การจัดการชุมชนแบบมีส่วนร่วมเพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุ
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีเนื้อหาเกี่ยวการจัดการชุมชนแบบมีส่วนร่วมเพื่อรองรับสังคมผู้สูงอายุ โดยวิธีการทบทวนวรรณกรรมและการวิเคราะห์เนื้อหา เพื่อเสนอแนวทางการจัดการชุมชนแบบมีส่วนร่วมให้เป็นฐานรองรับการดูแลผู้สูงอายุในชุมชน โดยการวิเคราะห์ข้อมูลผู้สูงอายุเพื่อจัดทำแผนพัฒนาชุมชนให้เอื้อต่อผู้สูงอายุ มีการจัดการโครงสร้างชุมชนและการจัดการสถานภาพของคนในชุมชนให้เอื้อต่อผู้สูงอายุ มีการกำหนดบทบาทของสมาชิกในชุมชนให้เกื้อกูลต่อชีวิตความเป็นอยู่ของผู้สูงอายุไปพร้อมกับการสร้างบรรทัดฐานชุมชนเพื่อผู้สูงอายุ และการนำกฎหมายเกี่ยวกับผู้สูงอายุมาปรับใช้ควบคู่ไปกับการปลูกฝังทัศนคติของคนในชุมชนให้ตระหนักถึงคุณค่าและเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของผู้สูงอายุ ขณะเดียวกันก็มีการเสริมสร้างวัฒนธรรมชุมชนให้เกื้อกูลต่อผู้สูงอายุและพัฒนาพฤติกรรมสุขภาวะผู้สูงอายุ โดยบูรณาการหลักธรรมภาวนา 4 มาใช้จัดการชุมชน 4 ส่วน คือ การจัดการชุมชนผู้สูงอายุด้านกายภาพ (กายภาวนา) การจัดการด้านสังคมและสิ่งแวดล้อมเพื่อพัฒนาความประพฤติ (สีลภาวนา) การพัฒนาจิตใจ (จิตตภาวนา) และการพัฒนาปัญญา (ปัญญาภาวนา) ซึ่งจะทำให้ชุมชนสามารถจัดการตนเองแบบมีส่วนร่วม โดยสร้างแผนกลยุทธ์ด้านผู้สูงอายุที่เหมาะสมกับบริบทชุมชน รวมทั้งกลไกการมีส่วนร่วมดูแลรักษาและเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุในชุมชน วิเคราะห์ข้อมูลของผู้สูงอายุในชุมชนแล้วจัดทำแผนและโครงสร้างชุมชนให้เอื้อต่อผู้สูงอายุ การจัดการสถานภาพและกำหนดบทบาทสมาชิกในชุมชนให้เอื้อต่อผู้สูงอายุกับการสร้างบรรทัดฐานชุมชน และป้องกันการละเมิดผู้สูงอายุไปพร้อมกับการปลูกฝังให้คนในชุมชนให้เคารพสิทธิมนุษยชนของผู้สูงอายุ ดำเนินการเสริมสร้างวัฒนธรรมชุมชนให้เกื้อกูลต่อผู้สูงอายุ และร่วมกันพัฒนาพฤติกรรมสุขภาวะผู้สูงอายุ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2560). ทิศกรมการแพทย์ 2560. บริษัท อาร์ตควอลิไฟท์ จำกัด.
กรมกิจการผู้สูงอายุ, (2565). ดูแลผู้สูงวัยอย่างไรให้สุขกายสบายใจ. เรียกใช้เมื่อ 15 กันยายน 2565 จาก https://www.dop.go.th/th/know/15/741.
กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. (2562). คู่มือแนวทางการขับเคลื่อนแผนปฏิบัติการการส่งเสริมสุขภาพผู้สูงอายุ กรมอนามัย ภายใต้แนวคิด “สุขเพียงพอ ชะลอชรา ชีวายืนยาว” ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563-2565. เรียกใช้เมื่อ 15 กันยายน 2565 จาก https://eh.anamai.moph.go.th/th/elderlymanual/download/?did=201584&id=64020&reload.
กระทรวงสาธารณสุข. (2557). แผนงานพัฒนาพฤติกรรมอนามัยส่งเสริมสุขภาพและป้องกันโรคเพื่อส่งเสริมสุขภาพตามกลุ่มอายุ. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงสาธารณสุข.
กรุงเทพธุรกิจ. (2565). ผลกระทบของสังคมผู้สูงอายุของประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 16 กันยายน 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/blogs/columnist/ 116354.
จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2545). สังคมวิทยาตามแนวพุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ. (2564). กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับผู้สูงอายุ. วารสารจุลนิติ. 18(3), 38-39.
ชัยพัฒน์ พุฒซ้อน และกันตพัฒน์ พรศิริวัชรสิน. (2561). วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. ปีที่ 1(1), 27.
นิยพรรณ (ผลวัฒนะ) วรรณศิริ. (2550). มานุษยวิทยาสังคมและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร : เอ็กซเปอร์เน็ท.
พระมหาสนอง ปัจโจปการี. (2556). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุดา ภิรมย์แก้ว. (2544). มนุษย์กับสังคม. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุพัตรา สุภาพ. (2536). สังคมและวัฒนธรรมไทย. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช.