รูปแบบการบริหารการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานในยุคปกติวิถีถัดไป สำหรับโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ปทุมธานี เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างและตรวจสอบรูปแบบของการบริหารการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานในยุคปกติวิถีถัดไป และ 2) ประเมินรูปแบบการบริหารการจัดการเรียนรู้แบบผสมผสานในยุคปกติวิถีถัดไป สำหรับโรงเรียนขยายโอกาส สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 2 เป็นงานวิจัยแบบผสมผสาน การวิจัยเชิงคุณภาพดำเนินการโดยการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิและผู้เชี่ยวชาญ 7 คน ประกอบไปด้วย ผู้บริหารสถานศึกษาวุฒิปริญญาเอก 4 คน อาจารย์มหาวิทยาลัยด้านเทคโนโลยีสารสนเทศ 3 คน ใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างและแบบประเมินความเหมาะสม ความเป็นไปได้ และความเป็นประโยชน์ ในการประเมินรูปแบบกลุ่มตัวอย่าง คือ ครูที่มีหน้าที่จัดการเรียนรู้ จำนวน 40 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่มและสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นประโยชน์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบที่สร้างขึ้น ประกอบด้วย 4 องค์ประกอบหลัก ได้แก่ กระบวนการบริหารการศึกษา การบริหารงานวิชาการ การเรียนรู้แบบผสมผสาน และการส่งเสริมและพัฒนาการบริหารการจัดการเรียนรู้ มีความเหมาะสมและความเป็นไปได้ในระดับมากที่สุด ( = 4.75, S.D. = 0.46) และ (
= 4.60, S.D. = 0.53) ตามลำดับ โดยองค์ประกอบที่มีค่าเฉลี่ยความเหมาะสมสูงสุด คือ การเรียนรู้แบบผสมผสาน (
= 4.79, S.D. = 0.43) 2) ผลการประเมินรูปแบบโดยครูผู้สอน พบว่า มีความเหมาะสมและความเป็นประโยชน์ในระดับมากที่สุด (
= 4.55, S.D. = 0.58) และ (
= 4.52, S.D. = 0.57) โดยองค์ประกอบที่มีค่าเฉลี่ยความเหมาะสมสูงสุด คือ การส่งเสริมและพัฒนาการบริหารการจัดการเรียนรู้ (
= 4.59, S.D. = 0.57) และองค์ประกอบย่อยที่มีค่าเฉลี่ยความเหมาะสมสูงสุด คือ การพัฒนาสิ่งที่ผู้เรียนควรได้เรียนรู้ (
= 4.71, S.D. = 0.52)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ธนพรรณ ทรัพย์ธนาดล. (2554). ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อการจัดการเรียนการสอนบทเรียนออนไลน์ ของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา. Veridian E-Journal SU, 4(1), 652-666.
ธีรพงศ์ ทับอินทร์. (2558). การใช้วงจรเดมมิ่ง (PDCA) ในการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนมัธยมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 42. วารสารชุมชนวิจัย, 9(2), 68-78.
ภัทรภรณ์ คงกระจ่าง และคณะ. (2566). รูปแบบการบริหารงานวิชาการในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนชายแดนไทย กัมพูชา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจันทบุรี เขต 2. วารสารศิลปะการจัดการ, 7(2), 770-789.
มานิตา ลาโภดม และคณะ. (2567). การพัฒนาบทเรียนออนไลน์ร่วมกับกิจกรรมการเรียนรู้แบบผสมผสาน เรื่อง การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศอย่างปลอดภัย ที่มีต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาตอนปลาย. วารสารศึกษาศาสตร์ มมร, 12(1), 141-153.
รชฏ สุวรรณกูฏ และสุมาลี ศรีพุทธรินทร์. (2565). สภาพความต้องการจำเป็นและแนวทางพัฒนาการบริหารงานวิชาการของสถานศึกษายุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2. วารสาร มจร อุบลปริทรรศน์, 7(3), 241-254.
รัชนี เตชา และคณะ. (2568). การบริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาที่ส่งเสริมคุณลักษณะของห้องเรียนประสิทธิภาพสูง. Journal of Education and Innovation, 27(1), 214-230.
วรวรงค์ รักเรืองเดช. (2564). เปิดนวัตกรรมและเทคโนโลยีด้านการศึกษารองรับ Next New Normal. เรียกใช้เมื่อ 12 พฤศจิกายน 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/social/977893
ศิริธร สุตตานนท์. (2567). การเรียนรู้แบบผสมผสานในวิถีชีวิตใหม่ของเด็กปฐมวัย. วารสารชุมชนแห่งการเรียนรู้วิชาชีพครู, 3(2), 140-160.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาปทุมธานี เขต 2. (2567). ข้อมูลโรงเรียนในสังกัด. เรียกใช้เมื่อ 20 มกราคม 2567 จาก https://ptt2.go.th/home/school/
สำนักงานส่งเสริมการศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัย. (2563). เปิดเผยยุทธศาสตร์รับมือโควิด-19 ในไทย. เรียกใช้เมื่อ 20 ธันวาคม 2566 จาก https://shorturl.asia/JBoWX
อนงค์นาฎ หน่วยแก้ว และคณะ. (2568). การบริหารงานวิชาการด้วยเทคโนโลยีดิจิทัลของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาพัทลุง. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 7(1), 265-278.
Erdogdu, F. & Erdogdu, E. (2025). Beyond rankings: A multidimensional analysis of factors shaping student achievement in the PISA 2022 dataset. Educational Review, 7(15) 1-42.
Grinin, L. et al. (2022). COVID-19 pandemic as a trigger for the acceleration of the cybernetic revolution, transition from e-government to e-state, and change in social relations. Technological Forecasting and Social Change, 175, 121348. https://doi.org/10.1016/j.techfore.2021.121348
Sharma, R. C. & Kohli, D. (2024). Embracing digital transformation for sustainable development: The synergy between learning organizations, human resource management, and service quality. Journal of Chinese Human Resources Management, 14(3), 3-17.
