จังหวัดราชบุรีในฐานะเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ : พฤติกรรมและภาพลักษณ์ ในสายตานักท่องเที่ยวชาวไทย

Main Article Content

ภูริวัจน์ เดชอุ่ม
ภานุวัฒน์ ภักดีอักษร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาพฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดราชบุรี ในฐานะเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ 2) ศึกษาระดับการรับรู้ภาพลักษณ์ จังหวัดราชบุรี ในฐานะเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาจังหวัดราชบุรี สู่การเป็นเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ โดยวิจัยเชิงปริมาณจากการสอบถามนักท่องเที่ยวชาวไทย 519 ตัวอย่างด้วยแบบสอบถามเป็นหลัก วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา (ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน) และสถิติเชิงอนุมาน (การวิเคราะห์การถดถอยพหูคูณแบบปกติ) และสังเคราะห์แนวทางการพัฒนาจังหวัดราชบุรีสู่การเป็นเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ ผลการวิจัยพบว่า นักท่องเที่ยวชาวไทยส่วนใหญ่อยู่ในวัยทำงานที่มีอายุระหว่าง 21 - 40 ปี นิยมใช้สื่อออนไลน์ในการวางแผนท่องเที่ยวด้วยตนเองและเดินทางพร้อมกับครอบครัวหรือกลุ่มเพื่อนด้วยรถยนต์ มีวัตถุประสงค์หลักเพื่อการพักผ่อนในวันหยุด รวมถึงการเข้าร่วมกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ที่สัมพันธ์กับทุนทางวัฒนธรรมของจังหวัดราชบุรี นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เคยมาท่องเที่ยวจังหวัดราชบุรีแล้วเนื่องจากอยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ และปริมณฑลและพึงพอใจกับการท่องเที่ยวจังหวัดราชบุรี โดยจะกลับมาเที่ยวอีกและแนะนำให้ผู้อื่นมาเที่ยวในอนาคต ในภาพรวม นักท่องเที่ยวชาวไทยรับรู้ภาพลักษณ์ จังหวัดราชบุรี ในฐานะเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ค่อนข้างมากและเห็นว่าเหมาะสมเป็นเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ เรื่องที่รับรู้มากที่สุด คือ การออกแบบพื้นที่กิจกรรมไว้อย่างเหมาะสมกับการเรียนรู้ แลกเปลี่ยนและสร้างสรรค์ผลงาน โดยเรื่องเดียวกันนี้ยังมีความสัมพันธ์เชิงบวกกับความรู้สึกของนักท่องเที่ยวภายหลังจากเสร็จสิ้นการท่องเที่ยวที่จังหวัดราชบุรีในลำดับแรก รองลงมา คือ ความคาดหวังก่อนการท่องเที่ยว ดังนั้น จึงควรสร้างการรับรู้ภาพลักษณ์แบรนด์เมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ ออกแบบประสบการณ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ และพัฒนาพื้นที่สาธารณะเพื่อการท่องเที่ยว

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เดชอุ่ม ภ. ., & ภักดีอักษร ภ. . (2024). จังหวัดราชบุรีในฐานะเมืองท่องเที่ยวสร้างสรรค์ : พฤติกรรมและภาพลักษณ์ ในสายตานักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(11), 149–161. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/280755
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กลุ่มงานบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง 1. (2565). แผนพัฒนากลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง 1 (กาญจนบุรี ราชบุรี สุพรรณบุรี) พ.ศ. 2562 – 2565 ฉบับทบทวน. กรุงเทพมหานคร: กลุ่มงานบริหารยุทธศาสตร์กลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง 1 (ศูนย์ปฏิบัติการจังหวัดราชบุรี).

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2564). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวไทยในสถานการณ์ COVID-19. TAT RTVIEW. เรียกใช้เมื่อ 19 กรกฎาคม 2564 จาก https://tatreviewmagazine.com/article/thai-travel-behavior-in-covidmosphere/

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพมหานคร: สำนักปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

จักรวาล วงศ์มณี และรักษ์พงศ์ วงศาโรจน์. (2564). คุณลักษณะการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ที่นักท่องเที่ยวคาด หวังในแหล่งจุดหมายปลายทางเชิงสร้างสรรค์ในประเทศไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 9(6), 2665 2678.

จิตคุปต์ ละอองปลิว. (2562). การท่องเที่ยวเมืองรอง: ทางเลือกแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จังหวัดราชบุรี. อินทนิลทักษิณสาร, 14(2), 39-60.

พงศ์กฤต นันทนากรณ์ และอธิป จันทร์สุริย์. (2564). ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงศิลปะบนฐานแนวคิดการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์จังหวัดราชบุรี. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ, 3(1), 30-45.

สัจจา ไกรศรรัตน์. (2555). การศึกษาเพื่อพัฒนาบุคลิกภาพจังหวัดราชบุรีในฐานะแหล่งท่องเที่ยว. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวนานาชาติ, 8(1), 57-80.

สำนักนายกรัฐมนตรี. (2565). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสาม พ.ศ. 2566 - 2570. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

สุดแดน วิสุทธิลักษณ์. (2558). องค์ความรู้ว่าด้วยการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ : คู่มือและแนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน).

อภิวัฒน์ รัตนวราหะ และคมกริช ธนะเพทย์. (2562). แนวทางการออกแบบและพัฒนาเมืองท่องเที่ยวสําหรับประเทศไทย 4.0: กรณีศึกษาภูเก็ต, เชียงราย และพัทลุง. ใน รายงานการวิจัย. มูลนิธิสถาบันศึกษานโยบายสาธารณะ.

Cohen, J. (1977). Statistical Power Analysis for the Behavioral Sciences. (Rev ed). New York: Academic Press.

Khopolklang, N. & Kaewsanga, K. (2020). Capabilities Development of Local Community for Creative Tourism, Chaing Khan, Loei. Journal of Thai Hospitality and Tourism, 16(1), 12-25.

Richards, G. (2010). Creative Tourism and Local Development. (R. e. Wurzburger, Ed.) Santa Fe: Sunstone Press.

Richards, G. (2020). Designing creative places: The role of creative tourism. Annals of tourism research, 85(2020), 1-11.

Wilbur, S. (2015). It's about time: Creative placemaking and performance analytics. Performance Research, 20(4), 96-103.