การส่งเสริมการปฏิบัติกิจวัตรของพระสงฆ์ไทยในยุค 4.0

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากิจวัตรในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท           2) ศึกษาการส่งเสริมการปฏิบัติกิจวัตรของพระสงฆ์จากอดีตสู่สังคมไทย 3) วิเคราะห์          การส่งเสริมการปฏิบัติกิจวัตรของพระสงฆ์ไทยในยุค 4.0 เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาเอกสารจากแหล่งปฐมภูมิ ทุติยภูมิ และสัมภาษณ์พระสงฆ์เขตพื้นที่จังหวัดนครราชสีมา จำนวน 42 รูป นำมาวิเคราะห์ สังเคราะห์องค์ความรู้ แล้วนำเสนอในเชิงพรรณนาโวหาร ผลการวิจัยพบว่า กิจวัตรในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเถรวาท คือการปฏิบัติกิจของสงฆ์เกี่ยวกับพระวินัยบัญญัติและอาจาระอันเป็นข้อวัตรสำหรับปฏิบัติระหว่างอาจารย์กับศิษย์ กิจวัตรนี้ถือปฏิบัติมาตั้งแต่พุทธกาลจนถึงสังคมไทยแต่โบราณได้นำมาปรับใช้ในการปกครองสงฆ์เพื่ออนุวัตตามพระวินัยบัญญัติ แนวทางการส่งเสริมจะต้องปฏิบัติตาม 4 ขั้นตอน คือ ขั้นที่ 1 เข้าใจปัญหา พระสงฆ์เข้าใจและทราบปัญหาและสาเหตุที่เกิดจากปัจจัยภายในและปัจจัยภายนอก แล้วกำหนดแผนนโยบายในการแก้ไขร่วมกัน ขั้นที่ 2 สร้างวิธีการแก้ไข คือกำหนดแผนและสร้างเครื่องมือที่นำไปสู่การแก้ไขปัญหา โดยสร้างรูปแบบกิจกรรมที่สามารถสร้างแรงจูงใจให้กับพระสงฆ์เพื่อเป็นแนวทางปฏิบัติ ขั้นที่ 3 ลงมือปฏิบัติ เมื่อทราบปัญหาและมีแนวทางแก้ไขการลงมือปฏิบัติ ขั้นที่ 4 แก้ปัญหาร่วมกับสังคม พระสงฆ์จะต้องมีแนวทางร่วมกับชุมชนสังคม เกิดการตรวจสอบและส่งเสริมซึ่งกันและกันและการปฏิบัติย่อมเกิดประสิทธิภาพเป็นเหตุให้พระพุทธศาสนามีความเจริญมั่นคงถาวรในยุค 4.0 เมื่อพิจารณากิจวัตรทั้ง 10 ประการแล้ว ผู้วิจัยเห็นว่ามีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการพัฒนาแนวทางการปฏิบัติของพระสงฆ์ ซึ่งหากได้ปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอแล้วสามารถสร้างศรัทธาและความมั่นคงของพระพุทธศาสนาได้ เพื่อความมั่นคงของพระพุทธศาสนา