การพัฒนาทุนทางปัญญาและบทบาทผู้บริหารท้องถิ่นของเทศบาลตำบล ที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี 2) วิเคราะห์การพัฒนาทุนทางปัญญาและบทบาทผู้บริหารท้องถิ่นของเทศบาลตำบลที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาทุนทางปัญญา ส่งเสริมศักยภาพผู้บริหารท้องถิ่น และการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี เป็นวิจัยเชิงผสมผสาน ประชากร คือ ประชาชนที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปที่มีสิทธิเลือกตั้งและทะเบียนบ้านอยู่ในเขตเทศบาลตำบลในจังหวัดชลบุรี กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเชิงปริมาณจำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเชิงคุณภาพ จำนวน 20 คน เครื่องมือการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยเรียงค่าเฉลี่ยมากไปน้อย คือ ด้านจิตใจ ด้านร่างกาย ด้านความสัมพันธ์ทางสังคม และด้านสิ่งแวดล้อม ตามลำดับ 2) การพัฒนาทุนทางปัญญาและบทบาทผู้บริหารท้องถิ่นของเทศบาลตำบล ด้านบทบาทการกำหนดทิศทางเชิงกลยุทธ์ ทุนมนุษย์ ทุนโครงสร้าง บทบาทการมุ่งเน้นการปฏิบัติอย่างมีคุณธรรม และบทบาทในการตัดสินใจ ที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรีมีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) งานวิจัยนี้มีข้อเสนอแนะให้มีผู้บริหารท้องถิ่นทำการพัฒนารูปแบบการกำหนดทิศทางเชิงกลยุทธ์ในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนเขตเทศบาลตำบลในจังหวัดชลบุรี นำไปสู่การพัฒนาที่สอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีของประชาชนต่อไป
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2565). สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร (รายเดือน). เรียกใช้เมื่อ 26 กันยายน 2566 จาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMONTH/statmonth/#/mainpage
จรัสศรี จบไพร และคณะ. (2566). แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตที่ตอบสนองความต้องการของประชาชนในพื้นที่รอบโรงไฟฟ้า อำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(4), 2090-2103.
นเรนทร์ฤทธิ์ ไตรภูมิพิทักษ์. (2564). บทบาทผู้นำท้องถิ่นของภาคตะวันออกเฉียงเหนือในยุคการเปลี่ยนแปลง. วารสารการบริหารการศึกษา มมร.วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 1(2), 41-48.
พิชญ์ณิฐา พรรณศิลป์ และคณะ. (2558). บทบาทของผู้บริหารท้องถิ่นในศตวรรษที่21. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 3(2), 146-161.
วีรวุฒิ จุมพลคุณวุฒิ. (2567). การพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อสุขภาพและการมีส่วนร่วมของประชาชน ที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(7), 270-281.
อภิชา พรเจริญกิจกุล. (2564). คุณภาพชีวิตของประชาชนผู้ถือบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ กรณีศึกษา อำเภอดอนตูม จังหวัดนครปฐม. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 6(2), 120-131.
อาทิตย์ พุทธิศักดิ์แสง และคณะ. (2566). การบริหารและการพัฒนาที่ยั่งยืนที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 17(1), 316-331.
Best J. W. (1981). Research in Education. (4th ed.). New Delhi: Prentice Hall of India Pvt. Ltd.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Test. (5th ed.). New York: Harper Collins.
Huu, Y. H. & Fang, W. (2008). Intellectual Capital and New Product Development Performance: The Mediating Role of Organizational Learning Capability. Technological Forecasting and Social Change, 76(5), 664-677.
Marcela, C. et al. (2016). Informal Employment and Quality of Life in Rural Areas of Ukraine. European Countryside, 8(2), 135-146.
Nonaka, I. (1991). The Knowledge Creating Company. Harvard Business Review, 69(6), 96-104.
Pablos, P. O. (2004). Measuring and Reporting Structural Capital: Lesson from European Learning Film. Journal of Intellectual Capital, 5(4), 629-647.
Stewart, T. (1997). Intellectual Capital the new wealth of organization. London: Nicholas Berkley.
UNESCO. (1993). Quality of life Improvement. Bangkok: UNESCO Regional Office.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row Publications.
