แนวทางกฎหมายในการจดทะเบียนรับรองสถานภาพทางกฎหมาย ของคู่รักเพศเดียวกัน
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎีทางศาสนา ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรม และความคิดเห็นทางสังคมของไทยในเรื่องการจดทะเบียนรับรองสถานภาพทางกฎหมายของคู่รักเพศเดียวกัน และ2) ศึกษาวิเคราะห์การรับรองและคุ้มครองสถานภาพทางกฎหมายของคู่รักเพศเดียวกันตามหลักสิทธิมนุษยชนและรัฐธรรมนูญ เป็นวิธีวิจัยเชิงคุณภาพโดยวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสาร และสัมภาษณ์เชิงลึก โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เป็นตัวแทนผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกฎหมายการจดทะเบียนรับรองสถานะทางกฎหมายคู่รักเพศเดียวกัน มี 4 กลุ่ม ประกอบด้วย 1) กฎหมาย 2) วิชาการ 3) สังคมสงเคราะห์ และ 4) ประชาชนคู่รักเพศเดียวกัน จำนวนทั้งสิ้น 45 รูป/คน ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวคิด ทฤษฎีทางศาสนา ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรมคือ คริสต์ถือว่ารักเพศเดียกันเป็นบาป อิสลามถือว่าเป็นพฤติกรรมต้องห้ามต้องโทษละเมิดคำสอน ฮินดูถือว่ารักเพศเดียวกันเป็นบาป และพุทธศาสนาถือว่าผิดขนบธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรมไม่เหมาะสม และความเห็นการจดทะเบียนรับรองสถานภาพทางกฎหมายคือ ประเทศไทยมีเสรีภาพการกระทำใดที่ไม่ขัดต่อกฎหมายและจารีตประเพณี สามารถทำได้โดยไม่มีความผิด แต่สังคมไทยยังเห็นว่าเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม และ 2) การรับรองและคุ้มครองสถานภาพทางกฎหมายคือ อเมริกามีการเรียกร้องสิทธินี้เพื่อให้เกิดการคุ้มครองสิทธิในการก่อตั้งครอบครัวของคู่รักเพศเดียวกัน และประเทศไทยยังไม่มีกฎหมายรับรองสถานภาพทางกฎหมาย ปัญหาที่เกิดคือ การจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคลก่อให้เกิดความไม่เสมอภาคเท่าเทียม และถูกเลือกปฏิบัติ จึงควรมีการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายให้สอดคล้องกับหลักสิทธิ เสรีภาพ และความเสมอภาคเท่าเทียม โดยไม่คำนึงถึงความแตกต่างทางเพศตามรัฐธรรมนูญ พุทธศักราช 2560
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชลิดาภรณ์ ส่งสัมพันธ์. (2547). จากคอลัมน์หมายเหตุการณ์; สงครามเชิงวัฒนธรรม : การแต่งงานของคนรักเพศเดียวกัน. เนชั่นสุดสัปดาห์, 13(614). (วันที่ 8 – 14 มีนาคม 2547).
ชวินโรจน์ ธีรพัชรพร และภาณุมาศ ขัดเงางาม. (2560). สิทธิความเสมอภาคในการสมรสของบุคคล ที่มีความหลากหลายทางเพศในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 22(2), 24-32.
ณัฐวุฒิ ชัยสายัณห์. (2558). กฎหมายรับรองสถานะในการใช้ชีวิตคู่ร่วมกันของ กลุ่มคนที่มีเพศวิถีแบบรักเพศเดียวกัน. ใน ดุษฎีนิพนธ์นิติศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ธัญลักษณ์ นามจักร. (2555). การรับรองสถานภาพการสมรสของบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ. วารสารนักบริหาร, 33(2), 10-16.
นักบวชในศาสนาพุทธ. (19 กันยายน 2564). แนวทางกฎหมายในการจดทะเบียนรับรองสถานภาพทางกฎหมายของคู่รักเพศเดียวกัน. (ปาลิดา จิรทิพย์, ผู้สัมภาษณ์)
นักวิชาการ. (14 กันยายน 2564). แนวทางกฎหมายในการจดทะเบียนรับรองสถานภาพทางกฎหมายของคู่รักเพศเดียวกัน. (ปาลิดา จิรทิพย์, ผู้สัมภาษณ์)
นักสิทธิมนุษยชน. (14 กันยายน 2564). แนวทางกฎหมายในการจดทะเบียนรับรองสถานภาพทางกฎหมายของคู่รักเพศเดียวกัน. (ปาลิดา จิรทิพย์, ผู้สัมภาษณ์)
บุญชม ศรีสะอาด. (2561). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 2. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.
บุญอยู่ ขอพรประเสริฐ. (2554). แนวทางการพัฒนามาตรฐานความโปร่งใสของหน่วยงานภาครัฐ. วารสารวิทยาการจัดการ, 28(1), 33-48.
ประชาชนที่เป็นคู่รักเพศเดียวกัน. (19 กันยายน 2564). แนวทางกฎหมายในการจดทะเบียนรับรองสถานภาพทางกฎหมายของคู่รักเพศเดียวกัน. (ปาลิดา จิรทิพย์, ผู้สัมภาษณ์)
ยุทธนา สุวรรณประดิษฐ์. (2543). สิทธิและเสรีภาพของรักร่วมเพศชายตามกฎหมายรัฐธรรมนูญ:วิเคราะห์จากปัญหาสังคมไทย. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิติศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. (2564). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
สุชาติ ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2546). ระเบียบวิธีการวิจัยสังคมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพมหานคร: เฟื่องฟ้า ปริ๊นติ้ง.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.