การศึกษาองค์ประกอบสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัย

Main Article Content

พรชิตา จันทะผล
วาโร เพ็งสวัสดิ์
ธราเทพ เตมีรักษ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัย เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยมีวิธีการดำเนินการ 2 ขั้นตอน ได้แก่ 1) การสังเคราะห์องค์ประกอบสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัย โดยการศึกษาจากเอกสารและงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง จำนวน 10 แหล่ง 2) การประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัย โดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 5 คน ได้แก่ อาจารย์ระดับอุดมศึกษา ผู้บริหารสถานศึกษา และครูปฐมวัย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเคราะห์เอกสาร และแบบสอบถามชนิดมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ เครื่องมือวิจัยผ่านการพิจารณาตรวจสอบโดยที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์จำนวน 2 คน การวิเคราะห์ข้อมูลโดยวิเคราะห์เนื้อหา สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัย ประกอบด้วย 7 องค์ประกอบ 39 ตัวบ่งชี้ ได้แก่ 1) การสร้างและพัฒนาหลักสูตร 6 ตัวบ่งชี้ 2) ความรู้ ความสามารถในการออกแบบการเรียนรู้ 6 ตัวบ่งชี้ 3) การใช้สื่อ นวัตกรรมและเทคโนโลยี ในการจัดการเรียนรู้ 5 ตัวบ่งชี้ 4) การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ 6 ตัวบ่งชี้ 5) การบริหารจัดการชั้นเรียน 6 ตัวบ่งชี้ 6) การพัฒนาผู้เรียน 7 ตัวบ่งชี้ และ 7) การวัดและการประเมินผล 3 ตัวบ่งชี้ ผลการประเมินความเหมาะสมขององค์ประกอบจากผู้ทรงคุณวุฒิ ทุกองค์ประกอบมีความเหมาะสมในภาพรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากที่สุด ดังนี้ 1) การสร้างและพัฒนาหลักสูตร 2) ความรู้ ความสามารถในการออกแบบการเรียนรู้ 3) การใช้สื่อ นวัตกรรมและเทคโนโลยี ในการจัดการเรียนรู้ 4) การจัดประสบการณ์การเรียนรู้ 5) การบริหารจัดการชั้นเรียน 6) การพัฒนาผู้เรียน และ 7) การวัดและการประเมินผล ทุกองค์ประกอบมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จันทะผล พ. ., เพ็งสวัสดิ์ ว. ., & เตมีรักษ์ ธ. . (2024). การศึกษาองค์ประกอบสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูปฐมวัย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(12), 96–105. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/283692
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กุลประภา วรพิทักษง. (2561). การพัฒนาครูปฐมวัยในการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการ. วารสารการศึกษาปฐมวัย, 6(2), 15-24.

จีรนะ ดวงภูเมห. (2566). แนวทางการจัดประสบการณ์การเรียนรู้แบบไฮสโคปในการพัฒนาทักษะเด็กปฐมวัย. วารสารการศึกษาไทย, 24(3), 121-134.

บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

ประเสริฐ สินธุวงษ์. (2562). การออกแบบการจัดการเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัย. วารสารการศึกษาปฐมวัย, 12(2), 98-113.

ปราณี ช่วยชู. (2565). ผลกระทบของสมรรถนะครูปฐมวัยต่อการพัฒนาทักษะทางสังคมของเด็ก. วารสารการพัฒนาเด็กปฐมวัย, 12(4), 52-63.

พัชราภรณ์ มณีกร และจิตรา สันติภาพ. (2564). การส่งเสริมการเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัยผ่านสื่อการสอนที่มีคุณภาพ. วารสารการศึกษาปฐมวัย, 20(3), 45-60.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). รายงานการศึกษาสภาวการณ์การจัดการศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัยในประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 15 พฤศจิกายน 2567 จาก https://www.onec.go.th/

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). แผนพัฒนาเด็กปฐมวัย พ.ศ. 2564 - 2570. เรียกใช้เมื่อ 15 พฤศจิกายน 2567 จาก https://ecd.onec.go.th/

สุมาลี สอนสมร. (2566). การพัฒนาสมรรถนะครูปฐมวัยในการจัดการเรียนรู้. วารสารการศึกษาระดับปฐมวัย, 15(2), 34-45.

Painta, R. C. (2552). Classroom assessment scoring system manual. Pre-K. Paul H: Brookes Publishing Company.