กลยุทธ์การสื่อสารองค์กรแบบบูรณาการผ่านสื่อดิจิทัล ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) เพื่อศึกษากลยุทธ์การสื่อสารองค์กรแบบบูรณาการผ่านสื่อดิจิทัลที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช 2)เพื่อวิเคราะห์อิทธิพลของสื่อดิจิทัลที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี และ 3) เพื่อศึกษาแนวทางการบริหารจัดการกลยุทธ์การสื่อสารองค์กรแบบบูรณาการผ่านสื่อดิจิทัลที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาตรี โดยใช้รูปแบบการวิจัยแบบแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้เชี่ยวชาญ คณาจารย์ และผู้บริหารจำนวนกลุ่มละ 5 คน รวมถึงนักเรียนนักศึกษาในจังหวัดนครศรีธรรมราช ปีการศึกษา 2567 จำนวน 320 คน ใช้แบบแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ในการเก็บข้อมูล วิเคราะห์ด้วยสถิติพรรณนา (ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน) รวมถึงการวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน การถดถอยพหุคูณแบบ Enter และการวิเคราะห์เชิงระบบ ผลการวิจัยพบว่า 1) กลยุทธ์การสื่อสารองค์กรแบบบูรณาการผ่านสื่อดิจิทัลที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาเรียนต่อได้แก่ กลยุทธ์ด้านผู้ส่งสาร กลยุทธ์ด้านเนื้อหาของสาร กลยุทธ์การกำหนดช่องทางในการสื่อสาร และกลยุทธ์ผู้รับสาร 2) การวิเคราะห์อิทธิพลของสื่อดิจิทัล พบว่า กลยุทธ์ทั้งสี่ด้านมีความสัมพันธ์และสามารถสร้างสมการได้ในรูปแบบคะแนนดิบและคะแนนมาตรฐาน เช่น Y’ = 0.194 + 0.711 + 0.184 + 0.455 - 0.190 Z’ = 0.678X1 + 0.187X2 + 0.72X3 - 0.219X4 3) แนวทางการบริหารจัดการที่เหมาะสม ได้แก่ การพัฒนาสื่อดิจิทัลให้สอดคล้องกับกลุ่มเป้าหมายและก้าวทันการเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยการเก็บและใช้ข้อมูลอย่างประสิทธิภาพ รวมถึงการติดตามและประเมินผลการใช้สื่อดิจิทัลอย่างต่อเนื่อง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จรินทร อุ่มไกร. (2567). การพัฒนาสื่อดิจิทัลออนไลน์ร่วมกับวิธีการสอนแบบจิ๊กซอร์ในรายวิชาเทคโนโลยีสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วารสารเทคโนโลยีการศึกษา, 14(2), 58-69.
ชุติมา ใจดี และคณะ. (2568). อิทธิพลของสื่อดิจิทัลต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วารสารการศึกษาและสังคม, 15(2), 45-62.
ณฐาพัชร์ วรพงศ์พัชร์ณัฏฐวัฒน์ และคณะ. (2566). การสำรวจกลยุทธ์การตลาดดิจิทัลบนสื่อสังคมออนไลน์ และการพัฒนาตราสินค้าและฉลากสินค้าผลิตภัณฑ์ข้าวเกษตรอินทรีย์ของวิสาหกิจชุมชนโรงสีข้าวไร่ขิง จังหวัดนครปฐม. วารสารวิชาการการตลาด, 8(2), 15-28.
ณัฐณิชา โรจนศิรินทร์ และสุรสิทธิ์ อุดมธนวงศ์. (2566). อิทธิพลของสื่อดิจิทัลทางการตลาด การรับรู้คุณค่าและความชื่นชอบในตราสินค้าต่อการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อ. วารสารการตลาดและนวัตกรรม, 7(1), 10-22.
นริศร รักษ์วรรณา และนภาวรรณ จันทร์เดือน. (2566). เส้นทางสู่ความสำเร็จในการทำตลาดออนไลน์. วารสารเทคโนโลยีสารสนเทศ, 12(1), 44-55.
นันทนา ศรีสวัสดิ์ และคณะ. (2567). การพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารดิจิทัลสำหรับสถาบันอุดมศึกษา. วารสารการจัดการสมัยใหม่, 22(3), 78-95.
เพียงกมล เกิดสมศรี และปรีชา พันธุ์แน่น. (2563). แนวทางการพัฒนากลยุทธ์การสื่อสารการประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของ “ตลาดชุมชนเพื่อธุรกิจท้องถิ่น” ประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตร์, 11(3), 90-102.
ภวินท์ ศรีเกษมสุข และธาตรี ใต้ฟ้าพูล. (2563). กลยุทธ์การสื่อสารภายในองค์กรในภาวะวิกฤตของรัฐวิสาหกิจในประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจ, 13(1), 1-12.
วชิระ ทองสุข. (2565). เทคนิคสร้างแผนการตลาดโซเชียลมีเดียให้ประสบความสำเร็จ. วารสารการสื่อสารธุรกิจ, 5(1), 67-74.
วิชญา เจริญสุข และคณะ. (2567). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการในยุคดิจิทัล: กรณีศึกษาสถาบันการศึกษา. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยี, 18(4), 112-128.
สมชาย จันทร์เจริญ และคณะ. (2566). แนวโน้มการใช้สื่อดิจิทัลในการศึกษาไทย. วารสารเทคโนโลยีการศึกษา, 25(1), 23-41.
อรุณ วงศ์สายัณห์ และคณะ. (2566). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อเพิ่มจำนวนนักศึกษาในยุคการแข่งขัน. วารสารการพัฒนาการศึกษา, 12(3), 156-172.
