตัวบ่งชี้ ด้าน LIC มี 2 ตัวบ่งชี้ และด้าน CSK มี 4 ตัวบ่งชี้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิรวดี ทวีโชติ และวลนิกา ฉลากบาง. (2561). ภาวะผู้นำการจัดการเรียนรู้ของครู. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 12(1), 243-252.
ชัยวิชิต เชียรชนะ. (2565). วิธีวิทยาการวิจัยขั้นสูง: มุ่งเน้นการคิดเชิงวิพากษ์สำหรับการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ดาวรุวรรณ ถวิลกร. (2564). ภาวะผู้นำดิจิทัล. ขอนแก่น: ศูนย์วัฒนธรรมการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ธนพัฒน์ ลิ้มไพบูลย์ และคณะ. (2565). ภาวะผู้นำทางวิชาการในศตวรรษที่ 21 ของผู้บริหารสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาสุพรรณบุรี. วารสาร Roi Kaensarn Academi, 7(1), 37-50.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). แผนการศึกษาแห่งชาติ (พ.ศ. 2560 - 2579). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุนทร แก้วใส. (2560). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bass, B. M. & Bass, R. (2008). The Bass handbook of leadership: Theory, research, and managerial applications. (4th ed.). New York: Free Press.
Ghamrawi, N. et al. (2024). Teacher leadership in higher education: Why not? Cogent Education, 11(1),2366679. https://doi.org/10.1080/2331186X.2024.2366679
Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate data analysis: A global perspective. (7th ed.). London: Pearson Education.
Leithwood, K. et al. (2003). Seven strong claims about successful school leadership. Nottingham, United Kingdom: National College for School Leadership.
Northouse, P. G. (2012). Leadership: Theory and practice. (6th ed.). Thousand Oaks, California: SAGE.
Puccio, G. J. et al. (2011). Creative leadership: Skills that drive change. (2nd ed.). Thousand Oaks, California: SAGE.
