การประเมินโครงการสถานศึกษาปลอดภัย ของโรงเรียนอนุบาลสวี (บ้านนาโพธิ์) สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชุมพร เขต 2
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ประเมินสภาพแวดล้อมของโครงการสถานศึกษาปลอดภัยของโรงเรียนอนุบาลสวี (บ้านนาโพธิ์) 2) ประเมินปัจจัยเบื้องต้นของโครงการสถานศึกษาปลอดภัย โรงเรียนอนุบาลสวี (บ้านนาโพธิ์) 3) ประเมินกระบวนการของโครงการสถานศึกษาปลอดภัย โรงเรียนอนุบาลสวี (บ้านนาโพธิ์) และ 4) ประเมินผลผลิตของโครงการสถานศึกษาปลอดภัยของโรงเรียนอนุบาลสวี (บ้านนาโพธิ์) มีรูปแบบในการวิจัยเป็นวิจัยแบบสำรวจและทดลอง ซึ่งการประเมินใช้ CIPP Model กลุ่มเป้าหมายในการประเมินโครงการ ได้แก่ ผู้บริหารโรงเรียนและครู จำนวน 40 คน คณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน จำนวน 10 คน นักเรียนชั้นอนุบาล 2 – ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 700 คน และผู้ปกครองนักเรียนชั้นอนุบาล 2 – ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จำนวน 350 คน เครื่องมือที่ใช้ในการประเมิน ได้แก่ แบบประเมินโครงการสถานศึกษาปลอดภัยของโรงเรียนอนุบาลสวี(บ้านนาโพธิ์) จำนวน 10 ฉบับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการประเมินพบว่า 1) การประเมินสภาพแวดล้อมของโครงการสถานศึกษาปลอดภัย อยู่ในระดับมากที่สุด 2) การประเมินปัจจัยเบื้องต้นของโครงการสถานศึกษาปลอดภัย อยู่ในระดับมากที่สุด 3) การประเมินกระบวนการของโครงการสถานศึกษาปลอดภัย อยู่ในระดับมาก 4) การประเมินผลผลิตของโครงการสถานศึกษาปลอดภัย ทั้งนี้สามารถแยกผลต่อเนื่องได้ดังนี้ 4.1 การประเมินผลผลิตของโครงการสถานศึกษาปลอดภัย อยู่ในระดับมาก 4.2 การประเมินความพึงพอใจของผู้บริหารโรงเรียนและครูที่มีต่อโครงการสถานศึกษาปลอดภัย อยู่ในระดับมากที่สุด 4.3 การประเมินความพึงพอใจของผู้ปกครองนักเรียนที่มีต่อโครงการสถานศึกษาปลอดภัย อยู่ในระดับมาก 4.4 การประเมินความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อโครงการสถานศึกษาปลอดภัย อยู่ในระดับมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกอร อุ่นสถานนท์. (2563). การบริหารด้านความปลอดภัยของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 กรุงเทพมหานคร. วารสารวไลน์อลงกรณ์ปริทัศน์, 10(2), 1-14.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ชิษณุชา ขุนจง. (2563). การจัดการความเสี่ยงด้านความปลอดภัยในสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา. วารสารสาระศาสตร์, 5(2), 287-300.ฃ.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 18. กรุงเทพหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องตัน. กรุงเทพมหานคร: สุริวิยาสาสน์.
เปมิกา ไทยชัยภูมิ. (2562). การพัฒนากรอบแนวคิดบทบาทครูในการส่งเสริมพฤติกรรมความปลอดภัยของเด็กวัยอนุบาลในโรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 14(2), – 11.
พรสมบัติ ศรีไสย. (2564). การประเมินโครงการสถานศึกษาสีขาวปลอดยาเสพติดและอบายมุข. เรียกใช้เมื่อ 13 กันยายน 2565 จาก http://www.kkn3.go.th:81/ images/ketsutjarit64/p1.pdf
มารุต พัฒผล. (2550). การพัฒนาประสิทธิภาพในการจัดการเรียนรู้คณิตศาสตร์โดยใช้กระบวนการ วิจัยและ พัฒนาบทเรียน. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาการศึกษาดุษฎีบัณฑิต สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร . มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
รัตนา กาญจนพันธุ์. (2563). การบริหารสถานศึกษาในสถานการณ์วิกฤตไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 7(2), 1371 – 1386.
ศุภร ธนะภาณ และคณ. (2563). การจัดการความปลอดภัยในโรงเรียนอนุบาลเอกชน จังหวัดปทุมธานี. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์, 21(1), 62-74.
สุชีรา ใจหวัง . (2561). การจัดการความปลอดภัยในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1. วารสารศึกษาศาสตรข์มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒน์, 15(28), 50-61.
