รูปแบบพุทธบูรณาการเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันสำหรับเด็กด้อยโอกาส ในอำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี

Main Article Content

พระครูสิริวรรณโสภิต (วริศ ปสนฺโน)
พระเจริญพงษ์ วิชัย
พระมหาศุภวัฒน์ ฐานวุฑฺโฒ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์พลังทางสังคมในการเสริมสร้างภูมิคุ้มกันชีวิตให้แก่เด็กด้อยโอกาส 2) ส่งเสริมกิจกรรมเชิงพุทธบูรณาการในการพัฒนาศักยภาพ และ 3) ขับเคลื่อนรูปแบบพุทธบูรณาการในพื้นที่จริง ใช้วิธีวิจัยเชิงคุณภาพร่วมกับการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม (PAR) เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก แบบสนทนากลุ่ม แบบบันทึกการสังเกต ผู้ให้ข้อมูลสำคัญและผู้เข้าร่วมปฏิบัติการ รวม 38 คน คัดเลือกแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลแบบสร้างข้อสรุปด้วยวิธีการวิเคราะห์แบบอุปนัย การวิเคราะห์โดยการจำแนกชนิดข้อมูล การวิเคราะห์โดยการเปรียบเทียบข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า พลังสำคัญอยู่ที่การรวมตัวของวัด โรงเรียน ท้องถิ่น ผู้นำชุมชน และประชาชนในการผลักดันให้เด็กด้อยโอกาสมีพื้นที่แห่งการพัฒนาอย่างเป็นรูปธรรม วัดเป็นศูนย์กลางศรัทธา โรงเรียนและท้องถิ่นเสริมกิจกรรมพัฒนาทักษะชีวิต เด็กเริ่มได้รับการยอมรับจากสังคมมากขึ้น กิจกรรมหลัก 3 ด้าน ได้แก่ “ล้มได้ ลุกเป็น”, “ฟาร์มนี้มีอนาคต” และ “ของมีธรรมสร้างฝัน” ช่วยฝึกทักษะชีวิต ทักษะอาชีพ และการบริหารรายได้ เด็กเกิดการเปลี่ยนแปลงด้านความคิด พฤติกรรม และทัศนคติ โดยบูรณาการหลักธรรม เช่น อิทธิบาท 4 วิริยารัมภะ และสัมมาอาชีวะ เด็กสามารถสร้างรายได้จริงเฉลี่ยวันละ 800 - 1,200 บาท พร้อมวางแผนชีวิตอย่างมีเป้าหมาย องค์ความรู้ใหม่ที่ค้นพบ คือ “พุทธธรรมเชิงโครงสร้าง” (Buddhist Structural Model) ซึ่งยกระดับพุทธธรรมจาก Soft Power สู่ Core System ในการพัฒนาศักยภาพมนุษย์ โดยออกแบบเป็น 5D Model ได้แก่ Dhamma, Drive, Development, Discipline และ Destination เสริมด้วยแนวคิด “การบ่มเพาะภาวะผู้นำภายใน” (Inner Leadership Cultivation) เพื่อจุดประกายพลังตื่นรู้และศักยภาพที่ซ่อนอยู่ในตัวเด็กอย่างยั่งยืน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
(วริศ ปสนฺโน) พ. ., วิชัย พ. ., & ฐานวุฑฺโฒ พ. . (2025). รูปแบบพุทธบูรณาการเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันสำหรับเด็กด้อยโอกาส ในอำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 12(8), 316–329. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/290887
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กฤตพร แซ่แง่ สายจันทร์. (2556). นวัตกรรมการพัฒนาศักยภาพเด็กด้อยโอกาส. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารนวัตกรรมเพื่อการพัฒนา. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

ชุติพร เหล็กคำ. (2564). กลยุทธ์การพัฒนาคุณภาพเด็กด้อยโอกาส โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 57 จังหวัดเพชรบูรณ์ สังกัดสำนักบริหารงานการศึกษาพิเศษ. ใน รายงานการวิจัย. สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน: กระทรวงศึกษาธิการ.

พงศกร กาวิชัย และคณะ. (2567). การจัดการความรู้และบทเรียนหนุนเสริมทางวิชาการสำหรับหน่วยจัดการเรียนรู้ต่อการพัฒนาทักษะกลุ่มแรงงานนอกระบบและด้อยโอกาส ภายใต้กองทุนเพื่อความเสมอภาคทางการศึกษา. วารสารสังคมศาสตร์และศาสตร์รวมสมัย, 5(1), 87-101.

พระครูสุชัยพัชรมงคล. (2564). การพัฒนาศักยภาพของเยาวนในจังหวัดเพชรบูรณ์ด้วยหลักพุทธธรรม. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

มูลนิธิสร้างความเข้าใจเรื่องสุขภาพผู้หญิง. (2564). รายงานสถานการณ์เด็กและครอบครัวชายแดนไทย - พม่า. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสร้างความเข้าใจเรื่องสุขภาพผู้หญิง.

วรพล ธุลีจันทร์. (2562). รูปแบบการจัดการศึกษาเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตเด็กที่มีความต้องการจำเป็นพิเศษระดับปฐมวัย. ใน ดุษฎีนิพนธ์นิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยสยาม.

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2565). พุทธธรรม ฉบับปรับขยาย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2565). รายงานสถานการณ์เด็กและเยาวชนในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.

สุเทพ คำเมฆ และปฏิมาพร เคลือขอน. (2565). การพัฒนาระบบสวัสดิการชุมชนเชิงบูรณาการเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางคุณภาพชีวิตให้กับกลุ่มเปราะบางทางสังคมของเทศบาลตำบลสามง่าม อำเภอสามง่าม จังหวัดพิจิตร. วารสารสังคมศาสตร์ปัญญาพัฒน์, 4(3), 97-110.

UNICEF. (2019). State of the World’s Children 2019: Children, food and nutrition. New York: United Nations Children’s Fund.