รูปแบบการจัดการขยะตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง: การศึกษาแบบเรื่องเล่า
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษารูปแบบการจัดการขยะตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง บ้านท่าต้นจันทร์ตำบลลาดบัวขาว อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ แบบเรื่องเล่า กลุ่มตัวอย่าง ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 2 กลุ่ม ได้แก่ 1) คณะทำงานที่ดำเนินการจัดการขยะจำนวน 10 คน และ 2) ภาคีเครือข่ายที่เกี่ยวข้องกับการจัดการขยะจำนวน 10 คน รวมทั้งสิ้น จำนวน 20 คน คัดเลือกแบบเจาะจง เก็บข้อมูลโดยการสนทนากลุ่ม การสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพตามแนวคิดของไมล์และฮิวเบอร์แมน ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการจัดการขยะตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง บ้านท่าต้นจันทร์ตำบลลาดบัวขาว อำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี ประกอบด้วย 7 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การลดขยะภายในครอบครัว ได้แก่ การใช้ซ้ำอย่างพอประมาณ การลดการใช้ ใช้น้อยอย่างมีเหตุผล และการแปรรูปใหม่ใช้อย่างมีภูมิคุ้มกัน 2) การสร้างเครือข่าย โดยสร้างการมีส่วนร่วมจากชุมชนเพื่อร่วมทำกิจกรรมการลดการขยะ 3) การสร้างผลกำไร โดยการคัดแยกขยะเพื่อลดขยะเป็นบุญ เป็นนวัตกรรม เป็นเงินเพิ่มรายได้ 4) การสร้างใจศรัทธา โดยขยายกิจกรรมการลดขยะอย่างยั่งยืน 5) การเสริมความรู้เพื่อปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการลดขยะ รวมถึงการสร้างศูนย์การเรียนรู้การบริหารจัดการขยะมูลฝอย 6) คุณธรรม โดยส่งเสริมพฤติกรรมการลดขยะผ่านการทำความดีในรูปแบบต่างๆ และ 7) ความต่อเนื่องของกิจกรรมการลดขยะโดยการนำของวัด สถานศึกษาและชุมชน ข้อเสนอแนะคือ พื้นที่อื่นสามารถนำรูปแบบการจัดการขยะตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงนี้ไปประยุกต์ใช้เพื่อลดปริมาณขยะในชุมชน นอกจากนี้กิจกรรมที่ทุกภาคส่วนมีส่วนร่วมยังเป็นต้นแบบของการจัดการขยะที่อย่างยั่งยืนอย่างแท้จริง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมคุณภาพสิ่งแวดล้อม กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). คู่มือทำความดีด้วยหัวใจ ลดรับ ลดให้ ลดใช้ถุงพลาสติก. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
กัญญ์ณณัฎฐ์ วชิรหัตถพงศ์. (2560). การมีส่วนร่วมจัดการขยะมูลฝอยของคนในชุมชนเขตชุมชนเทศบาลเมืองบ้านบึง จังหวัดชลบุรี. ใน วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสาธารณะ. มหาวิทยาลัยบูรพา.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2551). การมีส่วนร่วม : แนวคิด ทฤษฎีและกระบวนการ. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.
มหาวิทยาลัยรังสิต. (2557). คู่มือ 1A3Rs. เรียกใช้เมื่อ 15 ธันวาคม 2563 จาก http://library.rsu.ac.th/rsulibrary7S/pdf/manual1A3R.pdf
วริษฐา แสงยางใหญ่ และคณะ. (2560). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการลดขยะครัวเรือนของประชาชน ในเขตเทศบาลจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยบูรพา, 12(1). 76-87.
วิภาณี อุชุปัจ. (2561). ความรู้พฤติกรรมในการจัดการขยะของประชาชน และคุณภาพการบริการในการจัดการ ขยะขององค์การบริหารส่วนตำบลเหล่ายาว อำเภอบ้านโฮ่ง จังหวัดลำพูน. ใน วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสาธารณสุขศาสตร์ . มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
อนิณ อรุณเรืองสวัสดิ์. (2559). ขยะกาลังจะล้นโลก ตอนที่ 2. จับกระแสเศรษฐกิจสีเขียว, 2(1), 2-4.
Atkinson, P. & Delamont, S. (ed.). (2006). Narrative Methods Volume 1-4. London: SAGE.
Lincoln, Y.S. & Guba, E.G. (1985). Naturalistic Inquiry. In Bevery Hills. CA: Sage.
Miles, M. B. & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. (2nd ed.). Thousand Oaks. CA: Sage.
Simkins G. & Nolan A. (2004). Environmental Management Systems in University. In Occational Paper for the Environmental Association for Universities and Colleges. March United St.
White P. R.,et al. (1995). Integrated Solid Waste Management: A Lifecycle Inventory. London: T. J. Press.
