ปัจจัยความสำเร็จในการบริหารงานที่มีผลต่อการพัฒนาสู่การเป็นองค์กรศักยภาพสูงของ บริษัท วีโอเลีย เซอร์คูล่า พอลิเมอร์ (ประเทศไทย) จำกัด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ปัจจัยความสำเร็จในการบริหารงาน 2) การพัฒนาสู่การเป็นองค์กรศักยภาพสูง 3) เปรียบเทียบความคิดเห็นต่อการพัฒนาสู่การเป็นองค์กรศักยภาพสูง จำแนกตามข้อมูลส่วนบุคคล 4) ปัจจัยความสำเร็จในการบริหารงานมีผลต่อการพัฒนาสู่การเป็นองค์กรศักยภาพสูง ของบริษัท วีโอเลีย เซอร์คูล่า พอลิเมอร์ (ประเทศไทย) จำกัด เป็นวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างเป็นพนักงานในบริษัท จำนวน 105 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และใช้สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ (Percentage) และค่าเฉลี่ย (Mean) การทดสอบสมมติฐานแบบ t-test, F-test (One-Way ANOVA) และ Multiple Regression Analysis ปัจจัยความสำเร็จในการบริหารงาน ด้านโครงสร้าง กลยุทธ์ ระบบ รูปแบบการบริหาร พนักงาน ทักษะฝีมือ ค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสำคัญมาก การพัฒนาสู่การเป็นองค์กรศักยภาพสูง ด้านการเป็นองค์กรที่ใช้ความเชื่อใจ เป็นองค์กรที่มุ่งผลิตองค์ความรู้ เป็นองค์กรที่ให้ความสำคัญต่อภายนอก เป็นองค์กรที่มีโครงสร้างและกระบวนการทำงานที่สอดคล้องกัน เป็นองค์กรที่กำหนดวิสัยทัศน์ที่มองเห็นภาพได้ เป็นองค์กรที่มีผู้นำที่ดี เป็นองค์กรที่ทำงานเป็นทีม เป็นองค์กรที่สามารถจูงใจให้ทุกคนให้ความสำคัญและปฏิบัติตามยุทธศาสตร์ได้ มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ผลทดสอบ ข้อมูลส่วนบุคคลด้านระดับการศึกษา และฝ่ายที่แตกต่างกันมีผลต่อการพัฒนาสู่การเป็นองค์กรศักยภาพสูงที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ ปัจจัยด้านรูปแบบการบริหาร พนักงาน ทักษะฝีมือและค่านิยมร่วมมีอิทธิพลต่อการพัฒนาสู่การเป็นองค์กรศักยภาพสูง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ข้อเสนอแนะ ควรกำหนดแผนงานที่มีเป้าหมายชัดเจน เพื่อเปิดโอกาสและให้เกิดความสามัคคีในองค์กร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรรริการ์ สิทธิชัย และสันติธร ภูริภักดี. (2561). การจัดการองค์กรตามแนวคิด 7s ของ Mckinsey ที่เอื้อต่อการเป็นองค์กรนวัตกรรม กรณีศึกษาองค์กรที่ได้รางวัลองค์กรนวัตกรรมยอดเยี่ยม. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, Silpakorn University, 11(13), 1906-3431.
ปัณฑารีย์ ฟองแพร่. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการพัฒนาองค์กรให้มีศักยภาพการทำงานสูง: กรณีศึกษาธนาคาร ยูโอบี. ใน วิทยานิพนธ์บริการธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการธุรกิจโลก. มหาวิทยาลัยบูรพา.
พิบูล ทีปะปาล. (2551). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพมหานคร: อมรการพิมพ์.
พุทธลักษณ์ มณีพรรณ. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการบริหารองค์กร กรณีศึกษา บริษัทฟาร์มสุกร จำกัด (นามสมมติ) จังหวัดนครพนม. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศิริญา ตังนฤมิตร. (2558). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยศิลปกร.
สมภาร ดอนจันดา และคณิศร ภูนิคม. (2556). ตัวชี้วัดความสำเร็จในการดำเนินธุรกิจกึ่งแสวงหากำไรโดยประยุกต์ใช้หลักการบาลานซ์สกอร์การ์ กรณีศึกษาโครงการตามพระราชดำริ. วารสารเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 3(6), 52-60.
สมาน อัศวภูมิ. (2559). ความเป็นเลิศและการจัดการความเป็นเลิศ (Management Excellence). วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี, 16(1), 4-5.
เสาวภา เมืองแก่น และคณะ. (2561). องค์ประกอบของการจัดการองค์การแห่งความเป็นเลิศของมหาวิทยาลัยเอกชนไทย. Journal of Humanities and Social Sciences Thonburi university, 12(28), 328-341.
อนุชาติ บุนนาค. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการผลิตกระแสไฟฟ้าของภาคเอกชน เพื่อความมั่นคงแห่งชาติด้านการพลังงาน ศึกษาเฉพาะกรณี บริษัท ตะบี กริมเพาเวอร์ จำกัด. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. วิทยาลัยเซาธ์อีสท์บางกอก.
Buytendijk, F. (2006). Five keys to building high performance organization. Retrieved May 8 , 2017, from http://businessfinancemag.com/business-performance-mangement/five-keys-building-high-performance-organization/
Miller, L. M. (2001). The Hight-Performance Organization-An assessment of Virtues and Values. The European BAHA’l Business Forum-Organizational effectiveness, 1(2), 54-59.
Tepping, B. J. (1968). Statistics, An Introductory Analysis. (2nd ed). New York: Harper and Row.
