การวิเคราะห์ผลตอบแทนทางสังคม จากโครงการอบรมการตลาดผ่านสื่อสังคมออนไลน์ เพื่อยกระดับวิสาหกิจชุมชน จังหวัดปทุมธานี สู่ยุคปัญญาประดิษฐ์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นโครงการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน จังหวัดปทุมธานี ที่ประสบปัญหาช่องทางการตลาด เพราะปัจจุบันเป็นยุคของสื่อสังคมออนไลน์ช่องทางการตลาดแบบดั้งเดิมอาจไม่เพียงพอผู้วิจัยจึงจัดโครงการอบรมให้แก่ผู้ประกอบการเพื่อพัฒนาแพลตฟอร์มออนไลน์เป็นของตนเอง และวัดผลตอบแทนทางสังคมจากโครงการอบรมแบบให้เปล่า โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินความพึงพอใจของผู้เข้ารับการอบรมที่มีต่อโครงการอบรมการตลาดผ่านสื่อสังคมออนไลน์ 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างระดับความรู้ก่อนเรียนกับ
การพัฒนาความรู้หลังเรียน และ 3) ประเมินผลตอบแทนจากการลงทุนของโครงการอบรมเชิงปฏิบัติการแบบให้เปล่า เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ พื้นที่วิจัย คือ จังหวัดปทุมธานี ซึ่งมีผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน จำนวน 335 ราย กลุ่มตัวอย่างมี จำนวน 70 คน ที่เข้ารับการอบรมแบบออนไซต์ ใช้วิธีคัดเลือกแบบการเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) หลักสูตรการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ 2) แบบสอบถาม 3) แบบสัมภาษณ์ และ 4) เครือข่ายสังคมออนไลน์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ Descriptive Statistics, Pearson correlation, Dependent t-test/Paired t-test และ SROI Calculation ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้เข้ารับการอบรมมีความพึงพอใจในระดับมากถึงมากที่สุดในทุกด้าน โดยเฉพาะในด้านวิทยากร และกิจกรรมฝึกปฏิบัติที่ช่วยพัฒนาทักษะการตลาดออนไลน์ 2) ไม่มีความสัมพันธ์ที่มีระดับนัยสำคัญ 0.05 ระหว่างระดับความรู้ก่อนเรียนกับการพัฒนาความรู้หลังเรียน และ 3) โครงการอบรมมีผลตอบแทนจากการลงทุน เท่ากับ 2.00 เท่า ซึ่งแสดงให้เห็นว่าโครงการนี้มีความคุ้มค่าในการลงทุน และสามารถสร้างผลตอบแทนที่เป็นประโยชน์ทางสังคม องค์ความรู้จากงานวิจัยนี้สามารถนำไปใช้เป็นแนวทางการวิเคราะห์ความคุ้มค่าของโครงการอบรมที่มีเป้าหมายเพื่อพัฒนาทักษะให้แก่ผู้ประกอบการขนาดเล็กได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กองส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน กรมส่งเสริมการเกษตร. (2567). รายชื่อวิสาหกิจชุมชน. เรียกใช้เมื่อ 1 เมษายน 2567 จาก https://smce.doae.go.th/search
เกรียงศักดิ์ ยุทโท และคณะ. (2566). การวิเคราะห์ผลตอบแทนทางสังคม กรณีศึกษา: การพัฒนาการเรียนรู้การแพทย์ฉุกเฉินพื้นที่จังหวัดเชียงราย. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 7(2), 140-153.
โชติการ ภาษีผล. (2560). การประเมินผลตอบแทนทางสังคม. วารสารครุศาสตร์, 45(4), 342-352.
ณชัยศักดิ์ จุณณะปิยะ. (2565). การตลาดสื่อสังคมออนไลน์. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ, 11(1), 64-76.
ทัศนีย์ นาคเสนีย์ และคณะ. (2565). ผลตอบแทนทางสังคมจากการดำเนินธุรกิจวิสาหกิจชุมชนเพื่อส่งเสริม การท่องเที่ยวเชิงกีฬาในการจัดงานวิ่งจอมบึงมาราธอน กรณีศึกษา ศูนย์การเรียนรู้อยู่เย็นเป็นสุข วิถีไทยรามัญ. วารสารลวะศรีมหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 6(1), 88-105.
เทอดเกียรติ แก้วพวง และคณะ. (2566). การประเมินผลลัพธ์และผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุนสำหรับงานบริการวิชาการชุมชน: กรณีศึกษาการสร้างองค์ความรู้และยกระดับทักษะอาชีพด้านเทคโนโลยีพลังงานทดแทน. วารสารวิชาการรับใช้สังคม มทร.ล้านนา, 7(1), 33-46.
ธีรชัย อรุณเรืองศิริเลิศ และศุภกรณ์ อินทนันท์. (2564). การวัดค่าผลตอบแทนทางสังคม: กรณีศึกษาโครงการเพื่อสังคมของบริษัทแห่งหนึ่งในประเทศไทย. วารสารสภาวิชาชีพบัญชี, 3(7), 5-16.
นุชนาถ ทับครุฑ และคณะ. (2566). การพัฒนาช่องทางการจัดจำหน่าย ผลิตภัณฑ์ชุมชนผ่านสื่อออนไลน์กรณีศึกษา วิสาหกิจชุมชนในอำเภอสิเกา จังหวัดตรัง. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 11(3), 191-203.
พรพิมล อริยะวงษ์. (2564). การประเมินผลตอบแทนทางสังคมจากการลงทุน (SROI) เพื่อสร้างความยั่งยืนของกลุ่มทอผ้ากี่กระตุกไหล่หินตะวันตก อำเภอเกาะคา จังหวัดลาปาง. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 10(2), 147-166.
ศศิพัชร์ สันกลกิจ และคณะ. (2563). การประเมินผลตอบแทนทางสังคมของกิจกรรมพัฒนาศักยภาพการตัดเย็บขั้นสูงสำหรับผู้ประกอบการทางวัฒนธรรม อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิิชาการรัับใช้้สัังคมมทร.ล้้านนา, 4(2), 9-16.
ศุภกร วรฤทธิ์. (2565). การพัฒนาเกณฑ์การประเมินผลตอบแทนทางสังคมในระบบขนส่งมวลชนทางรางของประเทศไทย. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
สำนักงานจังหวัดปทุมธานี. (2567). แผนพัฒนาจังหวัดปทุมธานี พ.ศ. 2566 - 2570. เรียกใช้เมื่อ 1 เมษายน 2567 จาก http://123.242.173.131/pathumthani_news/report_view.php?id=7470
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2565). คู่มือการจัดตั้งและบริหารวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน.
Alreshidi, N. A. K. (2023). Enhancing topic-specific prior knowledge of students impacts their outcomes in mathematics. Frontiers in Education, 8, 1050468. https://doi.org/10.3389/feduc.2023.1050468
Amornkitvikai, Y. & Lee, C. (2020). Determinants of e-commerce adoption and utilization by SMEs in Thailand. Retrieved June 5, 2025, from https://shorturl.asia/Zf5kv
Arvidson, M. et al. (2023). Valuing the social? The nature and controversies of measuring social return on investment (SROI). Voluntary Sector Review, 4(1), 3-18.
Likert, R. (1932). A technique for the measurement of attitudes. Archives of Psychology, 22(140), 1-55.
Munthe, A. A. & Sembiring, M. T. (2024). Applying of Social Return on Investment (SROI): A Practical. Review to Financial Social Value and Benefits. Journal Sistem Teknik Industri, 26(1), 1-10.
Social Value UK. (2020). Social Return on Investment Evaluation (SROI). Retrieved June 5, 2025, from https://shorturl.asia/grQ5y
Syaifullah, J. et al. (2021). Social media marketing and business performance of MSMEs during the COVID-19 pandemic. Journal of Asian Finance, Economics and Business, 8(2), 523-531.
