การพัฒนารูปแบบศักยภาพของมัคคุเทศก์ในธุรกิจอุตสาหกรรมท่องเที่ยว ของประเทศไทยในยุคดิจิทัล

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบศักยภาพของมัคคุเทศก์ในธุรกิจอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของประเทศไทยในยุคดิจิทัล 2) พัฒนารูปแบบศักยภาพของมัคคุเทศก์ในธุรกิจอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของประเทศไทยในยุคดิจิทัล 3) สร้างคู่มือแนวทางการพัฒนาศักยภาพของมัคคุเทศก์ในธุรกิจอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของประเทศไทยในยุคดิจิทัล งานวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงคุณภาพและการวิจัยเชิงปริมาณ ดำเนินการวิจัยด้วยวิธี วิเคราะห์องค์ประกอบ โดยมีการสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 5 คน ผู้เชี่ยวชาญในการประเมินแบบสอบถาม 5 คน และกลุ่มผู้ทรงคุณวุฒิ เข้าร่วมการประชุมสนทนากลุ่ม จำนวน 13 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม การสนทนากลุ่ม การประเมินรูปแบบ และการประเมินคู่มือ ใช้การดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติมัธยฐาน การวิเคราะห์พิสัยระหว่างควอไทล์ และการวิเคราะห์องค์ประกอบ ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของการพัฒนารูปแบบศักยภาพของมัคคุเทศก์ในธุรกิจอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของประเทศไทยในยุคดิจิทัล ประกอบด้วย 12 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การสื่อสารข้อมูลและการประสานงาน 2) การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัล 3) ความรับผิดชอบต่อสังคม 4) มนุษยสัมพันธ์ 5) จรรยาบรรณวิชาชีพ 6) คุณธรรมและจริยธรรม 7) การปรับตัว 8) วิถีการท่องเที่ยว 9) วัฒนธรรมท้องถิ่น 10) การบริหารจัดการ 11) การแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า 12) การตัดสินใจ โดยนำองค์ประกอบทั้ง 12 องค์ประกอบ มาจัดกลุ่มใหม่ได้ 4 มิติ โดยทั้ง 4 มิติ ประกอบด้วย 1) เทคโนโลยีดิจิทัลและการสื่อสาร 2) คุณลักษณะของมัคคุเทศก์ 3) ความรู้ในวิชาชีพ 4) การบริหารองค์กร โดยผู้ทรงคุณวุฒิ เข้าร่วมการประชุมสนทนากลุ่ม มีมติเป็นเอกฉันท์ลงความเห็นว่า องค์ประกอบมีความเหมาะสม และผู้เชี่ยวชาญได้ประเมินลงความเห็นว่าคู่มือแนวทางการพัฒนารูปแบบศักยภาพของมัคคุเทศก์ในธุรกิจอุตสาหกรรมท่องเที่ยวของประเทศไทยในยุคดิจิทัล มีความเหมาะสมและสามารถนำไปประยุกต์ได้