การศึกษาตลาดและวิเคราะห์ตำแหน่งทางการตลาดของผ้าพื้นถิ่น ที่ผลิตและจำหน่าย ของจังหวัดนครศรีธรรมราช

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสำรวจตลาดผ้าพื้นถิ่น 2) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการบริโภคผ้าพื้นถิ่น และ 3)เพื่อวิเคราะห์ตำแหน่งทางการตลาดของผ้าพื้นถิ่นที่ผลิตและจำหน่ายของจังหวัดนครศรีธรรมราช เครื่องมือที่ใช้ แบบสัมภาษณ์ และตารางวิเคราะห์ข้อมูล กลุ่มตัวอย่าง ผู้ผลิตผ้าพื้นถิ่น 6 กลุ่ม ร้านค้า 4 ร้าน และผู้บริโภค 30 คน ใช้การสุ่มแบบเจาะจง การวิเคราะห์ข้อมูล วิเคราะห์เนื้อหา และตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้า ผลการวิจัย การสำรวจตลาดผ้าพื้นถิ่น พบว่า มีโอกาสเติบโต เพราะ ความมีชื่อเสียงเรื่องผ้ายก ผ้าทอ นโยบายผู้ว่าราชการจังหวัด ความมีเอกลักษณ์การทอ การออกแบบ และลวดลาย ด้านอำนาจการต่อรองของผู้ขาย พบว่าปัจจัยที่ส่งผลกระทบ คือ ผ้ายกหรือผ้าทอ ต้องสั่งซื้อเส้นไหม เส้นฝ้ายจากภายนอก ราคาไม่สามารถควบคุมได้ ด้านผ้ามัดย้อม และผ้าบาติก ผู้ผลิตต้องสั่งซื้อเสื้อสำเร็จรูปนำมามัดย้อม หรือเพ้นท์ลาย ด้านอำนาจการต่อรองของผู้ซื้อ ปัจจัยสำคัญ คือ สินค้าทำมือ สินค้าไม่คงที่ เช่น สี ลวดลาย ด้านอุปสรรคจากสินค้าทดแทน มีปัจจัยสำคัญ คือ ผ้าสำเร็จรูปมีราคาถูกกว่า หาซื้อได้ง่ายกว่า มีการออกแบบหลากหลาย ใช้ทดแทนกันได้ อุปสรรคของผู้เข้ามาใหม่ พบว่า นักลงทุนหน้าใหม่เข้ามายาก เพราะเป็นสินค้าที่ต้องอาศัยความชำนาญการศึกษาพฤติกรรมผู้บริโภค  แบ่งตามลักษณะองค์กร และลักษณะผ้า คือ ผ้ายก ผ้าทอ สำหรับกลุ่มทำงานอายุ 30 ปีขึ้นไป ผ้าบาติก สำหรับ กลุ่มทำงานตอนต้น อายุ 25 ปี ขึ้นไป นิยมผ้ามีสีสัน ลวดลายสวยงาม และผ้ามัดย้อม สำหรับ กลุ่มวัยรุ่น 18 -24 ปี นักเรียน นักศึกษา การวางตำแหน่งการตลาด  พบว่า ผู้ผลิตวางตำแหน่งผลิตภัณฑ์เชื่อมโยง อัตลักษณ์ผ้ากับราคา ในใจผู้บริโภค