การบริหารงานจิตอาสาเพื่อสังคมของสโมสรโรตารี ภาค 3330 โรตารีสากล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ใช้วิธีผสมผสาน โดยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการบริหารงานจิตอาสาเพื่อสังคมของสโมสรโรตารีภาค 3330 โรตารีสากล 2) เพื่อศึกษาแนวทางในการบริหารงานจิตอาสาเพื่อสังคมของสโมสรโรตารี ภาค 3330 โรตารีสากล โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้แบบสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้างกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 21 คน โดยใช้การวิเคราะห์เชิงคุณภาพใช้เทคนิคเชิงพรรณนา และการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามกับกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ สมาชิกสโมสรและคณะกรรมการบริหารสโมสร จำนวน 294 คน สถิติที่ใช้ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย () และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ผลการวิจัยพบว่า 1) การบริหารงานจิตอาสาเพื่อสังคมของสโมสรโรตารี ภาค 3330 โรตารีสากล ในภาพรวมทุกด้านอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.23 (S.D. = .299) และเมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า ด้านการบริหารจัดการภายในองค์กร อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.40 (S.D. = .441) รองลงมา คือ ด้านกิจกรรมที่ดำเนินด้านจิตอาสา อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.36 (S.D. = .372) ด้านการสร้างเครือข่าย อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.20 (S.D. = .368) และด้านการประสานงาน อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.93 (S.D. = .340) ตามลำดับ 2) แนวทางในการบริหารงานจิตอาสาเพื่อสังคมของสโมสรโรตารี ภาค 3330 โรตารีสากล ควรมีการประสานงานในการทำงานและการดำเนินกิจกรรมภายในสโมสรให้มากยิ่งขึ้น เพื่อให้ทุกฝ่ายมีความเข้าใจถึงนโยบายและวัตถุประสงค์ของหน่วยงานได้ดียิ่งขึ้น การประสานงานเกิดจากความต้องการที่จะให้งานที่จะทำเกิดผลสำเร็จ โดยปฏิบัติอย่างสอดคล้องในจังหวะ เวลาเดียวกัน ได้ผลงานที่มีคุณภาพตามมาตรฐานที่เป็นไปตามข้อกำหนด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชลธิศ จันทิกาแก้ว. (2551). มุมมองของพนักงานที่มีต่อการจัดกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร กรณีศึกษาห้างหุ้นส่วนจำกัดกระแสสินธุ์การโยธา. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ชิดชนก เจริญมงคลการ. (2561). แนวทางการบริหารจัดการด้านจิตอาสาสโมสรอินเตอร์แรคท์ ภาค 3350 ในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและการจัดการการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ณัฏฐลักษณ์ ศรีมีชัย. (2554). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมการปฏิบัติงานของอาสาสมัครการศึกษานอกระบบโรงเรียน และการศึกษาตามอัธยาศัยเพื่อการเรียนรู้ตลอดชีวิตของประชาชน. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบโรงเรียน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัฐณิชากร ศรีบริบูรณ์. (2550). การพัฒนาโมเดลเชิงสาเหตุของจิตอาสา ของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ตรีภักดิ์ ภัทรสุมันต์. (2563). การให้ความหมายที่มาของความหมาย และแนวทางส่งเสริมการมีส่วนร่วมในกิจกรรมจิตอาสาของนักศึกษา วิทยาลัยนานาชาติมหาวิทยาลัยมหิดล. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธิดาชนก วงค์พิทักษ์. (2556). ปัจจัยจิตสังคมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมจิตอาสาของนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ใน สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาพัฒนาการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พยอม วงศ์สารศรี. (2542). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพมหานคร: หจก.อักษรศาสตร์.
พระไพศาล วิสาโล. (2549). สันติวิธีวิถีแห่งอารยะ. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พระไพศาล วิสาโล. (2550). สร้างสันติด้วยมือเรา. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: ศูนย์ศึกษาและพัฒนาสันติวิธี มหาวิทยาลัยมหิดล.
วิชัย วงษ์ใหญ่. (2555). จิตอาสาในสารานุกรมวิชาชีพครู เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
