ความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดจากสุนัขจรจัดศึกษาผลกระทบและความเป็นไปได้กรณีความรับผิดขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) เพื่อนำเสนอความสำคัญของผลกระทบในความรับผิดขององค์กรส่วนท้องถิ่นในความเสียหายอันเกิดจากสัตว์ (ศึกษาเฉพาะสุนัขจรจัด) 2) เพื่อวิเคราะห์ และนำเสนอแนวทางการใช้อำนาจขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทำลายหรือจัดการสุนัขจรจัด โดยมีรูปแบบการวิจัยเชิงเอกสาร ผลการศึกษาพบว่า ประการที่หนึ่ง เสนอความสำคัญของผลกระทบในความรับผิดขององค์กรส่วนท้องถิ่นในความเสียหายอันเกิดจากสัตว์ พบว่า ในประเทศไทยมี พระราชบัญญัติสภาตำบลและองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ. 2537 มาตรา 67(3)(7) และมาตรา 68(7) กำหนดไว้ว่าองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นให้ราชการส่วนท้องถิ่น มีหน้าที่ในการให้บริการสาธารณะด้านต่าง ๆ และตามพระราชบัญญัติการสาธารณสุข พ.ศ.2535 (และที่แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ 3 พ.ศ. 2560) กำหนดอำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงานท้องถิ่น มีอำนาจกักขัง สุนัขที่พบในที่สาธารณะ โดยไม่ปรากฏเจ้าของ ซึ่งศาลได้พิพากษาไว้ในคดีหมายเลขคดีแดงที่ อ.1751/2559 พบว่าองค์การปกครองส่วนท้องถิ่น เป็นผู้ที่ต้องชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้ที่ได้รับความเสียหายจากสุนัขจรจัด ในเขตพื้นที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และประการที่สองวิเคราะห์ และนำเสนอแนวทางการใช้อำนาจขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นทำลายหรือจัดการสุนัขจรจัด พบว่าเมื่อนำคำพิพากษาของศาลปกครองมาปรับใช้นั้น มิได้เป็นบทบัญญัติที่กำหนดความรับผิดไว้โดยเฉพาะ เป็นการนำบทบัญญัติเกี่ยวกับการกำหนดอำนาจและหน้าที่โดยรวมไว้ในการสาธารณะประโยชน์ของบ้านเมืองตามหลักการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี มาเป็นบรรทัดฐานในการวินิจฉัยความรับผิดความรับผิดต่อความเสียหายที่เกิดจากสุนัขจรจัดอันก่อให้เกิดความเสียหายแก่ประชาชน