การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาศึกษาด้านประชากรศาสตร์ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่ต้องการเข้าศึกษาต่อมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช 2) ศึกษาระดับการรับรู้การสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการ ที่มีต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 และ 3) ศึกษาความแตกต่างของข้อมูล ด้านประชากรศาสตร์กับการรับรู้การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบสอบถาม สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนสถิติเชิงอนุมานใช้ Independent Samples t - test One - way ANOVA และการวิเคราะห์การกดถอยเชิงพหุคูณ ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างด้านประชากร ศาสตร์ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง เป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 อาชีพส่วนใหญ่ อาชีพผู้ปกครองค้าขาย/ธุรกิจส่วนตัว รายได้ต่อเดือน 10,000 - 15,000 บาท และระดับการรับรู้ ด้านการสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการของมหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช ให้ความสนใจเข้าศึกษาต่ออยู่ในระดับที่ 1 ระดับการรับรู้ การสื่อสารทางการตลาดแบบบูรณาการ อยู่ในระดับมาก ในด้านการใช้ปัจจัยจูงใจที่ช่วยกระตุ้นการตัดสินใจ โดยใช้เครื่องมืองต่าง ๆ อยู่ในการรับรู้มากที่สุด และเมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า ระดับการรับรู้ด้านประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อต่าง ๆ ระดับการรับรู้ที่น้อยที่สุด คือ สื่อวิทยุ สื่อเคลื่อนที่ หนังสื่อพิมพ์ ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า ปัจจัยประชากรศาสตร์ ด้านเพศ และระดับชั้นการศึกษาที่แตกต่างกัน มีการรับรู้ การสื่อสาร การตลาดแบบบูรณาการแตกต่างกัน การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการ ด้านโฆษณาประชาสัมพันธ์ และด้านการติดต่อสื่อสารทางตรงมีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2563). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพิ์เอส.อาร์.พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
ปฐมาพร เนตินันทน์. (2554). ปัจจัยทางด้านการสื่อสารการตลาดแบบบูรณษการที่มีผลต่อแนวโน้นการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 กรณีศึกษา: โรงเรียนหอวัง. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาเอกการตลาด. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ประณีต ใจหนัก. (2553). บทบาทของ IMC ที่มีต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในจังหวัดเพชรบูรณ์. ใน รายงานผลการวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
พัชรา เทพจันอัด. (2553). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณษการ (IMC) ที่มีผลความภักดีตราสินค้าเครื่องโทรศัพท์มือถือของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
พิมพา หิรัญกิตติ และคณะ. (2552). การศึกษาพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงบริการทางการแพทย์ของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
วุฒิ สุขเจริญ. (2562). วิจัยการตลาด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพิ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2552). พฤติกรรมผู้บริโภค ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: พัฒนาศึกษา.
สุภาพร ศรีทอง. (2555). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจศึกษาต่อในวิทยาลัยอาชีว ศึกษาเอกชน จังหวัดร้อยเอ็ด. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
อดุลย์ จาตุรงคกุล. (2543). พฤติกรรมผู้บริโภค (พิมพ์ครั้งที่2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร.
อินท์อร ไตรศักดิ์. (2557). การสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อของนักศึกษาในสำนักงานการอาชีวศึกษา จังหวัดนครราชสีมา. ใน สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
Eagle, L. et al. (2007). Insights into interpreting IMC: a two-nation qualitative comparison. European Journal of Marketing, 41(7/8), 956-970.
Kotler, P. (2003). Marketing Management. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
