การมีส่วนร่วมของประชาชนและการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบล ที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี 2) วิเคราะห์การมีส่วนร่วมของประชาชนและการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบลที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี เป็นวิจัยแบบผสมวิธี (mixed methods research) ประชากร คือ ประชาชนที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไปที่มีสิทธิเลือกตั้งและทะเบียนบ้านอยู่ในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดชลบุรี กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเชิงปริมาณจำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเชิงคุณภาพ จำนวน 20 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า 1) การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยเรียงค่าเฉลี่ยมากไปน้อย คือ ด้านชีวิตในชุมชน ด้านความมั่นคง ปลอดภัยทางเศรษฐกิจ ด้านชีวิตครอบครัว ด้านสุขภาพ ด้านชีวิตด้านการใช้สติปัญญา ด้านสภาพแวดล้อมทางกายภาพ และด้านชีวิตการทำงาน ตามลำดับ 2) การมีส่วนร่วมของประชาชนและการพัฒนาท้องถิ่นขององค์การบริหารส่วนตำบล พบว่า การมีส่วนร่วมในการดำเนินงาน การประเมินผล การตัดสินใจ การพัฒนาคุณภาพชีวิตสู่เมืองนวัตกรรมน้อมนำหลักเศรษฐกิจพอเพียง และการส่งเสริมวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวสู่วัตกรรมวิถีใหม่ที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดชลบุรี มีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) งานวิจัยนี้มีข้อเสนอแนะให้มีการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนอย่างเป็นรูปธรรม เพื่อเป็นกำลังสำคัญในการพัฒนาท้องถิ่น รวมทั้งส่งเสริมด้านการท่องเที่ยวในจังหวัดชลบุรี
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2566). สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร (รายเดือน). เรียกใช้เมื่อ 11 พฤศจิกายน 2566 จาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMONTH/statmonth/#/mainpage
โกวิทย์ พวงงาม. (2552). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.
วารุต มาลาแวจันทร์ และวราภรณ์ เทพสัมฤทธิ์พร. (2559). แนวทางการส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาท้องถิ่น องค์การบริหารส่วนตำบลเชิงทะเล อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต, 12(1), 103-122.
ศุภสวัสดิ์ วัฒนะคุณโชติ และคณะ. (2566). การพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในจังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 17(3), 213-229.
อุชุกร ศิริรังษี และคณะ. (2567). การพึ่งตนเองและการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิต ของประชาชนในจังหวัดนครปฐม. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 25(1), 494-500.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of Psychological Test. (5th ed.). New York: Harper Collins.
Goodinson, S. M. & Singleton, J. (1989). Quality of life: a critical review of current concepts, measures and their clinical implications. International Journal of Nursing Studies, 26(4), 327-341.
Mathews, D. (2000). Politics for People: Finding a Responsible Public Voice. Champaign, Illinois, United States: University of Illinois Press.
Padilla, G. V. & Grant, M. M. (1985). Quality of life as a cancer nursing outcome variable. Advances in Nursing Science, 8(1), 45-60.
United Nations. (1955). Social Progress Through Community Development. New York: United Nations Bureau of Social Affairs.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row Publications.
