ความพึงพอใจ ความคาดหวัง และความต้องการเรียนกวดวิชา รูปแบบออนไลน์ของนักเรียนในสถานการณ์การระบาด ของโรค COVID-19
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาและสำรวจความพึงพอใจของการเรียนพิเศษออนไลน์ 2) ศึกษาหาความคาดหวังของการสอนแบบออนไลน์ในสถาบันกวดวิชา และ 3) เสนอแนวทางการปรับตัวการสอน ออนไลน์ให้กับโรงเรียนกวดวิชาเพื่อตอบสนองความต้องการของนักเรียนและผู้ปกครองในช่วงการระบาดของโรคโควิท-19 โดยใช้รูปแบบการวิจัยแบบผสมผสาน โดยใช้แบบสอบถามในกลุ่มประชากรเป็นนักเรียนจากโรงเรียนกวดวิชา 5 สถาบัน เพศหญิง 60.6% เพศชาย 39.4% อายุระหว่าง 13 - 19 ปี การสัมภาษณ์เชิงลึกในนักเรียน 1 คน และ อาจารย์สอนพิเศษ 1 คน พบว่านักเรียนที่เรียนกวดวิชาในรูปแบบออนไลน์มีความพึ่งพอใจต่อเนื้อหาที่เรียนถึงแม้รูปแบบการสอนจะเปลี่ยนไปในระดับมากที่สุด (4.21±1.12) และพึงพอใจปริมาณของงานที่ได้รับมอบหมายในระดับน้อย (1.94±1.03) มีความคาดหวังให้สอนออนไลน์ให้มีประสิทธิภาพเทียบเท่าเหมือนเรียนปกติ (4.66±0.75) มีความคาดหวังให้สามารถสอบถามครูผู้สอนกวดวิชาในประเด็นที่ไม่เข้าใจภายหลังการเรียนกวดวิชาในรูปแบบออนไลน์ได้ (4.50±0.50) มีความคาดหวังให้สถาบันกวดวิชาลดค่าใช้จ่ายในการเรียนลงจากการเรียนที่สถาบันกวดวิชาปกติ (4.17±0.37) ความต้องการเรียนพิเศษออนไลน์ภายหลังการระบาดของโรค โควิท-19 ได้จบลง พบว่านักเรียน 62.5% ต้องการเรียนพิเศษตัวต่อตัวเป็นหลักและเรียนพิเศษออนไลน์เป็นบางครั้ง 25% ต้องการเรียนพิเศษออนไลน์เป็นหลักและเรียนพิเศษตัวต่อตัวเป็นบางครั้ง และ 12.5% ไม่ต้องการเรียนพิเศษออนไลน์ ผลของการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เรียนพึงพอใจเมื่อติวเตอร์มีเวลาหลังคลาสเรียนเพื่อให้นักเรียนได้ถามคำถามที่ตนเองสงสัย และนักเรียนคาดหวังการตอบคำถามที่สงสัยในทันทีรวมถึงการได้รับคำแนะนำทางด้านการศึกษาต่อ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จินดารัตน์ จำปาทิพย์. (8 กันยายน 2564). การสัมภาษณ์ส่วนบุคคล. (ปัณณรุจน์ ดิศพงษ์สันต์, ผู้สัมภาษณ์)
จิรา ขาวิเศษ. (2557). ปัจจัยทางการตลาดที่มีอิทธิพลให้เกิดแรงจูงใจในการตัดสินใจเลือกโรงเรียน กวดวิชาของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ในจังหวัดชลบุรี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยธนบุรี, 8(17), 55-71.
ปภัทร์สิริ ชุ่มศรีครินทร์. (19 กันยายน 2564). บทสัมภาษณ์ส่วนตัว. (ปัณณรุจน์ ดิศพงษ์สันต์, ผู้สัมภาษณ์)
พรหมสร เดชากวินกุล. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเรียนโรงเรียนกวดวิชาของผู้เรียนระดับประถมศึกษตอนปลาย ในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริชัย ดีเลิศ และคณะ. (ม.ป.ป.). การศึกษาพฤติกรรมและกระบวนการตัดสินใจซื้อเครื่องแต่งกายที่มีผลต่อกลุ่มดิจิตอลเนทีฟผ่านระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ในเขตประเวศน์ กรุงเทพมหานคร. ใน การประชุมวิชาการด้านการจัดการระดับชาติ วลัยลักษณ์วิจัยทางการจัดการ รั้งที่ 4. นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
สุดารัตน์ วุฒิมงคลพานิช. (2559). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อคอร์สเรียนพิเศษจากสถาบันกวดวิชา ของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ถึงปีที่ 6 ในเขตกรุงเทพมหานคร. ใน วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Cochran W. G. (1963). Sampling Technique. 2nd Edition. New York: John Wiley and Sons Inc.
Dziuban C. et al. (2015). Student Satisfaction with Online Learning: Is it a Psychological Contract. Journal of Asynchronous Learning Network, 19(2), 1-15.
Emmeline B. et al. (2016). The Value of Peer Learning for First-year Postgraduate University Students’ Social and Academic Integration. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 228(2016), 229-304.
Hojo M. (2021). Association between student-teacher ratio and teachers' working hours and workload stress: evidence from a nationwide survey in Japan. BMC public health, 21(1), 1-8.
Meulenbroeks R. (2020). Suddenly fully online: A case study of a blended university course moving online during the Covid-19 pandemic. Heliyon, 6(12), 1-7.
Nugent, T. (2009). The Impact of Teacher-student Interaction On Student Motivation And Achievement. Electronic Theses and Dissertations, 1(2009), 1-141.
