จากหัวท่าถึงเกาะลอย: ความหลากหลายทางชีวภาพ วัฒนธรรม ในพื้นที่ชุมชนปากน้ำทุ่งใสเพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน ยกระดับสู่การเป็นพิพิธภัณฑ์ชุมชนมีชีวิต อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลชุมชนด้านทรัพยากรชีวภาพและภูมิปัญญาท้องถิ่นในพื้นที่ชุมชนปากน้ำทุ่งใส เทศบาลตำบลทุ่งใส อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช 2) ยกระดับผลิตภัณฑ์ชุมชน ในรูปแบบพัฒนาบรรจุภัณฑ์ภายใต้ฐานทรัพยากรชีวภาพให้เป็นผลิตภัณฑ์อัตลักษณ์ชุมชน 3) จัดทำพิพิธภัณฑ์ชุมชนมีชีวิต และ 4) พัฒนารูปแบบกลไกลการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์ชีวิต เป็นการวิจัย เชิงคุณภาพ และปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 9 กลุ่ม ได้แก่ 1) ผู้บริหารและเจ้าหน้าที่เทศบาล 22 คน 2) ปราชญ์ชุมชน 5 คน 3) คนในชุมชนตำบลทุ่งใส 98 คน 4) ผู้ประกอบการชุมชน 7 ราย 5) กลุ่มชมรม/อาสาสมัคร 24 คน 6) ผู้ใช้บริการ 33 คน 7) นักวิชาการ 7 คน 8) กลุ่มเยาวชน 21 คน และ 9) หน่วยงานราชการ ที่เกี่ยวข้อง 8 คน รวมทั้งสิ้น 225 คน คัดเลือกแบบเจาะจง (Purposive Sampling) และเทคนิค Snowball เครื่องมือที่ใช้ เป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสำรวจ สัมภาษณ์เชิงลึก สนทนากลุ่ม และสัมมนาวิจัย วิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า ฐานข้อมูลทรัพยากรชีวภาพพืช 17 ชนิด สัตว์ 41 วงศ์ 49 สกุล ภูมิปัญญาท้องถิ่นหลากหลาย ยกระดับผลิตภัณฑ์อัตลักษณ์ 2 ผลิตภัณฑ์ ได้แก่ ปั้นสิบไส้หอยหวาน และจ๊อรวมทะเล ยกระดับเป็นพิพิธภัณฑ์ชุมชนมีชีวิต 1 แหล่ง บริหารจัดการโดยคนในชุมชนท้องถิ่นนำโดยเทศบาล เป็นการเรียนรู้และการบริหารจัดการทรัพยากร พัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ และสร้างมูลค่าเพิ่มจากทรัพยากรท้องถิ่น สามารถยกระดับเศรษฐกิจ และคุณภาพชีวิตชาวชุมชนตำบลทุ่งใส ผลการประเมินผลลัพธ์การตอบแทนทางสังคม (SROI) = 1.44 ควรนำฐานความรู้ทรัพยากรชีวภาพ อัตลักษณ์ ภูมิปัญญา ความร่วมมือของชุมชน ไปยกระดับการเรียนรู้ สร้างความรักหวงชุมชน เพิ่มมูลค่า คุณค่า คุณภาพชีวิต ควรนำผลการวิจัยไปขยายพื้นที่อื่นรองรับการกำหนดนโยบาย ขับเคลื่อนเมืองแห่งการเรียนรู้ อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
เจตนันท์ ใสยเกื้อ. (15 มี.ค. 2567). วิถีชีวิตชาวชุมชนทุ่งใส. (ดำรงศ์พันธ์ ใจห้าววีระพงศ์, ผู้สัมภาษณ์)
เชษฐา มุหะหมัด และคณะ. (2565). การสร้างกลไกความร่วมมือและเครือข่ายพัฒนาพื้นที่การเรียนรู้พิพิธภัณฑ์มีชีวิตเพื่อสร้างเศรษฐกิจท้องถิ่นและคุณภาพชีวิตในพื้นที่เทศบาลเมืองปากพูน จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิจัยราชภัฏเชียงใหม่, 23(2), 121-137.
ณัฏฐวุฒิ ทรัพย์อุปถัมภ์ และคณะ. (2568). การพัฒนานวัตกรรมผลิตภัณฑ์จากทรัพยากรป่าชายเลนเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชน: กรณีศึกษา ชุมชนคลองหัวจาก ตำบลบางปะกง อำเภอบางปะกง จังหวัดฉะเชิงเทรา. วารสาร มจร การพัฒนาสังคม, 10(1), 113-124.
ปราณี ไชยรัตน์. (6 ก.ค. 2567). การนำทรัพยากรชุมชนมาเป็นผลิตภัณฑ์สินค้าอัตลักษณ์. (ดำรงศ์พันธ์ ใจห้าววีระพงศ์, ผู้สัมภาษณ์)
มานะ ขุนวีช่วย และกมลทิพย์ ธรรมกีระติ. (2561). การคงอยู่ของวิถีประมงพื้นบ้านปากพูน: บทวิเคราะห์พลวัตการเปลี่ยนแปลงในอดีต. วารสารนาคบุตรปริทรรศ์, 10(2), 116-126.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 13 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพมหานคร: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานปลัดเทศบาลตำบลทุ่งใส. (2564). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ. 2566 - 2570) เทศบาลตำบลทุ่งใสอำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช. นครศรีธรรมราช: สำนักงานปลัดเทศบาลตำบลทุ่งใส.
สำนักนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2567). แนวทางการจัดการชนิดพันธุ์ต่างถิ่นที่รุกรานของประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
สำนักอนุรักษ์ทรัพยากรป่าชายเลน. (2561). สถานการณ์ทรัพยากรป่ายชายเลน จ.นครศรีธรรมราช. เรียกใช้เมื่อ 10 มีนาคม 2567 จาก https://km.dmcr.go.th/c_1/s_428/d_19131
แสงจันทร์ วายทุกข์ และคณะ. (2561). ความหลากหลายและโครงสร้างของสังคมพืชป่าชายเลนในชุมชน ตำบลคลองตำหรุ จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย, 10(2), 307-323.
อมรเทพ ทิพย์ไกรลาศ. (17 พ.ค. 2567). การหาและใช้ทรัพยากรในชุมชนปากน้ำทุ่งใส. (ดำรงศ์พันธ์ ใจห้าววีระพงศ์, ผู้สัมภาษณ์)
Riviére, G. H. (1973). The ecomuseum: An evolutionary definition. Museum International, 25(4), 182-186.
UNESCO. (2020). Embracing a culture of lifelong learning: Contribution to the futures of education initiative. Paris: UNESCO Institute for Lifelong Learning.