รูปแบบการปฏิบัติตามแนวทางคฤหัสถ์โพธิสัตว์ ในพระพุทธศาสนามหายาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความหมาย เป้าหมาย พัฒนาการ แนวคิด และอิทธิพลของคฤหัสถ์โพธิสัตว์ ในพระพุทธศาสนามหายาน 2) ศึกษาแนวทางการปฏิบัติคฤหัสถ์โพธิสัตว์ในคัมภีร์พระพุทธศาสนามหายาน 3) เสนอรูปแบบการปฏิบัติตนตามแนวทางคฤหัสถ์โพธิสัตว์ ในพระพุทธศาสนามหายาน โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาข้อมูลจากพระไตรปิฎกมหายานฉบับภาษาจีนเป็นหลัก และเอกสารอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง แล้วจึงนำข้อมูลที่ได้มาทำการวิเคราะห์ เพื่อให้ได้เนื้อหาสอดคล้องตามลำดับ ผลการศึกษาวิจัยพบว่า การปฏิบัติคฤหัสถ์โพธิสัตว์ เป็นรูปแบบการปฏิบัติตนของคฤหัสถ์ซึ่งเกิดขึ้นพร้อมกับพัฒนาการของพระพุทธศาสนามหายานโดยมีบทบาทในการปฏิบัติรักษาเผยแผ่ปกป้องพระพุทธศาสนาควบคู่กับการใช้ชีวิตทางโลก ผู้วิจัย พบว่า คัมภีร์ในพระพุทธศาสนามหายานได้วางแนวการปฏิบัติ 2 ส่วน คือ 1) หลักธรรมที่สัมพันธ์กับการปฏิบัติคฤหัสถ์โพธิสัตว์ ได้แก่ โพธิสัตว์จริยา เป็นต้น และ 2) การปฏิบัติไตรสิกขาและโพธิสัตว์ศีล โดยเลือกปฏิบัติโพธิสัตว์ศีลชนิดที่เหมาะสมกับแนวทางการดำเนินชีวิตของตน รูปแบบการปฏิบัติตามแนวทางคฤหัสถ์โพธิสัตว์สามารถปฏิบัติได้ 7 ขั้นตอน ได้แก่ 1) รับรู้แนวทางการปฏิบัติ 2) แรงจูงใจต่อการเข้าสู่กระบวนการปฏิบัติ 3) การตัดสินใจเลือกแนวทาง 4) การเริ่มต้นเข้าสู่กระบวนการปฏิบัติ 5) การดำเนินอยู่บนแนวทางการปฏิบัติ 6) การสร้างคุณลักษณะภายในและภายนอก และ 7) การสร้างความมั่นคงต่อการปฏิบัติอยู่บนแนวทางของคฤหัสถ์โพธิสัตว์ คฤหัสถ์โพธิสัตว์จึงต้องทำสร้างความพร้อมทั้งทางโลกและทางธรรมด้วยการเรียนรู้ ประกอบอาชีพ ดำรงชีวิตด้วยปัจจัย 4 ปฏิบัติต่อครอบครัวและสังคมตามกรอบของหลักธรรมและวินัยตามแบบพระโพธิสัตว์ โดยมุ่งสร้างประโยชน์แก่ตนเองและผู้อื่น พร้อมอุทิศความดีทั้งปวงเพื่อเป้าหมายในพระโพธิญาณเป็นสำคัญ
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชะเอม แก้วคล้าย. (2547). สัทธรรมปุณฑริกสูตร. กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
พระพรหมบัณฑิต. (2561). พระไตรปิฎกฉบับสากล : วิถีธรรมจากพุทธปัญญา. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
วศิน อินทสระ. (2550). พุทธปรัชญามหายาน. กรุงเทพมหานคร: เม็ดทราย.
สุชาติ หงษา ดร. (2550). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา. กรุงเทพมหานคร: ศยาม.
เสถียรโพธินันทะ. (2544). วิมลเกียรตินิทเทสสูตร. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: มหามกุฏราชวิทยาลัย.
佛陀教育基金会. (2555). 《佛学大辞典》. 台北: 财团法人佛陀教育基金会.
日本东京大藏经刊行会. (1998). 大正新修大藏经. 台北: 世桦印刷企业 有限公司.
星云大师. (1995). 《人间佛教. 高雄: 佛光山.
普慧莲社. (1981). 《授三归五戒八戒正范》. 香港: 普慧莲社.
杰操大师. (2002). 《入菩萨行论广解》. 台北: 大千.
林国营. (2550). 佛学大辞典. 台北. 台北: 财團法人佛陀教育基金会.
萧振士. (2017). 《六祖坛经轻松读. 新北: 大喜文化.
越南佛学明月居士林. (2054). 授据家二众三归五戒正范合本. 越南: 华侨印刷公司.
释印顺. (2011). 《初期大乘佛教之起源与开展》. 北京: 中华书局.