โปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ ของโรงเรียนอนุบาลสวี (บ้านนาโพธิ์) อำเภอสวี จังหวัดชุมพร

Main Article Content

ไวกูณฐ์ เหมือนทอง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลการพัฒนาโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ 2) พัฒนาโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ 3) ทดลองใช้โปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ และ 4) ประเมินโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ วิทยากร 3 คน ครูผู้สอนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 24 คน และนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 977 คน ปีการศึกษา 2564 โรงเรียนอนุบาลสวี(บ้านนาโพธิ์) วิธีการศึกษา ใช้การวิจัยและพัฒนา (R&D) แบ่งเป็น 4 ระยะ ได้แก่ 1) การศึกษาข้อมูลพื้นฐาน 2) การออกแบบและพัฒนาโปรแกรม 3) การทดลองใช้โปรแกรมการพัฒนา และ 4) การประเมินประสิทธิผลของโปรแกรม เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ โปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลสวี(บ้านนาโพธิ์) วิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหา และสถิติบรรยายผลการวิจัยพบว่า 1. ผลการศึกษาข้อมูล พบว่า ปัญหาการจัดการเรียนรู้ เกิดจากครูที่ขาดความรู้ ความชัดเจนในเนื้อหา การวางแผนการจัดการเรียนรู้ การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ สื่อการเรียนรู้ การวัดและประเมินผล 2. โปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ ประกอบด้วย 6 ขั้นตอน คือ 1) วิเคราะห์ 2) เรียนรู้ 3) ออกแบบ 4) สอน 5) สังเกต 6) สะท้อนคิด 3. ผลการทดลองใช้โปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้พบว่าครู 24 คน มีคะแนนพัฒนาการโดยรวมสูงขึ้นและผ่านเกณฑ์การประเมิน 4. ผลการประเมินโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ พบว่า 1) ประสิทธิผลของโปรแกรมนั้น ครูมีคะแนนพัฒนาการหลังเข้าร่วมการพัฒนาสูงกว่าก่อนเข้าร่วมการพัฒนา และผ่านเกณฑ์การประเมิน 2) คุณภาพของโปรแกรม มีความพึงพอใจโปรแกรมโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เหมือนทอง ไ. . (2022). โปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้ ของโรงเรียนอนุบาลสวี (บ้านนาโพธิ์) อำเภอสวี จังหวัดชุมพร. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(10), 200–219. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/265798
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

เกษร ทองแสน. (2553). การพัฒนาครูตามมาตรฐานวิชาชีพครูคณิตศาสตร์ โดยใช้การศึกษาบทเรียน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย . มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ชาตรี ฝ่ายคำตา. (2555). ความรู้ในเนื้อหาผนวกวิธีสอนเพื่อสอนครูวิทยาศาสตร์: ประเด็นปัจจุบันที่ครูของครูวิทยาศาสตร์ควรทราบ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี , 23(2) 1-19.

ชาริณี ตรีวรัญญู. (2550). การพัฒนาสมรรถภาพการจัดการเรียนการสอนของครูประถมศึกษาตามแนวคิดการศึกษาผ่านบทเรียน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการสอนและเทคโนโลยีการศึกษา คณะครุศาสตร์ . จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 18. กรุงเทพหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พศิน แตงจวง. (2554). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ดวงกมลพับลิชชิ่ง.

พิมพ์พันธ์ เดชะคุปต์ และพรทิพย์ แข็งขัน. (2551). สมรรถนะครูและแนวทางการพัฒนาครูในสังคมที่เปลี่ยนแปลง. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

มารุต พัฒผล. (2550). การพัฒนาประสิทธิภาพในการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้กระบวนการ วิจัยและ พัฒนาบทเรียน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

รัตนะ บัวสนธ์. (2554). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัชรี เหล่มตระกูล. (2549). การพัฒนาโปรแกรมพัฒนาสมรรถภาพการสอนแบบเน้นกระบวนการคิดตามแนวทฤษฎีสติปัญญาสามศรสำหรับครูประจำการ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาหลักสูตรและการสอน . จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศจี จิระโร. (2556). การพัฒนารูปแบบการพัฒนาสมรรถนะการสร้างข้อสอบของครู โดยการเสริมพลังอำนาจผ่านกระบวนการวิจัยปฏิบัติการ. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาการวัดและประเมินผลการศึกษา คณะครุศาสตร์ . จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิมล ว่องวาณิช และคณะ. (2556). กลยุทธ์การขับเคลื่อนนโยบายปฏิรูปการศึกษา: การวิจัยและพัฒนาแบบก่อรูป. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

Barber, Michael, and Mona Mourshed. (2007). How the world’s best-performing school systems come out on top. Washington, D.C: McKinsey & Company.

Kolb David A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. 4th ed. Englewood Cliffs: Prentice-Hall.

Kwakman, Kitty. (2003). “Factors affecting teachers’ participation in professional learning activities” . Teaching and teacher education , 19, 2 (February): 149-170.