คุณภาพชีวิตการทำงานที่ส่งผลต่อสมรรถนะของบุคลากร องค์การบริหารส่วนตำบล จังหวัดสระบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตการทำงานและสมรรถนะของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดสระบุรี 2) วิเคราะห์คุณภาพชีวิตการทำงานที่ส่งผลต่อสมรรถนะของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดสระบุรี 3) เสนอแนวทางในการพัฒนาสมรรถนะของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดสระบุรี เป็นวิจัยแบบผสมผสานวิธี กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ บุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดสระบุรี จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 24 คน นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์ สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความถดถอยพหุคูณ การวิเคราะห์การถดถอย และการวิเคราะห์สหสัมพันธ์ ผลการศึกษา พบว่า 1) คุณภาพชีวิตการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดสระบุรี โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากโดยเรียงจากค่าเฉลี่ยมากไปน้อย คือ ด้านโอกาสที่จะเจริญก้าวหน้าอย่างต่อเนื่องและความมั่นคงในการทำงาน ด้านการบูรณาการทางสังคมภายในองค์การที่ทำงาน ด้านความสัมพันธ์ระหว่างงานและชีวิตโดยรวม ด้านสภาพการทำงานที่ปลอดภัยและส่งเสริมสุขภาพ ด้านค่าตอบแทนที่เหมาะสมและเป็นธรรม ด้านความเป็นประโยชน์ต่อสังคมของงาน ด้านโอกาสที่จะได้ใช้และพัฒนาความสามารถของบุคคล และด้านสิทธิส่วนบุคคลในองค์การ 2) คุณภาพชีวิตการทำงาน พบว่า ด้านการบูรณาการทางสังคมภายในองค์การที่ทำงาน และด้านสิทธิส่วนบุคคลในองค์การ ส่งผลต่อสมรรถนะของบุคลากรของเทศบาลตำบล ในจังหวัดสระบุรี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ ระดับ .05 3) พัฒนาคุณภาพชีวิตการทำงานพร้อมทั้งส่งเสริมสมรรถนะของบุคลากรให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด ตลอดจนส่งเสริมให้เกิดการเรียนรู้งานจากผู้มีประสบการณ์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2560). พระราชบัญญัติส่งเสริมการจัด สวัสดิการสังคม พุทธศักราช 2546. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงการพัฒนาสังคมและ ความมั่นคงของมนุษย์.
แก้วตา ผู้พัฒนพงศ์. (2550). คุณภาพชีวิตการทำงานของอาจารย์ในมหาวิทยาลัยไทย. ใน ดุษฎี นิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
บุษยาณี จันทร์เจริญสุข. (2538). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้คุณภาพชีวิตงานกับความ ผูกพันองค์กร ศึกษากรณีข้าราชการสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า พระนครเหนือ. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
รัชนีวรรณ วณิชย์ถนอม. (2549). สมรรถนะในระบบข้าราชการพลเรือนไทย (Competency). เรียกใช้เมื่อ 15 กุมภาพันธ์ 2565 จาก http://training.prd.go.th/ducument _public/
ลาภ ศรีสำอางค์ และไพฑูรย์ บุณวัฒน์. (2555). คุณภาพชีวิตการทำงานและความผูกพันต่อ องค์การของข้าราชการตำรวจกองบัญชาการตำรวจนครบาล. วารสารครุศาสตร์ อุตสาหกรรม, 11(2), 114-122.
สุเนตร นามโคตรศรี. (2553). คุณภาพชีวิตการทำงานของบุคลากรองค์การบริหารส่วนตำบล ในเขตอำเภอด่านขุนทด จังหวัดนครราชสีมา. ใน โครงงานวิศวกรรมศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิศวกรรมโยธา. สำนักวิชาวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี สุรนารี.
Boyne, G. A. & Walker, R. M. (2010). Strategic Management and Public Service Performance: The Way Ahead. Public Administration Review, 70(s1), 185-192.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Test (5th ed.). New York: Harper Collins.
Dubrin, A. J. (1984). Foundation of Organizational Behavior: An Applied perspective. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.
Oliver, M. (1996). Understanding Disability: From Theory to Practice (Chapter 3). New York: St. Martin’s Press.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed). New York: Harper and Row.
