แนวทางการพัฒนาธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย ตามหลักการของมูฮัมหมัด ยูนุส
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาและวิเคราะห์แนวคิดธุรกิจเพื่อสังคมของมูฮัมหมัด ยูนุส 2) เพื่อศึกษาการดำเนินงานและความเป็นไปได้ของการนำแนวคิดธุรกิจเพื่อสังคมมาใช้ในธุรกิจเพื่อสังคมของประเทศไทย 3) เพื่อเสนอแนะแนวทางการส่งเสริมธุรกิจเพื่อสังคมในประเทศไทยตามหลักการของศาสตราจารย์มูฮัมหมัด ยูนุส โดยมีวิธีการดำเนินงานวิจัยในรูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ ประกอบด้วยการดำเนินการ 2 ส่วน คือ 1) การวิจัยเอกสาร และ 2) วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ทรงคุณวุฒิโดยใช้รูปแบบเทคนิคเดลฟาย ซึ่งจะใช้ผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 17 คน โดยมีผู้ทรงคุณวุฒิแบ่งออกเป็นกลุ่ม ดังนี้ 1) ผู้ทรงคุณวุฒิที่มาจากหน่วยงานภาครัฐบาล 2) ผู้ทรงคุณวุฒิที่มาจากหน่วยงานภาคเอกชน 3) ผู้ทรงคุณวุฒิที่มาจากนักวิชาการที่มีประสบการณ์การทำงาน 4) ผู้ทรงคุณวุฒิที่มาจากวิสาหกิจเพื่อสังคม หรือ ธุรกิจเพื่อสังคมที่สังกัดสมาชิกของสมาคมธุรกิจเพื่อสังคมแห่งประเทศไทย ผลการวิจัยค้นพบว่า สถานการณ์การดำเนินธุรกิจเพื่อสังคมตามแนวทางของยูนุสในประเทศไทย ในแง่มุมทางกฎหมายถือว่าเป็นเรื่องล่าช้า แต่ภาครัฐเริ่มมีการให้ความสําคัญด้วยการเพิ่มโอกาสในการลงทุน ปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินกิจการวิสาหกิจเพื่อสังคมและธุรกิจเพื่อสังคม ในด้านกฎหมาย องค์กรส่วนใหญ่ได้นิยามตามกฎหมายเพื่อเป็นประโยชน์ในการระบุกิจการที่เข้าเกณฑ์ในการได้รับการส่งเสริมจากรัฐบาล ประกอบกับระบบการจดทะเบียนเป็นวิสาหกิจเพื่อสังคมตามกฎหมาย การจดทะเบียนดังกล่าวไม่ได้ให้สถานะความเป็นนิติบุคคลกับผู้จดทะเบียน ด้วยเหตุนี้ ธุรกิจเพื่อสังคมทั้งที่จดทะเบียนเป็นวิสาหกิจเพื่อสังคมและไม่ได้จดทะเบียนจึงมีรูปแบบองค์กรที่หลากหลาย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2562). กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์หนุนวิสาหกิจเพื่อสังคมเครื่องมือพัฒนาประเทศที่ยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: กรมพัฒนาสังคมและสวัสดิการ กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
บุษกร ปังประเสริฐ และคณะ. (2563). การดำเนินธุรกิจอย่างยั่งยืนของผู้ประกอบการวิสาหกิจเพื่อสังคมในประเทศไทย: วิธีการวิจัยแบบผสม. BU Academic Review, 2(19), 73-87.
สถาบันไทยพัฒน์. (2559). สร้างธุรกิจเพื่อสังคม. กรุงเทพมหานคร: สถาบันไทยพัฒน์.
สุทธิศักดิ์ ไกรสรสุธาสินี. (2556). ความรับผิดชอบของธุรกิจต่อสังคม Corporate Social Responsibility. กรุงเทพหานคร: คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Beschorner, T. (2013). Creating Shared Value: The One-Trick Pony Approach - A OMMENT ON Michael Porter and Mark Kramer. Business Ethics Journal Review, 17(1), 106-112.
British Government. (2002). Social Enterprise: A Strategy for Success. London: Department of Trade and Industry.
Department of Trade and Industry UK. (2002). Department of Trade and Industry Consolidated Resource Accounts 2001-2002. London: The Stationery Office.
Global Sustainable Investment Alliance. (2018). Sustainable Investor Poll on TCFD Implementation. Belgium: The Global Sustainable Investment Review.The Lancet.
Hackett, M. (2010). Challenging Social Enterprise Debates in Bangladesh. Social Enterprise Journal, 3(6), 210-224.
Merton, R. K. (1968). The Matthew effect in science: The reward and communication systems of science are considered. Science, 159(3810), 55-62.
Nurhayati, N. (2016). Grameen Bank Proyek “Social Business” Muhammad Yunus. Jurnal Bisnis, Manajemen dan Perbankan, 2(1), 31-48.
Sachs, J. D. (2012). From Millennium Development Goals to Sustainable Development Goals. Viewpoint, 379(9), 2206-2211.
Yunus, M. (2009). Creating a World Without Poverty: Social Business and the Future of Capitalism. New York: Public Affairs.
