แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของ โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑล ของกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์ทุนศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของชุมชนพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร และ 2) นำเสนอแนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) เป็นวิธีวิจัยเชิงคุณภาพโดยวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสาร เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง การสังเกตการณ์อย่างมีส่วนร่วม และสนทนากลุ่ม โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง ผู้ให้ข้อมูลหลัก แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ประกอบด้วย 1) หน่วยงานภาครัฐ 2) ผู้ประกอบการ 3) แกนนำชุมชน และ4) ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องด้านการจัดการท่องเที่ยว กลุ่มละ 15 คน จำนวนทั้งหมด 60 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาในรูปแบบพรรณนาและสรุปภาพรวม ผลการวิจัยพบว่า 1) ทุนศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของชุมชน ได้แก่ 1.1) ด้านบริบทและทุนศักยภาพพื้นที่ ประกอบด้วย (1) องค์ประกอบหลัก สภาพชุมชนที่เป็นแหล่งท่องเที่ยวทางกายภาพ (2) องค์ประกอบรอง เป็นความต้องการของนักท่องเที่ยว กิจกรรม และสินค้า และ(3) องค์ประกอบส่วนเพิ่มเติม เป็นสิ่งที่อำนวยความสะดวกและบริการต่าง ๆ ในการท่องเที่ยว และ1.2) ด้านการบริหารจัดการ เป็นการจัดการต้นทุนชุมชนที่มี เช่น ตลาดน้ำ สินค้า อาหาร วิถีเกษตรแบบดั้งเดิม และพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ โดยมีขั้นตอนดำเนินงาน ได้แก่ (1) ศูนย์ประสานงานหลักด้านการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน (2) บริหารจัดการแบบยั่งยืนและยืดหยุ่น (3) เสริมศักยภาพการพัฒนาคุณภาพชีวิตและเศรษฐกิจ (4) ส่งเสริมวัฒนธรรมและภูมิปัญญา (5) ดูแลรักษาสิ่งแวดล้อม และ(6) เปิดพื้นที่เรียนรู้และจัดการความรู้ และ 2) แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนจากการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ได้แก่ 2.1) การศึกษาและตั้งรับ 2.2) การดูแลและป้องกันตัวเอง 2.3) การฟื้นฟู และ 2.4) การเรียนรู้และปรับตัวกับสถานการณ์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
แกนนำชุมชน. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)
โครงการ TO BE NUMBER ONE ในทูลกระหม่อมหญิงอุบลรัตนราชกัญญา สิริวัฒนาพรรณวดี. (2564). ความรู้เรื่องวัคซีนโควิด 19. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
จิตติมา ดำรงวัฒนะ และคณะ. (2560). การประเมินศักยภาพความพร้อมรองรับการท่องเที่ยวโดยชุมชน ด้านการเรียนรู้ กรณีศึกษา : ผู้นำชุมชน อำเภอพิปูน จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5(1), 58-69.
ณิชาภัทร สุรวัฒนานนท์. (2562). การท่องเที่ยวกับบทบาทขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย ฮีโร่จำเป็นหรือ ฮีโร่ตัวจริง? เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.bot.or.th/ Thai/ResearchAnd Publications /articles/Pages/Article_29Oct2019.aspx.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.
ผู้ประกอบการ (ก). (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้ประกอบการ (ข). (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)
ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องด้านการจัดการท่องเที่ยว. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)
รพีพัฒน์ มัณฑนะรัตน์. (2563). สถานการณ์การท่องเที่ยวในวิกฤต COVID-19. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.cea.or.th/th/single-research/cultural-heritage-tourism-industry-covid-19.
ศศิชา หมดมลทิล. (2562). ท่องเที่ยวโดยชุมชน วิถีสู่ความยั่งยืน. เรียกใช้เมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2565 จาก https://www.gsbresearch.or.th / wp-content/uploads/2019/10 /GR_report_travel_detail.pdf.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เฟื่องฟ้า พริ้นติ้ง.
สุดถนอม ตันเจริญ. (2558). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของชุมชนบางขันแตก จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารวิชาการราชภัฎเพชรบุรี, 8(2), 32-41.
หน่วยงานภาครัฐ. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวของชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. (สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช, ผู้สัมภาษณ์)
อรรถพล ศิริเวชพันธุ์. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนสู่มาตรฐานความปกติใหม่ (New Normal) เพื่อรองรับสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 กรณีศึกษา ชุมชนหนองฮะ อำเภอห้วยทับทัน จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 12(1), 58-75.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.
World Tourism Organization. (2004). Indicators of Sustainable Development for Tourism Destinations A Guidebook (English version). Retrieved March 22, 2022, from https://www.e-unwto.org/doi/book/10.18111/9789284 407262.
