ภาวะผู้นำและการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลที่ส่งผล ต่อการพัฒนาท้องถิ่นของเทศบาล ในจังหวัดนครราชสีมา

Main Article Content

พรชัย อำนวยทรัพย์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับการพัฒนาท้องถิ่น ในจังหวัดนครราชสีมา 2) เพื่อวิเคราะห์ภาวะผู้นำและการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลที่ส่งผลต่อการพัฒนาท้องถิ่นของเทศบาล ในจังหวัดนครราชสีมา และ 3) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาท้องถิ่นในจังหวัดนครรสีมา เป็นวิจัยแบบผสมวิธี ระหว่างวิจัยเชิงประมาณและวิจัยเชิงคุณภาพ ประชากร คือ ประชาชนที่มีอายุ 18 ปีขึ้น มีทะเบียนบ้านอยู่ในเขตเทศบาลในอำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างจำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม การวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ และการวิเคราะห์สหสัมพันธ์ ผลการศึกษาพบว่า 1) การพัฒนาท้องถิ่นของเทศบาล ในจังหวัดนครราชสีมา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยเรียงค่าเฉลี่ยมากไปน้อย คือ ด้านการพัฒนาการรักษาความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ด้านการพัฒนาสาธารณสุข ด้านการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน และด้านการพัฒนาการเกษตร ตามลำดับ 2) ภาวะผู้นำและการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาล ด้านกล้าเสี่ยง ด้านเปลี่ยนความยึดติดของผู้ตาม ด้านสื่อสารด้วยความมั่นใจ หลักประสิทธิผล หลักประสิทธิภาพ และหลักตอบสนอง ส่งผลต่อการพัฒนาท้องถิ่นของเทศบาล ในจังหวัดนครราชสีมา มีระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ผู้นำท้องถิ่นบริหารงานแบบบูรณาการโดยใช้การบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลมาเป็นแม่แบบในการพัฒนาท้องถิ่น มีการสนับสนุนการปฏิบัติต่อประชาชนอย่างเป็นธรรมและเท่าเทียม โดยให้เกิดการมีส่วนร่วมของประชาชนเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อำนวยทรัพย์ พ. . (2023). ภาวะผู้นำและการบริหารงานตามหลักธรรมาภิบาลที่ส่งผล ต่อการพัฒนาท้องถิ่นของเทศบาล ในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 10(2), 418–434. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/268264
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

เชาวนะ ไตรมาศ. (2547). การนำระบบบริหารธรรมาภิบาลมาใช้ในการบริหารมุ่งผลสัมฤทธิ์กับ การบูรณาการการบริหารจัดการเพื่อสร้างความเป็นเลิศทางพิสัยสามารถของคนในองค์การ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

กิตติ์รวี เลขะกุล. (2561). ธรรมาภิบาล วัฒนธรรมองค์การที่ส่งผลต่อประสิทธิผลองค์การของเทศบาลในเขตภาคใต้ของประเทศไทย. ใน ดุษฎีนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.

คณิน บุญสุวรรณ. (2551). รัฐธรรมนูญ 2540 แก้ไขเพิ่มเติม 2551 ทางออกประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: วิญูชน.

ชัยวุฒิ วรพินธุ์ และคณะ. (2557). คุณลักษณะภาวะผู้นำยุคใหม่กับสมรรถนะการบริหารงานแบบมืออาชีพของปลัดเทศบาลในภาคกลาง. สมาคมนักวิจัย, 19(1), 86-96.

ทยิดา ยันตะบุษย์. (2559). ภาวะผู้นำ วัฒนธรรมองค์การ หลักธรรมาภิบาลที่ส่งผลต่อประสิทธิผลขององค์การ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพัฒนาองค์การ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.

ธงชัย สันติวงษ์. (2550). การบริหารงานบุคคล. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

ธร สุนทรายุทธ. (2551). การบริหารจัดการเชิงปฏิรูป: ทฤษฎี วิจัย และปฏิบัติทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เนติกุลการพิมพ์ จำกัด.

พรรณี โลกลินไลน์. (2553). บทบาทขององค์การบริหารส่วนตำบลคำตากล้า ต่อการพัฒนาชุมชนในเขตตำบลคำตากล้า อำเภอคำตากล้า จังหวัดสกลนคร. ใน วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.

พรสวัสดิ์ ศิรศาตนันท์. (2555). ภาวะผู้นำทางการศึกษา. จันทบุรี: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

รพีพร ธงทอง. (2561). ภาวะผู้นำและวัฒนธรรมองค์การที่ส่งผลต่อการพัฒนาท้องถิ่น. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 13(45), 103-114.

วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2549). การพัฒนาเมืองและชนบทประยุกต์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ฟอร์เพช.

สถาบันพระปกเกล้า. (2549). ทศธรรม: ตัวชี้วัดการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.

Agere, Sam. (2000). Promoting Good Governance. London: Pall Mall.

Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Testing. New York: Harper & Row.

Daft, R. L. (2003). Management. (6th ed). New York: Thomson.

Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed). New York: Harper and Row.