โครงสร้างปริจเฉทและภาพสะท้อนวัฒนธรรม ในรายการอาหาร “ครัวชั้นสูง” ของหม่อมหลวงขวัญทิพย์ เทวกุล

Main Article Content

ภาสพงศ์ ผิวพอใช้
อาทิตย์ เกษหอม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาโครงสร้างปริจเฉทในรายการอาหาร “ครัวชั้นสูง” ของหม่อมหลวงขวัญทิพย์ เทวกุล และ 2) ศึกษาภาพสะท้อนวัฒนธรรมในรายการอาหาร “ครัวชั้นสูง” โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ วิธีดำเนินการวิจัยคือ ศึกษารายการอาหาร “ครัวชั้นสูง - HIGH ZONE KITCHEN” ตั้งแต่วันที่ 26 มีนาคม - 15 ตุลาคม พ.ศ. 2563 จำนวนทั้งสิ้น 20 ตอน  ระยะเวลารวม 3 ชั่วโมง 44 นาที 9 วินาที  ผลการวิจัยพบว่าโครงสร้างปริจเฉทในรายการอาหาร “ครัวชั้นสูง” ประกอบด้วยองค์ประกอบหลัก 3 ส่วน ได้แก่ ส่วนนำรายการ ส่วนเนื้อหากระบวนการประกอบอาหาร และส่วนท้ายรายการ อย่างไรก็ดี องค์ประกอบหลักแต่ละส่วนดังกล่าวนี้จะมีองค์ประกอบย่อยที่แตกต่างกัน ในส่วนภาพสะท้อนวัฒนธรรม ปรากฏภาพสะท้อนวัฒนธรรมที่สัมพันธ์กับความหมายของอาหารในมิติต่าง ๆ ทั้งหมด 7 ประการได้แก่ 1) มิติประวัติศาสตร์และภูมิปัญญา  2) มิติเศรษฐกิจ  3) มิตินิเวศวัฒนธรรมและการปรับตัว 4) มิติสังคม 5) มิติศาสนา 6) มิติทางเพศ 7) มิติสุขภาพและโภชนาการ โดยมิติต่าง ๆ ดังกล่าวนี้ได้แสดงให้เห็นว่าการบริโภคอาหารของผู้คนในสังคมปัจจุบันมีพลวัตที่เปลี่ยนแปลงไป ซึ่งอาจเป็นผลสืบเนื่องมาจากสภาพสังคม วัฒนธรรม และรูปแบบการใช้ชีวิตของผู้คนในปัจจุบันที่มีความซับซ้อนมากยิ่งขึ้น ตลอดจนความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยี จึงทำให้วิถีชีวิตต้องมีการปรับตัว จะเห็นได้ว่า ความหมายของอาหารมีมากกว่าคุณค่าทางโภชนาการและรสชาติ แต่ยังผสมผสานไปด้วย ความเชื่อ ประเพณี ค่านิยม วัฒนธรรม อาหารและวัฒนธรรมการกินจึงเป็นส่วนประกอบระหว่างวัตถุที่เป็นอาหารกับวัฒนธรรมที่ผสานไปด้วยกันเสมอตามที่กล่าวมานี้ อาจถือเป็นอีกปัจจัยสำคัญที่ทำให้รายการอาหาร  “ครัวชั้นสูง”  มีความน่าสนใจและผู้ติดตามเป็นจำนวนมาก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ผิวพอใช้ ภ., & เกษหอม อ. . . (2021). โครงสร้างปริจเฉทและภาพสะท้อนวัฒนธรรม ในรายการอาหาร “ครัวชั้นสูง” ของหม่อมหลวงขวัญทิพย์ เทวกุล. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(9), 116–130. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/255012
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรณิศ รัตนามหัทธนะ. (2562). ปรุงสำรับชีวิต. เรียกใช้เมื่อ 28 กรกฎาคม 2563 จาก https://readthecloud.co/kwantip-devakula

กาญจนา แก้วเทพ และคณะ. (2556). สื่อสาร อาหาร สุขภาพ. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

จันทิมา อังคพณิชกิจ. (2561). การวิเคราะห์ข้อความ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ณัฐพร พานโพธิ์ทอง. (2556). วาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ตามแนวภาษาศาสตร์: แนวคิดและการนำมาศึกษาวาทกรรมในภาษาไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นรมล เพ็ชร์พูล. (2556). การสื่อสารความหมายของรายการอาหารไทยประยุกต์ในรายการสาธิตการทำอาหารทางโทรทัศน์. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

บัวชมพู ฟอร์ด. (2552). โครงการศึกษาและเฝ้าระวังสื่อเพื่อสุขภาวะสังคม. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารงานวัฒนธรรม. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ประไพพรรณ พึ่งฉิม. (2542). กลวิธีการถามในปริจเฉทการสัมภาษณ์ทางโทรทัศน์สองประเภท. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ภาสพงศ์ ผิวพอใช้. (2559). คำแสดงโภชนลักษณ์ในตำราแม่ครัวหัวป่าก์ของท่านผู้หญิงเปลี่ยนภาสกรวงศ์: ภาพสะท้อนด้านภาษาและวิถีชีวิตคนไทย. ใน รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.

รุ่งตะวัน อ่วมอินทร์. (2562). อาหารบอกอะไรกับเราบ้าง จดหมายข่าวศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร. เรียกใช้เมื่อ 28 กรกฎาคม 2563 จาก https://www.sac.or.th/main/th/article/detail/92

สุจิตต์ วงศ์เทศ. (2551). ข้าวปลาอาหารไทยทำไมมาจากไหน. กรุงเทพมหานคร: เรือนแก้ว.

เอื้องอริน สายจันทร์. (2553). บทบาทของรายการอาหารทางโทรทัศน์ในการสืบทอดวัฒนธรรมอาหาร. ใน วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารมวลชน. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.