ทีป๊อบ : กลวิธีการสื่อสารเพลงไทยสู่การเป็นซอฟต์พาวเวอร์

Main Article Content

วรกานต์ โพธิ์จันทร์
ภานนท์ คุ้มสุภา
ศรัณย์ธร ศศิธนากรแก้ว

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อศึกษากลวิธีการสื่อสารเพลงไทยสู่การเป็นซอฟต์พาวเวอร์ผ่านผลงานเพลงและมิวสิกวิดีโอของมิลลิ ศิลปิน T - Pop ที่ประสบความสำเร็จด้านซอฟต์พาวเวอร์ มีผลงานเป็นที่รู้จักทั้งในไทยและต่างประเทศเป็นกระแสนิยมและอิทธิพลมากมาย โดยศึกษาผลงานเพลง จำนวน 47 เพลง การแสดงโชว์บนเวที 5 เวที ตั้งแต่ ปีพ.ศ. 2563 - พ.ศ. 2566 เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการศึกษาค้นคว้าเอกสารที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดและทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง นำมาวิเคราะห์ตัวบท โดยวิเคราะห์องค์ประกอบต่าง ๆ และตีความความหมายของการสื่อสาร ได้แก่ เนื้อเพลง ดนตรี มิวสิกวิดีโอ และการแสดงโชว์ของศิลปิน ผลการศึกษา พบว่า 1) กลวิธีการสื่อสารเพลงไทยผ่านเนื้อเพลงและดนตรี ใช้กลวิธีการเล่าเรื่องผ่านเนื้อเพลง โดยเล่าเรื่องราววิถีชีวิต สังคมและการเมือง ใช้คำศัพท์ที่เป็นคำสแลง คำศัพท์วัยรุ่นที่เป็นวัฒนธรรมประชานิยมรวมถึงใช้ภาษาท้องถิ่นในภูมิภาคต่าง ๆ มีการนำภาษาต่างประเทศเข้ามาผสมผสานในเนื้อเพลง ส่วนดนตรีและทำนอง พบว่า ใช้กลวิธีในการผสมผสานดนตรีและทำนองเพลงไทยที่ผู้ฟังคุ้นเคยและเป็นวัฒนธรรมประชานิยม 2) กลวิธีการสื่อสารเพลงไทยผ่านมิวสิกวิดีโอ พบว่า มีการใช้สี เทคนิคที่เป็นเอกลักษณ์สร้างภาพจำของศิลปินในเพลง นำเรื่องราวที่เป็นวัฒนธรรมประชานิยมสอดแทรกสัญลักษณ์และสัญญะที่สื่อถึงวิถีชีวิต สังคมและการเมือง และ 3) กลวิธีการสื่อสารเพลงไทยผ่าน การแสดงโชว์ พบว่า ใช้กลวิธีการเลือกเพลงในการแสดง ที่มีเรื่องราววิถีชีวิต สังคม วัฒนธรรมประชานิยม และเรื่องราวที่เกี่ยวกับศิลปิน ภาพรวมการแสดงโชว์ปรากฏสัญลักษณ์และสัญญะที่สื่อถึงตัวตน ทัศนคติของศิลปินใช้กลวิธีเหล่านี้สื่อสารในเพลงจนนำไปสู่การดึงดูด ยอมรับ เพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจจนกลายเป็นซอฟต์พาวเวอร์

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
โพธิ์จันทร์ ว. ., คุ้มสุภา ภ. ., & ศศิธนากรแก้ว ศ. . (2024). ทีป๊อบ : กลวิธีการสื่อสารเพลงไทยสู่การเป็นซอฟต์พาวเวอร์. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 11(2), 76–85. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/275231
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กษมา ประวีณไว. (2555). ความสัมพันธ์ระหว่างภาพลักษณ์ประเทศไทย และกระแส T - POP ที่มีผลต่อการเดินทางเข้ามาเที่ยวประเทศไทยของนักท่องเที่ยวชาวจีน. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.

ทยากร แซ่แต้. (2551). มายาคติทางวัฒนธรรมที่ปรากฏในละครเกาหลีและการสร้างประโยชน์ทางธุรกิจ. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตรธุรกิจ. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.

ภัคชุดา อำไพพรรณ. (2558). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อสร้างภาพลักษณ์ของสำนักงานคณะกรรมการกำกับกิจการพลังงานต่อสื่อมวลชน. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์และนวัตกรรม. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ภัทรสุฎา มณีพันธุ์. (2557). การสื่อสารด้านการรณรงค์และการเปลี่ยนแปลงค่านิยมทางสังคมที่ส่งผลต่อภาพลักษณ์ของสินค้า ข้าวกล้องไรซ์เบอร์รี่. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ภัสราภรณ์ เหมือนสูงเนิน. (2566). การดึงดูดความสนใจของผู้ชมจากฉากแสดงอารมณ์ของซีรีส์วาย ฉากไหนที่สามารถกระตุ้นยอด Engagement ได้มากที่สุด. ใน สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต สาขาการตลาด. มหาวิทยาลัยมหิดล.

ศิวิไล ชูวิจิตร. (2549). การวิเคราะห์การใช้ภาษาในเพลงไทยสากลของบริษัท อาร์.เอส.โปรโมชั่น 1992 จํากัดช่วงปีพ.ศ. 2542 - 2546. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สำนักงานส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์. (2565). Soft Power เครื่องมือสำคัญในการผลักดันเศรษฐกิจสร้างสรรค์ไทย. เรียกใช้เมื่อ 25 ธันวาคม 2566 จาก https://www.cea.or.th/th/single-statistic/cea-soft-power.

สุภาพิชญ์ ถิระวัฒน์. (2565). Soft Power อำนาจละมุน. เรียกใช้เมื่อ 25 ธันวาคม 2566 จาก https:// library.parliament.go.th/th/radioscript/rr2565-may7.

อมลณัฐ โสภณ. (2564). การออกแบบมิวสิกวิดีโอรูปแบบแอนิเมชันด้วยหลักสัญศาสตร์ เรื่องการยอมรับตนเอง. ใน การประชุมนำเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษาระดับชาติ ครั้งที่ 16 (น. 362 - 375). มหาวิทยาลัยรังสิต.

อิงอร เนตรานนท์. (2563). พลังอำนาจแห่งชาติซอฟต์พาวเวอร์ของไทยในศตวรรษที่ 21. วารสารสถาบันวิชาการป้องกันประเทศ, 11(1), 33-47.