การพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุกแบบผสมผสานเพื่อส่งเสริม ความสามารถการจัดประสบการณ์การเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และคณิตศาสตร์ในระดับปฐมวัย ของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการใช้การจัดการเรียนรู้เชิงรุกแบบผสมผสานเพื่อส่งเสริมความสามารถการจัดประสบการณ์การเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และคณิตศาสตร์ในระดับปฐมวัย ของนักศึกษามหาวิทยาลัย เชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ จำนวน 15 คน ซึ่งได้มาด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย โดยใช้ชั้นปี เป็นหน่วยการสุ่ม ใช้รูปแบบวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังทดลอง มีขั้นตอนการจัดการเรียนรู้ 5 ขั้นตอน ดังนี้ 1) วิเคราะห์บูรณาการเนื้อหาสาระ 2) ลงมือปฏิบัติกิจกรรมการเรียนรู้เชิงรุกแบบผสมผสาน 3) สรุปและสะท้อนการเรียนรู้ 4) แลกเปลี่ยนเรียนรู้ 5) ออกแบบการจัดประสบการณ์และต่อยอดองค์ความรู้ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดความรู้ความเข้าใจของนักศึกษาเกี่ยวกับกรอบการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และคณิตศาสตร์ และแบบประเมินความสามารถในการออกแบบแผนการจัดประสบการณ์การเรียนรู้บูรณาการวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และคณิตศาสตร์ในระดับปฐมวัย สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ คะแนนเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษามีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับกรอบการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และคณิตศาสตร์ในระดับปฐมวัยสูงขึ้นหลังจากการจัดการเรียนรู้เชิงรุกแบบผสมผสานฯ โดยมีผลคะแนนเฉลี่ยก่อนการจัดการเรียนรู้เชิงรุกแบบผสมผสานฯ เท่ากับ 21.47 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 3.36 และหลังจากการเรียนรู้มีคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 34.27 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 1.98 และผลคะแนนความสามารถในการออกแบบแผนการจัดประสบการณ์การเรียนรู้บูรณาการวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และคณิตศาสตร์ในระดับปฐมวัยของนักศึกษาวิชาชีพครูหลังการจัดการเรียนรู้มีคะแนนสูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2554). หลักสถิติ. (พิมพ์ครั้งที่ 13). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิตติพันธ์ อุดมเศรษฐ์. (2558). การพัฒนารูปแบบการออกแบบการเรียนการสอนแบบการเรียนรู้กลับด้านตามกรอบแนวคิดทีแพคและทฤษฎีขยายความคิด สำหรับครูมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมการศึกษา. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กุลธิดา ทุ่งคาใน. (2564). การเรียนรู้แบบผสมผสาน Blended Learning ในวิถี New Normal Blended Learning in a New Normal. วารสารครุศาสตร์สารคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 15(1), 29-43.
ชลาธิป สมาหิโต. (2564). การพัฒนาความสามารถการจัดการเรียนรู้วิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์ของนิสิตระดับบัณฑิตศึกษา สาขาวิชาปฐมวัยศึกษา โดยใช้ปรากฎการณ์เป็นฐานผสานสื่อบทเรียนอิเล็กทรอนิกส์. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(1), 104-115.
ชวลิต ขอดศิริ และวชิรา เครือคำอ้าย. (2567). การจัดการเรียนรู้แนวใหม่เพื่อเสริมสร้างทักษะแห่งโลกอนาคต Revolutionary Learning Management to Foster Global Future Skills. วารสารปาริชาติ, 37(2), 309-325.
ฐานิตา ลิ่มวงศ์ และยุพาภรณ์ แสงฤทธิ์. (2562). ห้องเรียนกลับด้าน: การเรียนรู้แนวใหม่สำหรับศตวรรษที่ 21 (21st Century Skills). วารสาร Mahidol R2R e-Journal, 6(2), 9-17.
เดชาธร บงค์บุตร. (2565). การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานเชิงรุก เรื่องความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ภายใต้สถานการณ์แพร่ระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID - 19). วารสารคุรุสภาวิทยาจารย์ JOURNAL OF TEACHER PROFESSIONAL DEVELOPMENT, 3(2), 50-65.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.
พิมพ์พันธ์ เดชะคุปต์ และพะเยาว์ ยินดีสุข. (2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภูมิพัฒน์ วนพิพัฒน์พงศ์. (2567). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้แบบผสมผสานโดยใช้โครงงานเป็นฐาน เพื่อส่งเสริมทักษะการคิดเชิงนวัตกรรม สำหรับนักศึกษาอาชีวศึกษา. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีและสื่อสารการศึกษา. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สำนักทะเบียนและประมวลผล. (2567). สถิติข้อมูลทางทะเบียนการศึกษา มหาวิทยาลัย เชียงใหม่สถิติข้อมูลนักศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 15 ตุลาคม 2567 จาก https://shorturl.asia/3F1VH
วิชัย วงศ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2562). Disruptive Teacher: ครูผู้ทำลายล้างการสอนแบบเดิม ๆ. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ผู้นํานวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
สำนักงานพัฒนารัฐบาลดิจิทัล (องค์การมหาชน). (2562). AI เทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์สำหรับการบริหารงานและการบริการภาครัฐ. กรุงเทพมหานคร: ส.พิจิตรการพิมพ์.
Ayse, C. et al. (2022). Pre-service early childhood teachers’ views on STEM education and their STEM teaching practices. Science & Technological Education, 40(2), 207-233.
