รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตเกษตรกรด้วยเกษตรแบบยั่งยืน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาระดับคุณภาพชีวิตของเกษตรกรในตำบลบ้านนา อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก 2) เพื่อศึกษารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการเกษตรแบบยั่งยืนของเกษตรกรตำบลบ้านนา อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก และ 3) เพื่อขับเคลื่อนและประเมินผลการใช้รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการเกษตรแบบยั่งยืนของเกษตรกรตำบลบ้านนา อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก เป็นการวิจัยแบบผสมผสานวิธี กลุ่มตัวอย่างการวิจัยเชิงปริมาณ จำนวน 237 ครัวเรือน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญการวิจัยเชิงคุณภาพ คือ เกษตรจังหวัด เกษตรอำเภอบ้านนา พัฒนาชุมชน และผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่บ้าน รวม 14 คน เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และการทำเวทีกลุ่ม การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ใช้สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า 1) คุณภาพชีวิตของเกษตรกรในตำบลบ้านนา อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก ก่อนการขับเคลื่อนรูปแบบ ( = 3.65) และหลังการขับเคลื่อนรูปแบบ (
= 3.99) 2) รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการทำการเกษตรแบบยั่งยืนของเกษตรกรตำบลบ้านนา อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก ก่อนการขับเคลื่อนรูปแบบ (
= 3.28) และหลังการขับเคลื่อนรูปแบบ (
= 3.93) และ 3) ขับเคลื่อนและประเมินผลการใช้รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตด้วยการทำการเกษตรแบบยั่งยืนของเกษตรกรตำบลบ้านนา อำเภอบ้านนา จังหวัดนครนายก ขับเคลื่อนโดยใช้การเผยแพร่ผ่านแผ่นพับ สื่อวีดิทัศน์ เว็บไซต์ และการประชุมกลุ่มเพื่อให้ความรู้ความเข้าใจแก่เกษตรกร การประเมินด้วยเชิงคุณภาพ คือ การประชุมกลุ่มผู้นำชุมชนและผู้นำเกษตรกร ผลที่ได้จากการขับเคลื่อนรูปแบบ คือ เกษตรกรมีคุณภาพชีวิตที่ดี รับรู้ข้อมูลข่าวสาร ภาครัฐภาคเอกชนเข้ามาสนับสนุน มีผู้ติดต่อมาเยี่ยมชมศูนย์เกษตรต้นแบบ และมาศึกษาเรียนรู้วิถีเกษตรกร
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. (2563). แผนยุทธศาสตร์ จังหวัดนครนายก. นครนายก: กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด สำนักงานจังหวัดนครนายก.
พระพรหมคุณาภรณ์, (ป.อ.ปยุตฺโต). (2552). การศึกษาทั่วไปเพื่อพัฒนามนุษย์. (ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ศูนย์บริหารจัดการศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ.
มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด และคณะ. (2542). รายงานการวิจัยเรื่องการศึกษาเพื่อกำหนดทิศทางการวิจัยในการแก้ไขปัญหาเร่งด่วนด้านทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม : ศึกษากรณีหลักเกณฑ์และเครื่องชี้วัด. เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วรัญญู เวียงอำพล. (2546). การจัดการการท่องเที่ยวแบบยั่งยืนในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพัฒนาบัณฑิตศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2561). สำรวจคุณภาพชีวิตของประชาชนอย่างยั่งยืน ตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง พ.ศ. 2561. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม.
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2563). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
Dijkers, M. P. J. M. (2005). Quality of life of individuals with spinal cord injury: a review of conceptualization, measurement, and research findings. Journal of rehabilitation research and development, 42(3), 87-100.
Krahn, G. L. et al. (2014). Development and psychometric assessment of the function-neutral health-related quality of life measure. American journal of physical medicine & rehabilitation, 93(1), 56-74.
World Health Organization. (2020). Measuring Quality of Life. (online). Retrieved April 14, 2020, from http://www.who.int/healthinfo/survey/whoqol-qualityoflife/en/
