ผลการพัฒนาโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ ในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

Main Article Content

ปุรินทร์ นิติธรรมานุสรณ์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) สร้างโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ดำเนินการศึกษาสภาพปัจจุบัน ปัญหา อุปสรรค แนวทางการพัฒนาการจัดการศึกษาสำหรับนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียน โดยผู้ให้ข้อมูล คือ ครูผู้สอนนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ ผู้ปกครองนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ และครูการศึกษาพิเศษ เครื่องมือที่ใช้ คือ ประเด็นคำถามใช้สำหรับสัมภาษณ์เชิงลึก และแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง และ 2) หาประสิทธิผลของโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต กลุ่มเป้าหมาย คือ ผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 7 คน และนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต จำนวน 3 คน เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบประเมินโปรแกรมฯ วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าประสิทธิภาพของโปรแกรม (E1/E2) ค่าดัชนีประสิทธิผล (E.I.) และการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) โปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ประกอบด้วย 1.1) จุดมุ่งหมายของโปรแกรม 1.2) คุณสมบัติเข้าร่วมโปรแกรม 1.3) กิจกรรมการเข้าร่วมโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต 1.4) ขั้นตอนการเข้าร่วมโปรแกรมฯ 1.5) รายละเอียดกิจกรรมการเรียนรู้ในโปรแกรม 1.6) แผนการจัดการเรียนรู้ในโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต 1.7) สื่อการเรียนรู้ที่ใช้ในโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต และ 1.8) การวัดประเมินผลการเรียนรู้ 2) ประสิทธิผลของโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ประสิทธิภาพ 81.43/81.68 และมีค่าดัชนีประสิทธิผล (E.I.) เท่ากับ 0.76

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
นิติธรรมานุสรณ์ ป. . (2025). ผลการพัฒนาโปรแกรมการช่วยเหลือนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ ในโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 12(9), 239–249. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/292418
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรุณา พิทักษ์ทนต์ และคณะ. (2562). การศึกษาความสามารถอ่านคำมาตราตัวสะกดแม่กน และแม่กด ของนักเรียนที่มีปัญหาทางการอ่านระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายโดยใช้วิธีโฟนิกส์ร่วมกับเกมกระดาน. วารสารวิจัยและพัฒนาการศึกษาพิเศษ, 8(1), 11-26.

ผู้ให้ข้อมูลคนที่ 1. (8 พ.ค. 2567). การจัดการเรียนสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษระดับอนุบาล. (ปุรินทร์ นิติธรรมานุสรณ์, ผู้สัมภาษณ์)

ครูผู้ให้ข้อมูลคนที่ 2. (9 พ.ค. 2567). เด็กพิเศษมีปัญหาการจัดการอารมณ์ หากทำตามความต้องการ หรือถูกขัดใจจะมีปัญหาความก้าวร้าว. (ปุรินทร์ นิติธรรมานุสรณ์, ผู้สัมภาษณ์)

ครูผู้สอนคนที่ 3. (11 พ.ค. 2567). เด็กพิเศษไม่สามารถเรียนเนื้อหาปกติของนักเรียนปกติในห้องเรียนได้ ทำให้การปรับเนื้อหาสำหรับเด็กพิเศษมีความจำเป็นอย่างมาก. (ปุรินทร์ นิติธรรมานุสรณ์, ผู้สัมภาษณ์)

ครูผู้สอนคนที่ 4. (15 พ.ค. 2567). การส่งการบ้านของเด็กพิเศษเป็นสิ่งที่ยากมาก เด็กพิเศษไม่บอกผู้ปกครองว่ามีการบ้าน. (ปุรินทร์ นิติธรรมานุสรณ์, ผู้สัมภาษณ์)

ครูผู้สอนคนที่ 5. (18 พ.ค. 2567). ครูอยากให้ พ่อ - แม่ มากำหนดปัญหา และแนวทางการดูแลเด็กพิเศษพร้อมกับครู. (ปุรินทร์ นิติธรรมานุสรณ์, ผู้สัมภาษณ์)

ครูผู้สอนคนที่ 6. (15 พ.ค. 2567). ผู้ปกครองควรรู้ถึงการฝึกเด็กพิเศษเบื้องต้น และการทักษะต่าง ๆ. (ปุรินทร์ นิติธรรมานุสรณ์, ผู้สัมภาษณ์)

จริยา ตรุษฎี. (2562). แนวทางการจัดการเรียนร่วมสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษในโรงเรียนประถมศึกษาสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสระบุรี เขต 2. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญญบุรี.

ฉัตรชัย ดีพิมาย และณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์. (2566). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการจัดกิจกรรมพัฒนานักเรียนพิการ กรณีศึกษาศูนย์การศึกษาพิเศษประจำจังหวัดสระบุรี. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต, 23(2), 79-98.

ธณิกานต์ สิริพิเชียร. (2550). การศึกษาการใช้กิจกรรมบทบาทสมมติในการพัฒนาความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วรรณนภา บุญลาโภ. (2556). การศึกษาทักษะทางสังคมของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ที่มีภาวะออทิสซึมจากการสอนโดยใช้วิดีทัศน์แสดงต้นแบบพฤติกรรม (Video Modeling) ร่วมกับสถานการณ์จำลอง. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาบัณฑิต สาขาการศึกษาพิเศษ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วุฒิชัย ใจนะภา. (2556). การฝึกทักษะทางสังคมของนักเรียนออทิสติกโดยใช้บัตรพลังร่วมกับสถานการณ์จำลอง. ใน วิทยานิพนธ์หลักสูตรศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาาวิชาจิตวิทยาการศึกษาพิเศษ. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สุดารัตน์ สุทธิประภา และคณะ. (2567). การมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในการพัฒนาคุณภาพเด็กพิการที่มารับบริการศูนย์การศึกษาพิเศษส่วนกลาง สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 9(5), 270-283.

Joyce, B. & Weil, M. (1985). Models of teaching. New Delhi: Prentice-Hall.