การขับเคลื่อนศูนย์การเรียนรู้อุทยานการศึกษาด้วยพลังบวร วัดประดิษฐาราม ตำบลบางรูป อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่อง “การขับเคลื่อนศูนย์การเรียนรู้อุทยานการศึกษาด้วยพลังบวร วัดประดิษฐาราม ตำบลบางรูป อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช” ในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการขับเคลื่อนศูนย์การเรียนรู้อุทยานการศึกษาด้วยพลังบวร วัดประดิษฐาราม ตำบลบางรูป อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช และ 2) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับแนวการขับเคลื่อนศูนย์การเรียนรู้อุทยานการศึกษาด้วยพลังบวรวัดประดิษฐาราม ตำบลบางรูป อำเภอทุ่งใหญ่ จังหวัดนครศรีธรรมราช กลุ่มตัวอย่างเชิงคุณภาพ จำนวน 20 คน และกลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณ จำนวน 180 คน โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสานวิธี (Mixed Methods Research) ตามลักษณะการศึกษารวบรวมข้อมูลเชิงคุณภาพ โดยการสัมภาษณ์ด้วยแบบสัมภาษณ์ที่ไม่มีโครงสร้างกับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ (Key Informants) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) การขับเคลื่อนศูนย์การเรียนรู้อุทยานการศึกษาด้วยพลังบวร วัดประดิษฐาราม โดยรวมทั้ง 5 ด้าน มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ( = 3.87) เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านโดยเรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย พบว่า การขับเคลื่อนด้านบริหารจัดการ มีค่าเฉลี่ยในระดับมาก (
= 4.57) รองลงมา ได้แก่ ด้านบริการ (
= 4.09) ด้านสาระและกิจกรรม (
= 3.81) และด้านบุคลากร (
= 3.66) ส่วนด้านกายภาพ มีค่าเฉลี่ยในระดับน้อย (
= 3.23) ตามลำดับ 2) การขับเคลื่อนศูนย์การเรียนรู้อุทยานการศึกษาด้วยพลังบวร ผลการวิจัยพบว่า ศูนย์การเรียนรู้อุทยานการศึกษา เป็นแหล่งเรียนรู้เศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งมีโคกหนองนาเป็นโมเดลของการศึกษาเรียนรู้ตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงของรัชกาลที่ 9 และยังเป็นแหล่งเรียนรู้ของชุมชนที่เกี่ยวกับการให้บริการ ซึ่งรวมถึงทรัพยากร ผลผลิต ความรู้ ภูมิปัญญา เพื่อสร้างรายได้และการพึ่งพาตนเอง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จักรพงษ์ นวลชื่น. (2561). แนวทางการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนให้ยั่งยืนด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่นศึกษากรณี วิสาหกิจชุมชนในจังหวัดนครพนม และจังหวัดสกลนคร. ใน รายงานการวิจัย หลักสูตรการป้องกันราชอาณาจักร รุ่นที่ 60 ลักษณะวิชาการเศรษฐกิจ. วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร.
ณัฏฐลักษณ์ ธาระวานิช. (2557). แหล่งเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิตของประชาชนในการศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นันทวัน เรืองอร่าม. (2554). การพัฒนารูปแบบศูนย์การเรียนรู้ชุมชนนาจอมเทียน. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา. มหาวิทยาลัยบูรพา.
พระครูสังฆรักษ์ศุภณัฐ ภูริวัฑฺฒโน. (2565). วิถีของพระสงฆ์ในการปรับตัวยุค NEW NORMAL. วารสารวิทยาลัยสงฆ์ลำปาง, 10(3), 184-197.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติระยะ 20 ปี (พ.ศ. 2561-2580). (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขานุการของคณะกรรมการยุทธศาสตร์ชาติ สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2551). วิธีวิทยาการประเมินความสำเร็จของการศึกษา เพื่อเสริมสร้างสังคมแห่งการเรียนรู้. ใน รายงานการวิจัย. กระทรวงศึกษาธิการ.
สุมาลี สังข์ศรี. (2546). การจัดการศึกษานอกระบบเพื่อการศึกษาตลอดชีวิตตามแนวพระราชบัญญัติการศึกษา พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมการศึกษาตามอัธยาศัย กรมการศึกษานอกโรงเรียน.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (2557). บทวิเคราะห์การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิตในการศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อชิรญาณ์ ยันตพร. (2552). การพัฒนาศูนย์การเรียนรู้ ชุมชนบางขุนไทร ตำบลบางขุนไทร อำเภอบ้านแหลม จังหวัดชลบุรี”. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการภาครัฐและภาคเอกชน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
อนงค์ ชูชัยมงคล. (2554). การนำเสนอแนวทางการพัฒนาครูศูนย์การเรียนรู้ชุมชน สานักงาน กศน. จังหวัดอุทัยธานี. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฎนครสวรรค์.
Best, John W. (1977). Research in Education.( 3rd ed). Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice Hall, Inc.
Likert, Rensis. (1967). “The Method of Constructing and Attitude Scale”, Reading in Attitude Theory and Measurement. P.90-95. Fishbeic, Matin, Ed. New York: Wiley & Son.
