กฎหมายการใช้อำนาจในการสอบสวนผู้ต้องหาในคดียาเสพติด ของเจ้าพนักงานป้องกันและปราบปรามยาเสพติด

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงปัญหาของกฎหมายในประเทศไทยเกี่ยวกับการใช้อำนาจในการสอบสวนผู้ต้องหาในคดียาเสพติดของเจ้าพนักงานป้องกันและปราบปรามยาเสพติด กล่าวคือ ในพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดียาเสพติด พ.ศ. 2564 เป็นกฎหมายที่ให้อำนาจหน้าที่เจ้าพนักงานในการใช้อำนาจ แต่กฎหมายนี้มีข้อบกพร่อง คือ หน้าที่ในการสอบสวนผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดีเกี่ยวกับยาเสพติดของเจ้าพนักงานป้องกันและปราบปรามยาเสพติด เมื่อการสอบสวนเสร็จสิ้นแล้วต้องส่งสำนวนการสอบสวนนั้นให้แก่พนักงานสอบสวน เพื่อให้พนักงานสอบสวนอาจทำการสอบสวนอีกครั้ง และส่งสำนวนต่อไปถึงพนักงานอัยการเพื่อทำการตรวจสอบว่าเห็นควรสั่งฟ้องต่อไปหรือไม่ ซึ่งกระบวนการดังกล่าวนั้นถือเป็นการปฏิบัติงานที่ล่าช้าและซ้ำซ้อนกัน และทำให้เกิดความล่าช้าในการส่งตัวผู้ต้องหาหรือจำเลยเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับกฎหมายต่างประเทศแล้ว พบว่า ในต่างประเทศได้ให้ความสำคัญกับการใช้อำนาจหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ในการสอบสวนผู้ต้องหาคดียาเสพติด ไม่ว่าจะเป็นสหรัฐอเมริกาและสาธารณรัฐสิงคโปร์ โดยมีการแบ่งแยกหน่วยงานที่ดูแลเรื่องการป้องกันและปราบปรามยาเสพติดไว้โดยเฉพาะ และสามารถนำตัวผู้ต้องหาในคดียาเสพติดส่งฟ้องต่อศาลได้ ทั้งนี้ จากการศึกษาปัญหาที่เกิดขึ้น ข้อจำกัด และอุปสรรคของกฎหมายไทยดังกล่าว จึงมีข้อเสนอแนะว่า จำต้องมีการบัญญัติกฎหมายในเรื่องอำนาจหน้าที่การสอบสวนผู้ต้องหาในคดียาเสพติดของเจ้าพนักงานป้องกันและปราบปรามยาเสพติด เพื่อทำให้กฎหมายของประเทศไทยมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น