แนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารโรงเรียนเอกชนในการบริหาร งานวิชาการยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานศึกษาธิการภาค 1
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารโรงเรียนเอกชนในการบริหารงานวิชาการยุคดิจิทัล 2) พัฒนาแนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารโรงเรียนเอกชนในการบริหารงานวิชาการยุคดิจิทัล และ 3) ประเมินแนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารโรงเรียนเอกชนในการบริหารงานวิชาการยุคดิจิทัล เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน การวิจัยดำเนินการเป็น 3 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 ศึกษาความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหาร โดยประชากร คือ ครูโรงเรียนเอกชน จำนวน 5,236 คน ระยะที่ 2 พัฒนาแนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหาร โดยคัดเลือกผู้บริหารโรงเรียนเอกชนแบบเจาะจง จำนวน 14 คน และระยะที่ 3 ประเมินแนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหาร โดยคัดเลือกผู้ทรงคุณวุฒิแบบเจาะจง จำนวน 12 คน เป็นผู้บริหารการศึกษา ศึกษานิเทศก์ และอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และแบบประเมิน ใช้วิธีการสำรวจ การสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่ม ใช้สถิติพื้นฐาน และดัชนีความต้องการจำเป็นโดยใช้สูตร PNI modified ผลการวิจัยพบว่า 1) ความต้องการจำเป็นในการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหาร ด้านที่มีค่าดัชนีความต้องการจำเป็นสูงที่สุด คือ การพัฒนาตนเอง รองลงมา คือ การสื่อสารการจูงใจการวิเคราะห์และสังเคราะห์ ภาวะผู้นำ การมีวิสัยทัศน์ การบริการที่ดี การมุ่งผลสัมฤทธิ์ และการทำงานเป็นทีม 2) แนวทางการพัฒนาสมรรถนะผู้บริหารโรงเรียนเอกชนที่พัฒนาขึ้น ประกอบด้วย 8 ด้าน ได้แก่ การพัฒนาตนเอง การสื่อสารการจูงใจ การวิเคราะห์และสังเคราะห์ ภาวะผู้นำ การมีวิสัยทัศน์ การบริการที่ดี การมุ่งผลสัมฤทธิ์ และการทำงานเป็นทีม และ 3) ผลการประเมินมีคุณภาพระดับมากที่สุดทุกด้าน คือ ความถูกต้อง ( = 4.81, S.D. = 0.38) ความเหมาะสม (
= 4.80, S.D. = 0.38) อรรถประโยชน์ (
= 4.76, S.D. = 0.41) และความเป็นไปได้ (
= 4.71, S.D. = 0.44)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกพร อินตาวงค์. (2564). ภาวะผู้นำใฝ่บริการ: ความหมายความสัมพันธ์และการนำไปปรับใช้ในองค์การ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร. วิทยาเขตอีสาน, 2(1), 31-38.
กมลทิพย์ อินแก้วเครือ. (2564). ทักษะและภาวะผู้นำของผู้บริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล. วารสารการประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 14 มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 2(14), 985-991.
กิ่งแก้ว เฟื่องศิลา และสำเริง อ่อนสัมพันธุ์. (2559). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนวัดโพรงมะเดื่อ (ศรีวิทยากร). วารสารบริหารการศึกษามหาวิทยาลัยศิลปากร, 7(1), 51-60.
จันทร์แรม พรมทา และคณะ. (2566). ทางการพัฒนานวัตกรรมการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเลย เขต 3. วารสารวิชาการรัตนบุศย (RATANABUTH JOURNAL), 4(3), 72-88.
จิติมา วรรณศรี. (2564). การบริหารจัดการศึกษายุคดิจิทัล. พิษณุโลก: รัตนสุวรรณการพิมพ์.
ชัยวุฒิ เทโพธิ์ และพงษ์เสฐียร เหลืองอลงกต. (2563). แนวทางการส่งเสริมสมรรถนะที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานบุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 135-150.
บุญตรี แก้วอินธิ และไพฑูรย์ พวงยอด. (2565). สภาพและความต้องการจําเป็นในการพัฒนาทักษะดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 13(1), 42-51.
พระมหาประยูร ธีรวโร (ตระการ). (2565). วิสัยทัศน์ของผู้บริหารสถานศึกษาสู่ความเป็นเลิศ. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 3(1), 33-40.
เพ็ญพักตร์ มิ่งวงศ์ธรรม และลักขณา สริวัฒน์. (2561). แนวทางพัฒนาการบริหารงานวิชาการที่มีประสิทธิผลของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2. วารสารการบริหารและนิเทศการศึกษา มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 9(1), 159-168.
แพมาลา วัฒนเสถียรสินธุ์. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อปัญหาการสื่อสารในองค์กร กรณีศึกษาบริษัท ยูไนเต็ด แสตนดาร์ด เทอร์มินัล จำกัด (มหาชน). ใน สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.
มูฮาหมัดรุซลัน ลือบากะลูติง และนิรันดร์ จุลทรัพย์. (2565). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาตรัง กระบี่. ใน การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 13. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่.
วิจารณ์ พานิช. (2557). นวัตกรรมสู่การเป็นประเทศแห่งการศึกษา. เรียกใช้เมื่อ 14 มกราคม 2567 จาก https://www.gotoknow.org/posts/565909
ศักดิ์ดา แดงเถิน. (2555). การบริหารงานโรงเรียนโดยใช้หลักการบริหารแบบมุ่งผลสัมฤทธิ์ของผู้บริหารโรงเรียนตามทัศนะของครูในสำนักงานเขตภาษีเจริญ สังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยและพัฒนา, 4(1), 83-92.
สดใส ศรีสวัสดิ์ และคณะ. (2565). รูปแบบการบริหารงานวิชาการในศตวรรษที่ 21 ของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารรัชต์ภาคย์ (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 16(45), 586-601.
สมหมาย อ่ำดอนกลอย. (2556). บทบาทผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษา, 7(1), 6-7.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2561 - 2580). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 - 2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล. (2561). แผนแม่บทการส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล พ.ศ. 2561 - 2564. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจดิจิทัล.
Delmont, T. J. (2002). A Competency Model for the Position of Chair/head of an Academic Unit at the University of Minnesota. Retrieved January 14, 2024, from https://url.in.th/cQWeV
The Joint Committee on Standards for Education Evaluation. (1994). The Program Evaluation Standards. (2nd ed.). California: SAGE.
Yamane, T. (1973). Statistics: An introductory analysis. New York: Harper & Row.
Zwell. M. (2000). Creating a Culture of Competence. New York: John Wiley & Sons.
