ปัญหากฎหมายยาเสพติด : ศึกษากรณีเสพและครอบครองเพื่อเสพ สารแอมเฟตามีนและอนุพันธ์

Main Article Content

ปิยะภัทร เชื่องดี
ธานี วรภัทร์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวคิดทฤษฎีและกฎหมายยาเสพติดที่เกี่ยวกับผู้เสพครอบครองเพื่อเสพสารแอมเฟตามีนและอนุพันธ์ ทั้งมาตรการความผิดทางอาญาการลงโทษให้เหมาะสมกับผู้เสพหรือครอบครองเพื่อเสพโดยศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายยาเสพติดของประเทศไทยและต่างประเทศ นำผลที่ได้จากการศึกษาไปเสนอแนะเพื่อปรับปรุงกฎหมายยาเสพติดที่เกี่ยวข้องให้เหมาะสม ทั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพศึกษาค้นคว้าข้อมูลจากเอกสาร ตำรา วิทยานิพนธ์ รายงานวิจัยต่าง ๆ บทความ ตัวบทกฎหมาย รวมถึงการสืบค้นข้อมูลทางอินเทอร์เน็ตโดยวิธีการวิเคราะห์เปรียบเทียบกฎหมายไทยกับกฎหมายต่างประเทศและนำมาปรับใช้เพื่อแก้ไขกฎหมายให้เหมาะสมจากการศึกษาพบว่าปัญหากฎหมายยาเสพติดที่เกี่ยวกับสารแอมเฟตามีนและอนุพันธ์ของประเทศไทย เนื่องมาจากการที่กฎหมายได้เปลี่ยนสารกลุ่มแอมเฟตามีนและอนุพันธ์ จากวัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท ประเภท 2 ให้เป็นยาเสพติดให้โทษประเภท 1 ขณะที่สาธารณรัฐโปรตุเกส และสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี บัญญัติให้สารแอมเฟตามีนและอนุพันธ์เป็นเพียงวัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทเท่านั้น และไม่นำโทษทางอาญามาใช้กับผู้เสพ ครอบครองเพื่อเสพแอมเฟตามีนและอนุพันธ์ซึ่งแตกต่างจากกฎหมายยาเสพติดในประเทศไทยที่บัญญัติให้มีโทษจำคุกในความผิดฐานเสพและครอบครองเพื่อเสพ ซึ่งไม่สอดคล้องกับหลักที่ถือว่าผู้เสพยาเสพติดเป็นผู้ป่วยที่ต้องได้รับการรักษาจึงเห็นควรแก้ไขให้สารแอมเฟตามีนและอนุพันธ์เป็นวัตถุออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท ประเภท 2 และยกเลิกความผิดอาญาฐาน เสพหรือครอบครองเพื่อเสพแอมเฟตามีนและอนุพันธ์ ควรนำมาตรการอื่นมาใช้แทนการลงโทษทางอาญา

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
เชื่องดี ป. ., & วรภัทร์ ธ. . (2021). ปัญหากฎหมายยาเสพติด : ศึกษากรณีเสพและครอบครองเพื่อเสพ สารแอมเฟตามีนและอนุพันธ์ . วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(12), 308–321. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/257665
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ธานี วรภัทร์. (2559). กฎทองของกฎหมายยาเสพติดในช่วงเปลี่ยนผ่าน. กรุงเทพมหานคร: สำนักกิจการในพระดำริพระเจ้าหลานเธอพระองค์เจ้าพัชรกิติยาภากระทรวงยุติธรรม.

ประกาศกระทรวงสาธารณสุข ฉบับที่ 135. (2539). เรื่อง ระบุชื่อและประเภทยาเสพติดให้โทษ ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 113 ตอนพิเศษ 23 ง หน้า 40 (16 สิงหาคม 2539).

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย. (2560). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 136 ตอนที่ 40 ก หน้า 1 (6 เมษายน 2560).

วิเชษฐ์ สินประสิทธ์กุล. (2560). ปัญหากฎหมายทางการแพทย์และสาธารณสุขของสารแอมเฟตามีนและอนุพันธ์. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิติศาสตร์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.

ศักดิ์ชัย เลิศพานิชพันธุ์. (2556). การศึกษากฎหมายยาเสพติดในต่างประเทศ : ศึกษาเฉพาะกรณี ประเทศญี่ปุ่น ฝรั่งเศส สวิตเซอร์แลนด์ เยอรมัน โปรตุเกส อังกฤษ และสหรัฐอเมริกา. กรุงเทพมหานคร: สำนักกิจการในพระดำริพระเจ้าหลานเธอพระองค์เจ้าพัชรกิติยาภากระทรวงยุติธรรม.

สง่า อัครปรีดี. (2561). การใช้มาตรการทางเลือกอื่นแทนการลงโทษทางอาญาในความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดสำนักงานกฤษฎีกา. เรียกใช้เมื่อ 10 มิถุนายน 2564 จาก https://www.krisdika.go.th/data/activity/act213

สัญญพงศ์ ลิ่มประเสริฐ และคณะ. (2562). การลงโทษผู้กระทำผิดทางอาญางานประชุมวิชาการระดับชาติมหาวิทยาลัยรังสิต ประจำปี 2562. มหาวิทยาลัยรังสิต. เรียกใช้เมื่อ 24 เมษายน 2564 จาก https://rsucon.rsu.ac.th/files/proceedings/ nation2019/NA19-109

สำนักกิจการในพระดำริพระเจ้าหลานเธอพระองค์เจ้าพัชรกิติยาภา. (2558). สถานการณ์ปัญหายาเสพติดและแนวโน้มของปัญหา. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงยุติธรรม.

สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด กระทรวงยุติธรรม. (2563). รายงานผลการดำเนินงานป้องกันและปราบปรามยาเสพติด ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2563. เรียกใช้เมื่อ 10 มิถุนายน 2564 จาก https://www.oncb.go.th/Home/Pages/ DOC_narcotic_2563.aspx

European Monitoring Center For Drugs and Drug Addiction. (2017). Germany Country Drug Report2017. Retrieved April 25, 2021, from https://www.emcdda.europa.eu/system/files/publications/4528/TD0416906ENN.pdf

Germany Drug Control Data and Policies. (2020). Drug Policy Facts. Retrieved April 25, 2021, from https://www.drugpolicyfacts.org/region/germany #Data