การพัฒนาตัวบ่งชี้ความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรม 2) พัฒนาตัวบ่งชี้ความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษาสังกัด สอศ. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และ 3) ตรวจสอบความกลมกลืนของโมเดลองค์ประกอบความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัด สอศ. ภาคตะวันออก เฉียงเหนือกับข้อมูลเชิงประจักษ์ รูปแบบการศึกษาวิจัย แบ่งเป็น 3 ระยะ ระยะแรกเป็นการศึกษาเพื่อยืนยันองค์ประกอบ โดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 9 คน ระยะที่ 2 เป็นการพัฒนาตัวบ่งชี้ความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษาสังกัด สอศ. โดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 8 คน ระยะที่ 3 เป็นการตรวจสอบความสอดคล้องกลมกลืนของโมเดลกับข้อมูลเชิงประจักษ์ เครื่องมือที่ใช้ในระยะที่ 1 และ 2 เป็นแบบสัมภาษณ์ชนิดกึ่งโครงสร้าง ส่วนในระยะที่ 3 เป็นแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้บริหารสถานศึกษาและครู สังกัด สอศ. จำนวน 650 คน และใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน ผลการวิจัยพบว่า 1) องค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัด สอศ. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ประกอบด้วย 7 องค์ประกอบ 23 ตัวบ่งชี้ 2) ผลการพัฒนาตัวบ่งชี้ พบว่า องค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัด สอศ. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ยังคง ประกอบด้วย 7 องค์ประกอบ แต่มีตัวบ่งชี้เพิ่มขึ้นเป็น 24 ตัวบ่งชี้ โดยมีการเพิ่มตัวบ่งชี้ การเสริมแรง ในองค์ประกอบการบริหารทรัพยากรมนุษย์ 3) ผลการตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างตัวบ่งชี้ความเป็นองค์กรแห่งนวัตกรรมของสถานศึกษา สังกัด สอศ. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กับข้อมูลเชิงประจักษ์ พบว่า มีความสอดคล้องในระดับดีเยี่ยม โดยพิจารณาจาก Chi-Square (χ2) = 106.11, P-value = 0.08, df = 87, Relative Chi-Square (χ2/df) = 1.22, Goodness-of-Fit Index (GFI) = 0.985, Adjusted Goodness-of-Fit Index (AGFI) = 0.950, and Root Mean Square Error of Approximation (RMSEA) = 0.019
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
กัมพล เจริญรักษ์. (2560). การสร้างการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชนในโรงเรียนสุขภาวะ. วารสาร วิชาการ, 20(3), 2-16.
จารุวรรณ นูสา. (2564). องค์ประกอบภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคาย เขต 2. วารสารมหาวิทยาลัยขอนแก่น, 22(2), 902-911.
เทพศักดิ์ บุณยรัตพันธุ์. (2555). เอกสารการเรียนรู้การทำวิจัยด้วยตนเอง. (พิมพ์ครั้งที่ 3). นนทบุรี: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2539). การวิเคราะห์อภิมาน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2548). สถิติชวนใช้. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นุช สัทธาฉัตรมงคล และอรรถพล ธรรมไพบูลย์. (2559). ผู้นำการเปลี่ยนแปลงในยุคโลกาภิวัฒน์สู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน. ธุรกิจปริทัศน์ 8(1), 170-172.
เพชรมณี วิริยะสืบพงศ์. (2545). การพัฒนาตัวชี้วัดรวมคุณภาพกระบวนการบริหารทรัพยากรมนุษย์ของวิทยาลัยพยาบาล สังกัดสถาบันพระบรมราชชนก กระทรวงสาธารณสุข. ใน ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
วิจารณ์ พานิช. (2561). การสร้างการเรียนรู้สู่ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
วิรุณ ตั้งเจริญ. (2562). การปฏิรูปการอาชีวศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศศิประภา ชัยประสิทธิ์. (2552). องค์กรแห่งนวัตกรรม ทางเลือกของผู้ประกอบการยุคใหม่. วารสารนักบริหาร, 30(2), 60-63.
ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและกำลังคนอาชีวศึกษา. (2564). ข้อมูลบุคลากรปีการศึกษา2564 ภาครัฐ. เรียกใช้เมื่อ 25 กันยายน 2564 จาก https://shorturl.asia/kKGvQ
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2563). แผนพัฒนาการอาชีวศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2564). แผนพัฒนาการอาชีวศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2564). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). สภาวการณ์การศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). แผนการศึกษาแห่งชาติ. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุริยา สรวงศิริ และสิทธิชัย สอนสุภี. (2564). องค์ประกอบของภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 2. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับ บัณฑิตศึกษาแห่งชาติครั้งที่ 22. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อัจฉราภรณ์ เสมคำ. (2565). แนวทางการแก้ไขปัญหาความต้องการกำลังคนด้านอาชีวศึกษาในตลาดแรงงานไทย. วารสารเอเชียตะวันออกและอาเซียนศึกษา, 22(1), 113-134.
Amabile, T. M. & Khaire, M. (2018). Creativity and the role of the leader. Harvard Business Review, 96(4), 100-109.
Armstrong, M. (2017). Armstrong's handbook of human resource management practice. (14th ed.). London: Kogan Page.
Bandura, A. (1977). Social learning theory. New Jersey: Prentice Hall.
Christensen, C. M. et al. (2019). What is disruptive innovation? Harvard Business Review, 93(12), 44-53.
Drucker, P. F. (2019). Innovation and entrepreneurship. Oxfordshire: Routledge.
Hackman, J. R. & Oldham, G. R. (1976). Motivation through the design of work: Test of a theory. Organizational Behavior and Human Performance, 16(2), 250-279.
Hair, J. F. et al. (2010). Multivariate Data Analysis. (7th ed.). New York: Pearson.
Herzberg, F. (1968). One more time: How do you motivate employees. Harvard Business Review, 46(1), 53-62.
Kouzes, J. M. & Posner, B. Z. (2017). The leadership challenge: How to make extraordinary things happen in organizations. New Jersey: John Wiley & Sons.
Lawler, E. E., III. (1994). From job-based to competency-based organizations. Journal of Organizational Behavior, 15(1), 3-15.
Likert, R. (1967). Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.
Schumacker, R. E. & Lomax, R. G. (1996). A beginner's guide to structural equation modeling. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
Skinner, B. F. (1953). Science and human behavior. New York: Macmillan.
Tidd, J. & Bessant, J. (2018). Managing innovation: Integrating technological, market and organizational change. New Jersey: John Wiley & Sons.
Tobias, S. & Carlson, J. E. (1969). Brief Report: Bartlett’s Test of Sphericity and Chance Findings in Factor Analysis. Multivariate Behavioral Research, 4(3), 375-377.
Vlok, A. (2012). International Conference on Leadership, Technology and Innovation Management. Retrieved May 2024, 5, from https://www.sciencedirect.com/
Vroom, V. H. (1964). Work and motivation. New Jersey: Wiley.
Walton, R. E. (1980). Establishing and maintaining high quality of working life In Miles, R. H. (Ed.), Organizational Psychology. (2nd ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
