การประเมินมูลค่าทางเศรษฐกิจของการท่องเที่ยววัดเจดีย์ (ไอ้ไข่) อำเภอสิชล จังหวัดนครศรีธรรมราช
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาข้อมูลทั่วไปของนักท่องเที่ยวเดินทางมาท่องเที่ยว 2) ศึกษาระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยว 3) ประเมินมูลค่าการท่องเที่ยว ในการศึกษาใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ โดยเก็บรวมรวมข้อมูลจากแบบสอบถาม จากการสุ่มตัวอย่างอย่างง่าย จำนวน 323 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และประเมินมูลค่าจากการท่องเที่ยวใช้วิธีต้นทุนการเดินทาง ผลการวิจัยพบว่า ข้อมูลทั่วไปของนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง คิดเป็นร้อยละ 52.3 อายุส่วนใหญ่อยู่ในช่วง 21-30 ปี ร้อยละ 40.9 ส่วนใหญ่มีการศึกษาระดับปริญญาตรี คิดเป็นร้อยละ 52.3 ระดับรายได้ส่วนใหญ่มีรายได้ต่อเดือนไม่เกิน 10,000 บาท คิดเป็นร้อยละ 36.8 ทั้งนี้ส่วนใหญ่มีจำนวนครั้งการมาท่องเที่ยวมากกว่า 3 ครั้งขึ้นไป คิดเป็นร้อยละ 38.4 วัตถุประสงค์ในการมาท่องเที่ยวนั้น ได้แก่ ชื่อเสียงความศักดิ์สิทธิ์ของไอ้ไข่มากที่สุดคิดเป็นร้อยละ 32.8 รองลงมาเพื่อขอพรบนบาน คิดเป็นร้อยละ 24.5 ระดับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวต่อปัจจัยด้านต่าง ๆ พบว่า ปัจจัยทั้ง 4 ด้าน ได้แก่ 1) ด้านสถานที่ท่องเที่ยว 2) ด้านสิ่งอำนวยความสะดวกนักท่องเที่ยว 3) ด้านร้านค้า 4) ด้านการประชาสัมพันธ์ นักท่องเที่ยวมีความพึงพอใจในระดับมาก ส่วนผลการประเมินมูลค่าทางเศรษฐกิจของการเดินทางมาท่องเที่ยววัดเจดีย์ โดยใช้ตัวแปร อายุของของนักท่องเที่ยว ระดับการการศึกษา ระดับรายได้ และค่าใช้จ่าย พบว่า มูลค่าส่วนเกินผู้บริโภคต่อคนเท่ากับ 31.57 บาทต่อคน และเมื่อนำมาประเมินมูลค่าทางการท่องเที่ยววัดเจดีย์พบว่ามูลค่าจากการท่องเที่ยวที่ได้มีค่าอยู่ระหว่าง 6,629,624.95 บาทต่อเดือน ถึง 9,470,892.79 บาทต่อเดือน นับว่าเป็นมูลค่าทางเศรษฐกิจสูงมาก
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมประชาสัมพันธ์. (2563). จังหวัดนครศรีธรรมราช กวาดรายได้เป็นอันดับหนึ่งการท่องเที่ยวเมืองรอง. เรียกใช้เมื่อ 9 สิงหาคม 2563 จาก https://thainews.prd.go.th /th/news/
กรุงเทพธุรกิจ. (2563). ไอ้ไข่ วัดเจดีย์ นักปั้นเศรษฐกิจเมืองคอน. เรียกใช้เมื่อ 24 กันยายน 2563 จาก https://www.bangkokbiznews.com/social/899054.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2563). รายงานประจำปีการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย 2563. เรียกใช้เมื่อ 24 ธันวาคม 2563 จาก https://www.tat.or.th/th/about-tat/annual-report.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2563). การท่องเที่ยวกับบทบาทขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย. เรียกใช้เมื่อ 2563 กรกฎาคม 26 จาก https://www.bot.or.th/Thai/ResearchAnd Publications/articles/
นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2553). การวิจัยหลักสูตรและการเรียนการสอน. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
นุชนารถ กฤษณรมย์ และปรีดา นัคเร. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนที่สอดคล้องกับพฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยว กรณีอำเภอนบพิตำ จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 13(1). 128-140.
มัทนา อินไชย และคณะ. (2559). การประเมินมูลค่าการใช้ประโยชน์ด้านนันทนาการของแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติ โดยวิธีต้นทุนการเดินทางส่วนบุคคล กรณีศึกษา แหล่งท่องเที่ยวในอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่. ใน พณณา ตั้งวรรณวิทย์ (บ.ก.), งานวิจัยเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการ การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ครั้งที่ 3 (หน้า 864-876). เพชรบูรณ์: สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
วราลี ศรีตระกูล. (2564). ปรากฏการณ์ไอ้ไข่พารวย พฤติกรรม ความเชื่อ และการบนบาน. ใน ทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยมหิดล.
สำนักข่าว TNN. (2563). อานิสงส์ศรัทธา "ไอ้ไข่ วัดเจดีย์" สร้างอาชีพ-รายได้ ชาวนครฯ มหาศาล. เรียกใช้เมื่อ 2563 ตุลาคม 14 จาก https://www.tnnthailand.com /news/local/58612/
สำนักงานคลังจังหวัดนครศรีธรรมราช. (2563). รายงานภาวะเศรษฐกิจการคลังจังหวัดนครศรีธรรมราช เดือน ตุลาคม 2563. เรียกใช้เมื่อ 24 ตุลาคม 2563 จาก https://www.cgd.go.th/cs/nrt/nrt.
อรสา สนิทวงศ์ ณ อยุธยา. (2552). การประเมินมูลค่าการท่องเที่ยว : กรณีศึกษา อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาเศรษฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Cochran, W.G. (1953). Sampling Techiques. New York: John Wiley & Sons. Inc.
Polit, D. & B. Hungler. (2004). Nursing Research-Principle and Methods. Lippincott Williams & Wilkins: Philadelphia.