การจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้าน บ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาบริบทชุมชนบ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 2) การจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้านบ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี วิธีวิจัยเชิงคุณภาพวิเคราะห์ข้อมูลจากเอกสาร สัมภาษณ์เชิงลึก และสนทนากลุ่ม โดยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง เป็นประชาชนที่เกี่ยวข้องโดยตรงและมีบทบาทสำคัญกับประมงพื้นบ้านและชายฝั่ง แบ่งเป็น 5 กลุ่ม ได้แก่ 1) ประมงพื้นบ้าน 2) ประชาชน 3) หน่วยงานภาครัฐที่เกี่ยวข้อง 4) องค์กรพัฒนาเอกชน และ5) ภาคธุรกิจเอกชน จำนวน 15 คน วิเคราะห์เชิงเนื้อหาและสรุปเป็นภาพรวม ผลการวิจัยพบว่า 1. ศึกษาบริบทชุมชนบ้านปากน้ำท่าม่วง ได้แก่ ด้านสังคม มีการพึ่งพาและใช้ทรัพยากรตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีความเอื้ออาทรและมีความผูกพัน “ ระบบเครือญาติ ” ด้านทรัพยากร มีการฟื้นฟูทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง และด้านเศรษฐกิจ การแปรรูปผลผลิตสัตว์น้ำเพื่อเพิ่มมูลค่า และสร้างรายได้บนฐานของทรัพยากรอย่างเหมาะสม สมดุล และยั่งยืน และ 2. การจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้านบ้านปากน้ำน้ำท่าม่วง ได้แก่ ด้านสังคม การรวมตัวเป็นกลุ่มประมงท้องถิ่นและกลุ่มองค์กรชุมชนชายฝั่งเพื่อเข้ามีส่วนร่วมในการจัดการทรัพยากรอย่างยั่งยืน ด้านความมั่นคงของทรัพยากร จัดทำบ้านปลา ธนาคารปู เขตอนุรักษ์สัตว์น้ำวัยอ่อน การปล่อยพันธุ์ปลาและปู และด้านเศรษฐกิจ การทำการประมง การจับสัตว์น้ำ การแปรรูปและการจำหน่ายสัตว์น้ำ และการท่องเที่ยว โดยนำแนวคิดเศรษฐกิจสีน้ำเงินมาปรับใช้ในการจัดการทรัพยากรประมงและทรัพยากรชายฝั่งทั้ง 3 ด้านอย่างเป็นระบบ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
การสนทนากลุ่ม. (24 มีนาคม 2564). เรื่องการจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้าน บ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (ปิยนุช พรหมจันทร์, ผู้สัมภาษณ์)
คณะอนุกรรมการจัดการความรู้เพื่อผลประโยชน์แห่งชาติทางทะเล. (2564). อาณาเขตทางทะเล. เรียกใช้เมื่อ 9 มกราคม 2564 จาก http://www.mkh.in.th/index.php /2010-03-22-18-01-39
จิราพร โชติพานิช. (2555). การจัดการทรัพยากรชายฝั่งโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน กรณีศึกษา ชุมชนบากันเคย ตำบลตัยหยงโป อำเภอเมือง จังหวัดสตูล. ใน วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. มหาวิทยาลัยทักษิณ.
เจ้าหน้าที่ศูนย์อนุรักษ์ทรัพยากรป่าชายเลนที่ 14 (ท่าฉาง). (24 มีนาคม 2564). เรื่องการจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้าน บ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (ปิยนุช พรหมจันทร์, ผู้สัมภาษณ์)
ดวงพร อุไรวรรณ. (2561). แนวคิดเศรษฐกิจสีน้ำเงินกับผลประโยชน์แห่งชาติทางท้องทะเลของประเทศไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 4(2), 1-13.
ธนิต โสรัตน์. (2560). เศรษฐกิจสีคราม: ผลประโยชน์แห่งชาติทางทะเล. ใน คณะรัฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นิรมล สุธรรมกิจ และอนิณ อรุณเรืองสวัสดิ์. (2561). โครงการศึกษาแนวโน้มของการพัฒนาจังหวัดชายฝั่งทะเลของประเทศไทยเพื่อเข้าสู่เศรษฐกิจสีน้ำเงิน. ใน รายงานการวิจัยทุนสนับสนุนโครงการวิจัยจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาการพิมพ์.
ประมงพื้นบ้านคนที่ 1. (24 มีนาคม 2564). เรื่องการจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้าน บ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (ปิยนุช พรหมจันทร์, ผู้สัมภาษณ์)
ประมงพื้นบ้านคนที่ 2. (24 มีนาคม 2564). เรื่องการจัดการเศรษฐกิจสีน้ำเงินโดยการมีส่วนร่วมของประมงพื้นบ้าน บ้านปากน้ำท่าม่วง ตำบลวัง อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (ปิยนุช พรหมจันทร์, ผู้สัมภาษณ์)
ปุณฑริกา เรืองฤทธิ์. (2564). รายงานสัมมนานานาชาติ Blue Economy Forum. เรียกใช้เมื่อ 9 มกราคม 2564 จาก https//thaipublica.org/2017/11/blue-economy
สารัตน์ เถื่อนสุวรรณ และณัฐพัชร อัครกิตติทัศน์. (2559). ผลประโยชน์แห่งชาติทางทะเลกับความมั่นคงของประเทศ. วารสารสถาบันวิชาการป้องกันประเทศ, 7(2), 31-36.
สุเทพ สิงห์ฆาฬะ. (2560). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนในมุมมองของผู้ประกอบการท่องเที่ยวและองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตำบลกมล อำเภอกะทู้ จังหวัดภูเก็ต. วารสารมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 3(2), 127-136.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins. Publishers.
