กลยุทธ์การสื่อสารผ่านสื่อใหม่ของกระทรวงสาธารณสุข และความไว้วางใจของประชาชนในช่วงการระบาด ของโรคติดเชื้อไวรัสโควิด-19
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาการกลยุทธ์การสื่อสารผ่านสื่อใหม่ของกระทรวงสาธารณสุข และศึกษาแนวทางการสื่อสารเพื่อส่งเสริมความไว้วางใจของประชาชน โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ 2 ส่วน ได้แก่ การศึกษากลยุทธ์การสื่อสารด้วยวิธีการวิเคราะห์เอกสาร (Document Analysis) จากสื่อใหม่ของกระทรวงสาธารณสุข ในช่วงการระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ระลอก 4 ในประเทศไทย ระหว่างวันที่ 20 กรกฎาคม – 30 กันยายน 2564 และการศึกษาแนวทางการสื่อสารที่ส่งเสริมความไว้วางใจด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-Depth Interview) จากผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ นักวิชาการ สื่อมวลชน บุคลากรทางการแพทย์ และผู้รับสาร จำนวน 15 คน ผลการวิจัย พบว่า กลยุทธ์การสื่อสารผ่านสื่อใหม่ ได้แก่ 1. ประเด็นที่ทันกระแส 2. แหล่งสารน่าเชื่อถือ และ 3. รูปแบบการสื่อสาร ได้แก่ 1) สื่อสารผ่านบุคคลที่สาม 2) สื่อสารด้วยภาพ 3) สร้างการมีส่วนร่วม 4) ใช้แฮชแท็ก 5) ใช้สื่อหลากหลาย และ 6) ใช้ช่องทางหลากหลาย ผลการศึกษาแนวทางการสื่อสารเพื่อส่งเสริมความไว้วางใจ พบว่า 1. ผู้ส่งสาร ควรเป็นศูนย์กลางการสื่อสาร ใช้ผู้ส่งสารที่มีความรู้ ใกล้ชิด เกี่ยวข้อง มีทักษะการสื่อสาร มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ มีจังหวะที่ดี วิเคราะห์ผู้รับสารได้ ตรงไปตรงมา เห็นอกเห็นใจ ใช้การสื่อสารเชิงรุก และมีการทบทวนบทบาท 2. ช่องทางการสื่อสาร ที่รวดเร็ว เข้าถึงและใช้งานง่าย เผยแพร่สื่อได้หลายองค์ประกอบ และหลายช่องทาง 3. สาร มีความถูกต้อง รวดเร็ว เข้าใจง่าย กระชับ ชัดเจน สม่ำเสมอ ครบถ้วน มีข้อมูลทางวิชาการ สอดคล้องไปกับแนวปฏิบัติงาน แหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ ใช้ข้อมูลชุดเดียว ป้องกันข่าวปลอม และออกแบบสื่อดี 4. ผู้รับสาร ต้องเปรียบเทียบข้อมูลจากหลายแหล่ง เลือกรับข้อมูลจากสื่อหลัก หรือผู้เชี่ยวชาญ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมโรค. (2563). คู่มือเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในการตอบโต้ภาวะฉุกเฉินกรณีการระบาดโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ในประเทศไทย. เรียกใช้เมื่อ 16 สิงหาคม 2564 จาก https://ddc.moph.go.th/viralpneumonia/file/g_other/g_other05.pdf
กิติมา สุรสนธิ. (2559). การสำรวจสภาพการณ์การสื่อสาร พ.ศ. 2556 เพื่อการกำหนดนโยบายการสื่อสารในภาวะน้ำท่วม. วารสารศาสตร์, 9(12), 7-23.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุริวิยาสาสน์.
พชรพจน์ นันทรามาศ และคณะ. (2564). Economic Outlook 2021. เรียกใช้เมื่อ 16 สิงหาคม 2564 จาก https://krungthai.com/Download/economyresources /EconomyResourcesDownload_454Economic_Outlook_13_01_64.pdf
พระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ.2558 (ฉบับที่1). (2558). ราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ 132 ตอนที่ 86 ก หน้า 27 (8 กันยายน 2558).
ภัทรวรรณ ปิ่นแก้ว. (2555). การสื่อสารเพื่อสร้างความเข้าใจกับสาธารณชนเรื่องไข้หวัดใหญ่สายพันธุ์ใหม่ (H1N1) 2009. ใน วิทยานิพนธ์ สาขานิเทศศาสตรพัฒนาการ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ส่งศรี ชมพูวงศ์. (2547). การวิจัย. นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยราชภัชนครศรีธรรมราช.
Bickham, S. & Francis, D. (2021). The Public’s Perceptions of Government Officials’ Communication in the Wake of the COVID-19 Pandemic. Journal of Creative Communications, 16(2), 190-202.
IFRC, & Unicef. (2020). Building Trust Within and Across Communities for Health Emergency Preparedness. Retrieved 5 September 2021 from https:// r eliefweb.int/sites/reliefweb.int/files/resources/IFRC_UNICEF_Building_Tru st_within_and_across_communities_Jul2020.pdf
Paek, H. & Hove, T. (2021). Information Communication Technologies (ICTs), Crisis Communication Principles and the COVID-19 Response in South Korea. Journal of Creative Communications, 16 (2), 213-221.
