การพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงพุทธ กรณีศึกษาวัดในอำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวทางการพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงพุทธ กรณีวัดในอำเภอสะเดาจังหวัดสงขลา 2) ศึกษาข้อเสนอแนะเกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงพุทธ ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี โดยการศึกษาการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวที่ได้เดินทางมาเที่ยววัดในอำเภอสะเดา จำนวน 399 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม การวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน ใช้โปรแกรมสถิติสำเร็จรูปในการวิเคราะห์ข้อมูล และการวิจัยเชิงคุณภาพ เป็นการจัดเก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 25 รูป/คน ผลการศึกษาพบว่า 1) การพัฒนาศักยภาพแห่งท่องเที่ยวเชิงพุทธ กรณีศึกษาวัดในอำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา โดยรวมทั้ง 4 ด้าน อยู่ในระดับมาก (𝑥̅ = 3.86) 2) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาศักยภาพแห่งท่องเที่ยวเชิงพุทธ ทั้ง 4 ด้าน พบว่า 1) ด้านศักยภาพในการดึงดูดใจนักท่องเที่ยว สร้างเป็นจุดเด่น จุดขายให้แก่วัดในอำเภอสะเดา เพิ่มความประทับใจให้นักท่องเที่ยว 2) ด้านศักยภาพในการรองรับการท่องเที่ยวให้มีการทำความสะอาดสาธารณูปโภค ดูแลความสะอาดและดูแลความชำรุดของอุปกรณ์โภคภัณฑ์สาธารณูปโภค ภาครัฐควรเข้ามาช่วยเหลื่อในการซ่อมแซมปรับปรุงถนนในพื้นที่ด้านหน้าแหล่งท่องเที่ยว ควรจัดให้มีเวรยามรักษาความปลอดภัย 3) ด้านศักยภาพในการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว ควรสร้างกระบวนการในการอนุรักษ์สถานที่ท่องเที่ยวให้เกิดขึ้นอนุรักษ์สถานที่โบราณหรือวัตถุโบรานให้คงไว้จากรุ่นสู่รุ่น 4) ด้านศักยภาพการมีส่วนร่วม การสร้างความรวมมือกันโดยจัดให้มีการนำพระสงฆ์ ผู้นำชุมชน ผู้ประกอบการ ชาวบ้านกลุ่มต่าง ๆ ให้เข้ามาเป็นกรรมการ มีส่วนร่วมในการดูแลพัฒนาวัด