การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมืองพิษณุโลก จังหวัดพิษณุโลก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วัตถุประสงค์การวิจัย 1) ศึกษาระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมืองพิษณุโลก 2) ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอเมืองพิษณุโลก และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น อำเภอเมืองพิษณุโลก การศึกษาเป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 28 คน คือ 1) พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จังหวัดพิษณุโลก 2) นักรัฐประศาสนาศาสตร์ 3) ผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 4) ผู้อำนวยการกองสวัสดิการสังคมองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 5) ผู้อำนวยการโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล 6) อสม. 7) ตัวแทนผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอเมืองพิษณุโลก กลุ่มตัวอย่าง 400 คน เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติการวิเคราะห์ถดถอยพหูคูณ พบว่า 1) ระดับการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอเมืองพิษณุโลก ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 3.57) 2) ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอเมืองพิษณุโลก (y) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 มีจำนวน 4 ตัวแปร ลำดับผลต่อการผันแปรจากมากที่สุดไปหาน้อย คือ ด้านการศึกษา (X2 Beta = .506) ด้านความมั่นคงในชีวิต (X1 Beta = .242) ด้านเศรษฐกิจ (X3 Beta = .178) และด้านสังคม (X4 Beta = .089) และ 3) แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นอำเภอเมืองพิษณุโลก พบว่า องค์กรภาครัฐควรนำแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไปดำเนินการอย่างต่อเนื่อง เพื่อประสิทธิผลในระยะยาว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (2566). กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการกระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพมหานคร: กองพัฒนาส่งเสริมการบริหารงานท้องถิ่น.
ณฐนนท ทวีสิน และคณะ. (2566). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ กรณีศึกษาเขตเทศบาลเมืองมาบตาพุด อำเภอเมือง จังหวัดระยอง. วารสาร Procedia of Multidisciplinary Research, 1(10), 1-12.
ณัทกวี ศิริรัตน์ และคณะ. (2566). รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นจังหวัดเพชรบุรี. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 7(1), 325-343.
พัชรา ศรีพระบุ. (2565). การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอนของปัจจัยพยากรณ์ที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกใช้บริการท่าเรือสินค้าทั่วไป. วารสารวิศวกรรมศาสตร์และนวัตกรรม, 15(3), 154-163.
ภวัต พัฒนนิภากร. (2563). รูปแบบพฤติกรรมทางการเมืองในระดับท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธุ์ในพื้นที่จังหวัดภาคเหนือตอนล่าง 1 ภายใต้อิทธิพลของพลวัตทางการเมือง. ใน ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์ดุษฎี บัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
ภัทรนันท์ อุ่นอ่อน. (2564). แนวทางการพัฒนาความสุขของผู้สูงอายุในจังหวัดนครปฐม. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฤทธิชัย ชาแสน และคณะ. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของ ผู้สูงอายุในเขตพื้นที่อำเภอพรรณนานิคม จังหวัดสกลนคร. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, 19(87), 161-173.
ศันสนีย์ โอถาวรวงษ์. (2565). คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลหัวกุญแจ อำเภอบ้านบึง จังหวัดชลบุรี. ใน วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยบูรพา.
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2566). สุขภาพคนไทย 2566: คำสัญญาของไทยใน “คอป” (COP: Conference of Parties) กับการรับมือโลกรวน. (พิมพ์ครั้งที่ 1). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Test. (5th ed.). New York: Harper Collins.
Rovinelli, R. J. & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(2), 49-60.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: John Wiley and Sons.
