การพัฒนาและตรวจสอบแบบวัดคุณลักษณะความเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิต ของบุคลากรภาครัฐองค์การมหาชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาและตรวจสอบคุณภาพของแบบวัดคุณลักษณะความเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับบุคลากรภาครัฐองค์การมหาชน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณแบบภาคตัดขวาง (Cross - sectional study) ประกอบด้วย 2 ขั้นตอนหลัก ได้แก่ 1) การพัฒนาแบบวัด และ 2) การตรวจสอบคุณภาพของแบบวัด กลุ่มตัวอย่างคือ บุคลากรภาครัฐองค์การมหาชนที่จัดตั้งตามพระราชบัญญัติองค์การมหาชน พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม จำนวน 36 แห่ง และที่จัดตั้งตามพระราชบัญญัติเฉพาะ จำนวน 24 แห่ง จำนวนทั้งหมด 13,416 คน สัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 8 คน ทำการวิเคราะห์เนื้อหาเพื่อสร้างข้อคำถามเบื้องต้น ก่อนนำแบบวัดเก็บข้อมูลจริงจากกลุ่มตัวอย่าง 414 คน เพื่อวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจและเชิงยืนยัน ผลการวิจัยพบว่า แบบวัดคุณลักษณะความเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับบุคลากรภาครัฐองค์การมหาชน แบบวัดมาตรประมาณค่าลิเคิร์ต 6 ระดับที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย 6 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) ความสามารถในการเรียนรู้ของผู้เรียน 2) ความใฝ่รู้ใฝ่เรียน 3) ความสามารถในการกำกับตนเอง 4) ความสามารถในการเรียนรู้ร่วมกัน 5) ความพร้อมรับการเปลี่ยนแปลง และ 6) ความคิดสร้างสรรค์ รวมจำนวน 23 ข้อ โดยแบบวัดดังกล่าวมีค่าความเชื่อมั่นและความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างอยู่ในระดับดีมาก นอกจากนี้ แบบวัดยังมีความเที่ยงตรงเชิงลู่เข้าและความเที่ยงตรงเชิงจำแนก จากข้อค้นพบดังกล่าวสะท้อนว่า แบบวัดคุณลักษณะความเป็นผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตสำหรับบุคลากรภาครัฐองค์การมหาชนที่พัฒนาขึ้นนี้ สามารถใช้เป็นเครื่องมือในการประเมินคุณลักษณะของผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตในบริบทองค์กรภาครัฐได้อย่างมีประสิทธิภาพ นอกจากนี้ยังสามารถนำไปใช้ในการสนับสนุนการพัฒนาเชิงนโยบายและสร้างชุมชนการเรียนรู้อย่างเป็นระบบในหน่วยงานราชการ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จิตต์ภิญญา ชุมสาย ณ อยุธยา. (2551). ลักษณะผู้เรียนรู้ตลอดชีวิตของนิสิตนักศึกษาระดับปริญญาตรีชั้นปีสุดท้าย. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการอุดมศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย (ทีดีอาร์ไอ). (2568). รายงานสรุปการพัฒนาทุนมนุษย์ในประเทศไทย การศึกษาช่องว่าง อุปสรรค และทางเลือกเชิงนโยบาย. เรียกใช้เมื่อ 12 สิงหาคม 2568 จาก https://shorturl.asia/gEs8I
สำนักงานสภานโยบายการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรมแห่งชาติ. (2567). การส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต (Lifelong learning) เพื่อรองรับการพลิกโฉมฉับพลันและวิกฤตการณ์โลก. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
Boateng, G. O. (2018). Best Practices for Developing and Validating Scales for Health, Social, and Behavioral Research: A Primer. Frontiers in Public Health, 6, 1-18. https://doi.org/10.3389/fpubh.2018.00149
Brinia, V. et al. (2017). Active educational techniques in lifelong learning centers. International Journal of Academic Research in Progressive Education and Development, 6(1), 28-42.
Comrey, A. L. & Lee, H. B. (1992). A First Course in Factor Analysis. (2nd ed.). Hillsdale: Lawrence Erlbaum.
Crick, R. D. et al. (2004). Developing an Effective Lifelong Learning Inventory: the ELLI Project. Assessment in Education: Principles, Policy & Practice, 11(3), 247-272.
DeVellis, R. F. (1991). Scale Development: Theory and Applications (Applied Social Research Methods Series, Vol. 26). Newbury Park: Sage Publications.
Fornell, C. & Larcker, D. F. (1981). Evaluating structural equation models with unobservable variables and measurement error. Journal of Marketing Research, 18(1), 39-50.
Gardiner, H. (1998). Lifelong learning in organizations: Differentiating factors between adult employee groups. In dissertation educational psychology. University of Calgary.
Hair, J. F. et al. (2009). Multivariate data analysis. (7th ed.). New York: Prentice - Hall.
Harvey, B. J. et al. (2006). A confirmatory factor analysis of the Oddi continuing learning inventory (OCLI). Adult Education Quarterly, 56(3), 188-200.
Hojat, M. et al. (2006). Assessing physicians' orientation toward lifelong learning. Journal of General Internal Medicine, 21(9), 931-936.
Jordan, P. J. & Troth, A. C. (2020). Common method bias in applied settings: The dilemma of researching in organizations. Australian Journal of Management, 45(1), 3-14.
Livneh, C. (1988). Characteristics of lifelong learners in the human services professions. Adult Education Quarterly, 38(3), 149-159.
Marra et al. (1999). Lifelong learning: A preliminary look at the literature in view of EC2000 FIE'99 Frontiers in Education. 29th Annual Frontiers in Education Conference. in Designing the Future of Science and Engineering Education. Conference Proceedings.
Mokhtar, I. A. (2010). Formal and informal learning opportunities in government organisations: Experiences of public sector employees from six Asian nations. Australian Journal of Adult Learning, 502(2), 387-410.
National Strategy Board. (2018). National Strategy B.E. 2561 - 2580. Bangkok: Office of the National Economics and Social Development Council.
Oddi, L. F. (1986). Development and validation of an instrument to identify self - directed continuing learners. Adult Education Quarterly, 36(2), 97-107.
OECD. (2025). OECD Employment Outlook 2025: Can We Get Through the Demographic Crunch? Paris: OECD Publishing.
Rovinelli, R. J. & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Tijdschrift voor Onderwijsresearch, 2(2), 49-60.
UNESCO Institute for Lifelong Learning. (2022). ANNUALREPORT. Retrieved August 12, 2025, from https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000384704
