มาตรการทางกฎหมายในการกำกับดูแลการให้บริการการดูดวง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาปัญหากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการกำกับดูแลการให้บริการการดูดวงในประเทศไทย 2) เพื่อศึกษามาตรการทางกฎหมายในการกำกับดูแลการให้บริการการดูดวงในต่างประเทศ 3) เพื่อเสนอแนวทางการแก้ไขปัญหาและเสนอแนะแนวทางในการแก้ไขปัญหาการควบคุมการให้บริการการดู ดวงในประเทศไทย เป็นการวิจัยทางเอกสาร โดยการค้นคว้ารวบรวมข้อมูลจากหนังสือ อินเทอร์เน็ต ตลอดจนวิทยานิพนธ์ที่ศึกษาแนวคิดและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับมาตรการทางกฎหมายในการกำกับดูแลการให้บริการการดูดวง ใช้การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า ปัญหาด้านกฎหมายการให้บริการการดูดวงในประเทศไทย ประกอบด้วย ปัญหาการกำหนดนิติสัมพันธ์ระหว่างผู้ให้บริการการดูดวงกับผู้รับบริการการดูดวง ปัญหาความรับผิดทางอาญาของผู้ให้บริการการดูดวง และปัญหาการเยียวยาความเสียหายจากการรับบริการการดูดวง พร้อมกันนนี้เมื่อศึกษาถึงมาตรการทางกฎหมายในการกำกับดูแลการให้บริการการดูดวงในต่างประเทศ พบบว่าได้มีการกำหนดสัมพันธ์ผู้ให้บริการการดูดวงกับผู้รับบริการการดูดวงได้อย่างชัดเจนเพื่อควบคุมความปลอดภัยแก่ผู้รับบริการการดูดวง และยังมีแนวทางการแก้ไขปัญหาความรับผิดทางอาญาของผู้ให้บริการการดูดวง เช่น ได้กำหนดบทลงโทษสำหรับบุคคลผู้ให้บริการการดูดวงที่ไม่มีใบอนุญาตนั้นถือเป็นการกระทำความผิดอาญา และแนวทางการเยียวยาความเสียหายของผู้รับบริการการดูดวง ดังนั้นเพื่อให้สามารถวางมาตรการควบคุมการให้บริการการดูดวงได้อย่างเป็นระบบควรมีมาตรการทางกฎหมายในการควบคุมและกำกับดูแล ส่งเสริมเพื่อเป็นการคุมครองสิทธิของประชาชนในสังคม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จำปี โสตถิพันธุ์. (2546). คำอธิบายหลักกฎหมายนิติกรรม-สัญญา. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
ปริญญา นาคปฐม. (2560). รูปแบบและพฤติกรรมในการใช้บริการศาสตร์พยากรณ์ของอาจารย์ในสถาบันอุดมศึกษา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 8(1), 68-94.
พระครูสุภัทรวชิรานุกูล, พูนชัย ปันธิยะ, เทพประวิณ จันทร์แรง, & เยื้อง ปั้นเหน่งเพ็ชร์ . (2563). การประยุกต์ใช้หลักโหราศาสตร์ตามแนวพระพุทธศาสนา. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 11(2). 410-426.
พิริยะ ผลพิรุฬห์. (2553). ความเต็มใจจ่ายในการใช้บริการหมอดู. วารสารเศรษฐศาสตระรรมศาสตร์, 28(2), 107-126.
รัฐสภา จุรีมาศ . (2564). แนวทางการคุ้มครองผู้บริโภคจากความไม่ได้มาตรฐานของสินค้า: กรณีศึกษาประเทศสิงคโปร์: Guideline to Consumer Protection on Defective Products: Case Study of Singapore. AU Law Journal, 12(1), 102-102.
รินญา นภาศัพท์. (2551). พุทธศาสนากับโหราศาสตร์. ใน รายงานวิจัย. วิทยาลัยศาสนศึกษา: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2551). “ธุรกิจหมอดูปี 51-ปี 52 : ลูกค้าใช้บริการเพิ่ม แต่เม็ดเงินชะลอตัว”. เรียกใช้เมื่อ 1 มิถุนายน 2564 จาก https://www.kasikornresearch.com/th /analysis/k-econ/business
อชิรพจณิชา พลายนาค. (2553). การใช้โหราศาสตร์เป็นวิถีทางในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. ใน วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพุทธศาสน์ศึกษา. คณะอักษรศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Chohaney, M. L. (2014). Locational determinants and valuation of Vlach Rom (Gypsy) fortune-telling territories in the United States: An integrated application of economic and cultural logics and methods. Applied Geography, 53(1), 32-44.
Goodman, D. (2012). Making early American broadcasting's public sphere: Radio fortune telling and the demarcation of private and public speech. Historical Journal of Film, Radio and Television, 32(2), 187-205.
Grall-Bronnec, M., Bulteau, S., Victorri-Vigneau, C., Bouju, G., & Sauvaget, A. (2015). Fortune telling addiction: Unfortunately a serious topic about a case report. Journal of Behavioral Addictions, 4(1), 27-31.
James, R. J., & Tunney, R. J. (2017). The need for a behavioural analysis of behavioural addictions. Clinical Psychology Review, 52, 69-76.
Klingele, C. (2019). Measuring change. The Journal of Criminal Law and Criminology , (1973-), 109(4), 769-817.
Rae, A., & Alexander, R. (2017). Forecasts or fortune-telling: When are expert judgements of safety risk valid? Safety Science, 99(1), 156-165.
