ปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็ก ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) ศึกษาระดับปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2) ตรวจสอบโมเดลความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงเส้นของปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 3) ศึกษาแนวทางการพัฒนาปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนประถมศึกษาขนาดเล็กในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ผลการวิจัยพบว่าระดับปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนภาพรวมอยู่ในระดับมากดังนี้ วัฒนธรรมขององค์การ มีค่าเฉลี่ย 4.54 อยู่ในระดับมากที่สุด ภาวะผู้นำของผู้บริหารมีค่าเฉลี่ย 4.49 อยู่ในระดับมาก สภาพแวดล้อมของโรงเรียน มีค่าเฉลี่ย 4.49 อยู่ในระดับมาก การจัดการเรียนสอน มีค่าเฉลี่ย 4.49 อยู่ในระดับมาก โมเดลความสัมพันธ์ปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียนที่สร้างขึ้นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยมีค่าไค-สแควร์ (χ2) = 54.41 ที่องศาอิสระ (df) = 26 ค่าไค-สแควร์สัมพัทธ์ (χ2/df) = 2.09 ค่าความน่าจะเป็น (p-value) = 0.0009 ค่าประมาณความคลาดเคลื่อนของรากกำลังสองเฉลี่ย (RMSEA) = 0.039 ค่าดัชนีความกลมกลืน (GFI) = 0.99 ค่าดัชนีความกลมกลืนที่ปรับแก้แล้ว (AGFI) = 0.95 ค่าขนาดตัวอย่างวิกฤต (CN) = 597.76 ค่าดัชนีวัดระดับความสอดคล้องเปรียบเทียบ (CFI) = 1.00 ค่าดัชนีของรากกำลังสองเฉลี่ยของเศษ (RMR) = 0.005 แนวทางการพัฒนาปัจจัยเชิงสาเหตุของประสิทธิผลโรงเรียน ภาวะผู้นำของผู้บริหาร ผู้บริหารควรมีวิสัยทัศน์ ความรู้ ทักษะและมีบุคลิกภาพที่ดีเป็นแบบอย่างได้ สภาพแวดล้อมของโรงเรียน ควรมีความสะอาดร่มรื่นเพื่อให้เป็นแหล่งเรียนรู้ วัฒนธรรมขององค์การ มีความไว้เนื้อเชื่อใจ การยอมรับซึ่งกันและกันมีความเป็นกัลยาณมิตรต่อกัน การจัดการเรียนการสอน ครูควรจัดกิจกรรมให้ผู้เรียนได้ปฏิบัติเพื่อเกิดทักษะกระตุ้นผู้เรียนให้เกิดการเรียนรู้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฎกระทรวงการประกันคุณภาพการศึกษา . (2561). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 135 ตอนที่ 11 ก หน้า 3 (23 กุมภาพันธ์ 2561).
ธัญชนก ยอดสวัสดิ์. (2561). องค์ประกอบและตัวบ่งชี้ที่เพิ่มประสิทธิผลในการบริหารสถานศึกษาระดับประถมศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานเขตพื้นที่ภาคใต้ชายฝั่งตะวันตก. ใน ดุษฎีนิพนธ์ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ปาริชาติ เภสัชชา. (2558). การพัฒนาสมรรถนะครูผู้นำด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ศตวรรษที่ 21. วารสารบัณฑิตศึกษา, 12(59), 95-104.
พระมหายุทธนา ตุ้มอ่อน. (2564). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการบริหารงานวิชาการของผู้บริหาร โรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ลออง วัจนะสาริกากุล. (2557). การพัฒนารูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. ใน วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). แนวทางการพัฒนาระบบการประกันคุณภาพภายในของสถานศึกษา ตามกฎกระทรวงว่าด้วยระบบหลักเกณฑ์และวิธีการประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ.2553. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). นโยบายสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานปีงบประมาณ พ.ศ. 2563. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). สมรรถนะการศึกษาในเวทีโลก ปี 2562 (IMD 2019). กรุงเทพมหานคร: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
อิทธิพล พลเหี้ยมหาญ. (2562). การพัฒนารูปแบบการบริหารโรงเรียนมัธยมศึกษาขนาดเล็กที่มีประสิทธิผลสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
Bass, B.M., & B.J. Avolio. (1999). Transformational Leadership Development. Pola Alto, California: Consulting Psychologists Press.
Davis Keith, & John, Newstrom W. (1989). Human Behavior at Work. (8thed.). New York: McGraw-Hill.
Hoy, Wayne K, and Miskek, Cecil. G. (2001). Educational administration: Theory research and practice (6thed.) . New York: McGraw-Hill.
Sergiovanni, et al. (2001). The Principalship: A Reflective Practice Perspective. (4thed.). Boston: Allyn & Bacon.
