พฤติการณ์การขนยาเสพติดของกลางในรถ

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติการณ์การขนยาเสพติดของกลางในรถและเพื่อศึกษาการรับฟังพยานหลักฐานในคดีที่พบยาเสพติดของกลางในรถ งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเอกสารโดยศึกษาข้อมูลจากคำพิพากษาศาลฎีกา บทบัญญัติของกฎหมาย ตำรา ผลการวิจัยพบว่า คดีที่ขนยาเสพติดในลักษณะที่ซุกซ่อนอยู่ในรถยนต์ ศาลฎีกาถือว่ารถยนต์ของกลางเป็นทรัพย์ที่ใช้ในการกระทำความผิด จึงต้องริบรถยนต์ของกลางตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33 (1) แต่คดีที่ขนยาเสพติดในลักษณะที่ไม่ได้ซุกซ่อนอยู่ในรถยนต์ เช่น ไว้ที่บริเวณหน้ารถด้านคนขับ หรือไว้ที่พื้นวางเท้าหลังเบาะคนขับรถยนต์ ศาลฎีกาถือว่ารถยนต์ของกลางไม่ใช่ยานพาหนะซึ่งได้ใช้ในการกระทำความผิดฐานมียาเสพติดไว้ในครอบครองโดยตรง จึงไม่อาจริบได้ ส่วนการรับฟังพยานหลักฐานในคดีที่พบยาเสพติดของกลางในรถนั้น ศาลต้องพิจารณาคำเบิกความของพยานโจทก์ซึ่งเป็นเจ้าพนักงานตำรวจชุดจับกุมโดยปกติจะต้องมาเบิกความสองปากหรือสามปากซึ่งเป็นพยานคู่ คำเบิกความของพยานคู่ต้องไม่แตกต่างกันในข้อสาระสำคัญ หากเบิกความแตกต่างกันในสาระสำคัญ ศาลถือว่ามีพิรุธและไม่รับฟังคำเบิกความของพยานโจทก์ ผู้เขียนมีข้อเสนอแนะ ดังนี้ 1) การขนยาเสพติดควรวางยาเสพติดไว้ในห้องโดยสารรถยนต์ และไม่ควรดัดแปลงส่วนใดของรถยนต์ให้เป็นที่ขนยาเสพติด 2) เจ้าพนักงานตำรวจชุดจับกุมควรซ้อมเบิกความก่อนวันนัดเบิกความหนึ่งวันเพื่อไม่ให้เบิกความแตกต่างกันในข้อสาระสำคัญ