การพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุก โดยใช้กระบวนการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง สำหรับครูสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยและพัฒนามีจุดมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐานและความต้องการจำเป็นต่อการพัฒนารูปแบบการนิเทศเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุก โดยใช้กระบวนการชี้แนะและการเป็นพี่เลี้ยง 2) สร้างและตรวจสอบคุณภาพรูปแบบการนิเทศ และทดลองศึกษานำร่องความเป็นไปได้ของรูปแบบ ก่อนที่จะนำไปใช้จริงกับครู จำนวน 8 คน ที่ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมาย 3) ทดลองใช้รูปแบบการนิเทศ กลุ่มเป้าหมาย จำนวน 30 คน ได้มาโดยอาสาสมัครใจ และประเมินสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเทียบกับเกณฑ์ ร้อยละ 80 และ 4) ประเมินรูปแบบการนิเทศ ด้านปัจจัยนำเข้า กระบวนการและผลผลิต เครื่องมือวิจัย ได้แก่ 1) แบบสอบถามความคิดเห็นของครู 2) รูปแบบและคู่มือการใช้รูปแบบ 3) แบบประเมินสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุก และ 4) แบบประเมินความคิดเห็นของครูที่ต่อรูปแบบ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการทดสอบค่าทีชนิดกลุ่มเดียวเทียบกับเกณฑ์ ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลศึกษาข้อมูลพื้นฐานและความต้องการจำเป็น ด้านความรู้ ทักษะ และคุณลักษณะในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง สภาพที่คาดหวังในภาพรวมทั้ง 3 ด้าน อยู่ในระดับมาก 2) รูปแบบการนิเทศที่พัฒนาขึ้นมี 6 องค์ประกอบ คือ จุดมุ่งหมาย สมรรถนะ 11 สมรรถนะ โครงสร้าง แนวทางการพัฒนา ทรัพยากร และการวัดและประเมินผล มีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก 3) ผลการใช้รูปแบบการนิเทศ พบว่า หลังเข้าร่วมกิจกรรมตามรูปแบบการนิเทศ สูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ ร้อยละ 80 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 4) ผลประเมินความคิดเห็นของครูที่มีต่อรูปแบบ ด้านปัจจัยนำเข้า กระบวนการ ผลผลิต พบว่า ครูมีความคิดเห็นในภาพรวม อยู่ในระดับมาก ( = 4.25, S.D. = 0.44)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
เทื้อน ทองแก้ว. (2556). สมรรถนะ Competency: หลักการและแนวปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2563). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนสามัญบิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.
นิอร พันธ์อ่อน. (2563). การพัฒนารูปแบบการนิเทศภายในโดยใช้กระบวนการนิเทศแบบให้คำชี้แนะ (Coaching) เพื่อเสริมสร้างสมรรถนะในการจัดการเรียนรู้ของครูโรงเรียนบ้านคำก้อม สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 3. เรียกใช้เมื่อ 28 กรกฎาคม 2568 จาก https://shorturl.asia/XNp2i
ประยูร บุญใช้. (2564). การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาผู้เรียนในศตวรรษที่ 21 สำหรับครูสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา นครพนม เขต 2. วารสารพัฒนาการเรียนการสอน มหาวิทยาลัยรังสิต, 15(1), 118-137.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 116 ตอนที่ 74 ก หน้า 1-19 (19 สิ่งหาคม 2542).
เพ็ญพนอ พ่วงแพ. (2561). การพัฒนารูปแบบกิจกรรมการเรียนการสอนตามแนวคิดทฤษฎีการสร้างความรู้ร่วมกับแนวคิดการจัดการเรียนรู้เชิงรุกเพื่อส่งเสริมสมรรถนะครูสังคมศึกษาสำหรับนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสาร veridian: มหาวิทยาลัยศิลปากร, 11(2), 713-714.
วชิรา เครือคำอ้าย และคณะ. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศโดยใช้กระบวนการชี้แนะและระบบพี่เลี้ยงเพื่อส่งเสริมศักยภาพการจัดการเรียมรู้ในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารสมาคมนักวิจัย, 24(1), 121-135.
วราณี สัมฤทธิ์ และคณะ. (2558). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีต่อการพัฒนาหัวข้อวิจัยและการเผยแพร่ผลงานวิจัยของอาจารย์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ โดยส่งผ่านคุณลักษณะที่ดีของการเป็นนักวิจัยพี่เลี้ยง. วารสาร พฤติกรรมศาสตร์เพื่อการพัฒนา, 10(1), 43-56.
วาสนา บุญมาก. (2562). การพัฒนารูปแบบการนิเทศแบบบูรณาการเพื่อส่งเสริมสมรรถนะการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 23(2), 269-280.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2. (2563). เอกสารการรายงานผลการประเมินคุณภาพผู้เรียน (NT). นครพนม: กลุ่มนิเทศติดตามและประเมินผลการจัดการศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2. (2564). รายงานการประเมินคุณภาพผู้เรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. เรียกใช้เมื่อ 1 สิงหาคม 2568 จาก https://www.nkp2.go.th/กลุ่มนิเทศ/
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แนวทางการนิเทศเพื่อพัฒนาการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ตามนโยบายลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้. กรุงเทพมหานคร: หน่วยศึกษานิเทศก์สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
อวยชัย สุขณะล้ำ. (2559). รูปแบบการเสริมสร้างสมรรถนะครูตามแนวคิดกระบวนการชี้แนะ (Coaching) เพื่อพัฒนาความสามารถด้านการให้เหตุผลทางคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น. ใน วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อารีย์ ธรรมโคร่ง. (2559). ทัศนคติและพฤติกรรมของผู้เรียนต่อการจัดการเรียนรู้เชิงรุกโดยการบูรณาการเชิงเนื้อหาผ่านสื่อการเรียนการสอนสมัยใหม่. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 12(1), 124-145.
Gordon, T. (2004). Coaching for performance: Growing people, performance and purpose. (3rd ed.). London: Nicholas Brealey Publishing.
Hazzan, O. & Lapidot, T. (2004). Construction of a professional perception in the "methods of teaching computer science" course. ACM SIGCSE Bulletin, 36(2), 57-61.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
