การไล่เบี้ยจากเจ้าหน้าที่ตามพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายและ ค่าทดแทนและค่าใช้จ่ายแก่จำเลยในคดีอาญา พ.ศ.2544

บทคัดย่อ

บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นมาและปัญหาของการที่หน่วยงานของรัฐไล่เบี้ย 2) ศึกษามาตรการทางกฎหมายไทยและต่างประเทศกรณีที่หน่วยงานของรัฐไล่เบี้ย 3) วิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคกรณีที่หน่วยงานของรัฐไล่เบี้ย 4) เสนอแนะแนวทางแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายกรณีที่กองทุนยุติธรรมมีสิทธิ
ไล่เบี้ยจากเจ้าหน้าที่รัฐที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรม โดยใช้รูปแบบการวิจัยทางเอกสาร ซึ่งรวบรวมจากวิทยานิพนธ์ รายงานการวิจัย บทความ เอกสารอื่น และสืบค้นข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตทั้งไทยและต่างประเทศ
ที่เกี่ยวข้องเพื่อนำมาศึกษาและวิเคราะห์ โดยได้ศึกษาเปรียบเทียบกับสาธารณรัฐฝรั่งเศสและประเทศญี่ปุ่น ผลการวิจัยพบว่า ประเทศไทยได้บัญญัติหลักเกณฑ์การจ่ายค่าทดแทนไว้ในพระราชบัญญัติค่าตอบแทนผู้เสียหายฯ แต่ไม่ได้บัญญัติให้กองทุนยุติธรรมเมื่อใช้จ่ายให้แก่ผู้ถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนไปแล้วสามารถไล่เบี้ยจากเจ้าหน้าที่รัฐที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรมได้ ส่วนฝรั่งเศสบัญญัติหลักเกณฑ์การจ่ายค่าทดแทนไว้ในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญาฝรั่งเศส และตั้งกองทุนเพื่อช่วยเหลือผู้เสียหายจากการก่อการร้ายและจากการกระทำความผิดอาญา เมื่อกองทุนชดใช้ไปแล้วสามารถรับช่วงสิทธิเพื่อฟ้องผู้กระทำความผิดได้ และญี่ปุ่นบัญญัติหลักเกณฑ์การจ่ายค่าทดแทนในกฎหมายว่าด้วยการชดใช้ค่าทดแทนในคดีอาญา และกำหนดให้บุคคลเมื่อได้รับความเสียหายจากการกระทำละเมิดของเจ้าหน้าที่รัฐสามารถเรียกค่าสินไหมทดแทนจากรัฐได้ เมื่อรัฐจ่ายให้แก่ผู้ถูกดำเนินคดีอาญาไปแล้ว สามารถไล่เบี้ยจากตุลาการหรือเจ้าหน้าที่ผู้กระทำละเมิดได้ ดังนั้นควรให้ประเทศไทยมีกฎหมายเพื่อให้กองทุนยุติธรรมเมื่อใช้จ่ายให้แก่ผู้ถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนไปแล้วมีสิทธิไล่เบี้ยจากเจ้าหน้าที่รัฐที่กระทำความผิดในกระบวนการยุติธรรมได้