การพัฒนาวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ต้นน้ำกลาย ของหมู่บ้านพัฒนา จังหวัดนครศรีธรรมราช บนฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ต้นน้ำกลายของหมู่บ้านพัฒนา จังหวัดนครศรีธรรมราช บนฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน 2) เพื่อศึกษาข้อเสนอแนะการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน โดยใช้วิธีการวิจัยแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 21 คน เก็บข้อมูลโดยใช้การสัมภาษณ์แบบไม่มีโครงสร้าง การวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร จำนวน 581 คน ขนาดกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 237 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานโดยแปลผลตามแบบมาตราส่วนประเมินค่า 5 ระดับและแปลความหมายของค่าเฉลี่ยของผลการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการวิเคราะห์ข้อมูลการพัฒนาวิสาหกิจชุมชน โดยรวมทั้ง 4 ด้าน มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.52) เรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย พบว่า ด้านข้อมูลข่าวสาร มีค่าเฉลี่ยในระดับมากที่สุด ( = 4.75) ส่วนด้านการบริหารจัดการ มีค่าเฉลี่ยในระดับน้อยสุด ( = 4.32) 2) ข้อเสนอแนะการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนการวางแผนการทำงานแบ่งออกเป็น 4 ด้าน 2.1) ด้านการบริหารจัดการวิสาหกิจชุมชน ควรมีการจัดทำแผนพัฒนาร่วมกับหน่วยงานภาครัฐโดยการเขียนแผนพัฒนาวิสาหกิจชุมชนให้อยู่ในแผนพัฒนาของภาครัฐ 2.2) ด้านการเงินของวิสาหกิจชุมชน หลังจากเพิ่มแผนพัฒนาในแผนงานของรัฐแล้ว ควรเสนอโครงการเพื่อรับงบประมาณมาพัฒนาวิสาหกิจให้ดียิ่งขึ้น 2.3) ด้านการผลิตของวิสาหกิจชุมชน ควรมีการอบรม และนำเทคโนโลยีมาช่วยในการผลิตสินค้าให้มีมาตรฐานและรวดเร็วมากขึ้น และ 2.4) ด้านข้อมูลข่าวสารของวิสาหกิจชุมชน ควรมีการขยายฐานของกลุ่มลูกค้าให้มีความหลากหลาย และควรมีการส่งเสริมให้ผลิตภัณฑ์สามารถส่งออกไปยังต่างประเทศได้
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2560). แนวทางการจัดตั้งและพัฒนากลุ่มอาชีพ. กรุงเทพมหานคร: สไตล์ครีเอทีฟเฮ้าส์.
กุสุมา ภูเสตว์. (2553). การประชาสัมพันธ์เพื่อสร้างการมีส่วนร่วมของชุมชนในการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. ใน รายงานวิจัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คณิดา ไกรสันติ และรัสมนต์ คำศรี. (2559). แนวทางการพัฒนาศักยภาพกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสุชาวดี ตำบลปริก อำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา. ใน การประชุมาหดใหญ่วิชาการระดับชาติ และนานาชาติ ครั้งที่ 7 วันที่ 23 มิถุนายน 2559. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
จินตนา กาญจนวิสุทธิ์. (2558). เส้นทางวิสาหกิจชุมชนเพื่อการพัฒนาอาชีพและการพึ่งตนเอง. กรุงเทพมหานคร: มีน เซอร์วิส ซัพพลาย.
ธงพล พรหมสาขา ณ สกลนคร. (2556). แนวทางการพัฒนาการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนในเขตลุ่มทะเลสาบสงขลา. ใน รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ธนาคาร เรืองศิลป์สุวิทย์. (2549). การดำเนินงานวิสาหกิจชุมชน กลุ่มผลิตภัณฑ์จักรสาน ในจังหวัดเชียงใหม่. ใน รายงสนการวิจัย. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
บานชื่น นักการเรียน และคณะ. (2562). ผู้นำทางการเมืองเชิงพุทธ. วารสารสิรินธรปริทรรศน์, 20(1), 30-36.
พชรพร วงษ์วาน. (2563). แนวทางการบริหารการพัฒนาวิสาหกิจชุมชนสู่ความสำเร็จอย่างยั่งยืนของ จังหวัดเพชรบุรี. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 15(1), 100-111.
ศรัณย์ ฐิตารีย์ และสุรศักดิ์ โตประสี. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ขององค์การบริหารส่วนตำบลบางน้ำผึ้ง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารสารสนเทศ, 10(1), 141-150.
ศิริรัตน์ พุมดวง. (2564). วิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ต้นน้ำกลาย. เรียกใช้เมื่อ 3 มกราคม 2564 จาก https://www.provincialchamp.com/2019/shop/62143
สำนักงานเลขานุการคณะกรรมการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2548). วิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการเกษตร.
เสรี พงศ์พิศ. (2552). คู่มือทำวิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: พลังปัญญา.
Yamane, T. (1967). Statistics,: Aa Introductory Analysis. New York: Harpet and Row.